Ο φωτογράφος, Τάκης Σπυρόπουλος, γράφει για τη δική του Ίο.
Στο νησί πρωτοήρθα το ’99. Σχεδόν κατά λάθος, Ανάφη πηγαίναμε με τη Λίνα, με back pack και με σκηνή. Κολλήσαμε... Η ανθρωπιά, η απλότητα, η ανεκτικότητα, το μέτρο το κυκλαδίτικο, το φώς το καθάριο και η καλοσύνη της ψυχής είναι τα στοιχεία που έκαναν αυτό τον τόπο, στα δικά μου μάτια τουλάχιστον, ξεχωριστό. Χρειαστήκαμε λίγες μέρες για να ερωτευτούμε τον τόπο και μια εβδομάδα για να αγοράσουμε ένα μικρό σπιτάκι στη Χώρα. Δώσαμε προκαταβολή, βάλαμε μέσα τα σλίπινγκ μπαγκ, ανάψαμε και δυο κεριά και γίναμε... Νιώτες! Τα παιδιά μας, αργότερα, τα φέρναμε βρέφη, ο Οδυσσέας ήρθε στο νησί 40 ημερών, ο Ερμής βαφτίστηκε εδώ, στην Παναγιά την Γκρεμιώτισσα πάνω στην κορφή, από τον παπα-Σταύρο. Από τότε περάσαν καλοκαίρια και χειμώνες. Τα παιδιά μου έχουν μεγαλώσει εδώ, είναι ο τόπος τους, οι συνομήλικοι φίλοι τους τούς θεωρούν συντοπίτες.
Χρωστάω λοιπόν ευγνωμοσύνη στο νησί της Ίου και στους κατοίκους της που αγκάλιασαν την οικογένειά μου κι εμένα από την πρώτη στιγμή που, μαγεμένος από την ομορφιά της, αποφάσισα να την κάνω όχι τόπο καταγωγής μου αλλά τόπο της καρδιάς μου.
Θέλησα, ύστερα από πρόσκληση της οργανωτικής ομάδας του Φεστιβάλ Ίου 2022, μέσα από τις φωτογραφίες που θα παρουσιάσω την επόμενη άνοιξη και τις οποίες ξεκίνησα να ετοιμάζω αυτόν τον χειμώνα, να ανταποδώσω αυτά τα συναισθήματα και να τα μοιραστώ με τους ανθρώπους του νησιού. Φωτογραφίζοντας παππούδες και γιαγιάδες με τα εγγόνια τους –τις γενιές της Ίου– θέλω να ελπίζω ότι μια νότα αισιοδοξίας μπορεί να ξεπροβάλει για το μέλλον του τόπου.
Καμιά φορά, ξεμένω εδώ καιρό, τώρα ας πούμε πηγαινοέρχομαι από τον Μάρτη. Άλλωστε αυτός είναι ο στόχος, όταν μεγαλώσουν λίγο και τα παιδιά, σπουδές κ.λπ., να μπορούμε να ερχόμαστε όσο περισσότερο χρόνο γίνεται στο νησί, όχι μόνο καλοκαίρια. Στη φωτογραφία είμαι στο σπίτι μας στη Χώρα – εν μέσω οικοδομικών εργασιών βρήκα λίγο χρόνο να με κουρέψει ο Γεράρδος, ένας μαθητής λυκείου που έχει όνειρο να έρθει στην Αθήνα και να ακολουθήσει το πάθος του, την κομμωτική.
Για να πάμε τώρα στο κυρίως θέμα, τις ομορφιές της Ίου... Ξεκινώντας από το λιμάνι, μπορείς να πας για μπάνιο στην παραλία του Γυαλού, να κλείσεις εισιτήριο για τις πιο όμορφες και μη προσβάσιμες παραλίες του με το Dream Boat του έμπειρου καπετάνιου Γιάννη ή με την όμορφη «Ζιγκουάλα» με τον Cavo Doro στην τιμονιέρα –όλοι εδώ έχουν παρατσούκλια– και γυρνώντας αργότερα να βρεις αρκετές επιλογές για φαγητό και ποτό. Στο Octopus Tree, το στέκι για ψιλό ψαράκι και χταποδάκι, στο Allo για all day επιλογές που το βράδυ κάνει live με ρεμπέτικα, στο Doors, τη φρέσκια νότα στο λιμάνι για ποτά και φαγητό με τη φροντίδα και την αισθητική του Χρήστου από το Noel, στο Gialou το προσεγμένο beach bar, στο Ithaka για πιο γκουρμέ επιλογές.
Προχωρώντας προς την Κουμπάρα, ωραία είναι να πας στην ομώνυμη ταβέρνα για ψάρι φρέσκο σε όμορφο περιβάλλον, και στην οικογενειακή ταβέρνα «Πολύδωρας».
Γυρνώντας πίσω στη Χώρα, οι επιλογές είναι πλέον πολλές και για κάθε γούστο. Για φαγητό σίγουρα στο Nest, ανοιχτό χειμώνα καλοκαίρι –τα αδέλφια Γιώργος και Δημήτρης κάνουν κοινωνικό έργο– στο πιο γκουρμέ «Κατώγι» με τα γκρικ τάπας –γεια σου, Γιώργο, γεια σου, Θεοδώρα– στο ωραίο κυριλέ «Λόρδος Βύρωνας» –γεια σου, Μπίλαρε– στο Agosto –γεια σου, Νίκο– για σουβλάκι στο Must – γεια σου, Κατερίνα.
Για ποτό στο Βάλσαμο – γειά σου, Γιάνναρε, με τις μουσικάρες σου και, Νικόλα, με τα νεγκρόνια σου και τα τζιντόνια σου!
Το Καφενείο-ρεμπετάδικο «Η Νιος», κάτω από την επιβλητική σκιά της μπουκαμβίλιας που φύτεψε ο Γιάννης, είναι μια κατηγορία από μόνο του –Ηλία και Σταύρο, βαστάτε Θερμοπύλες– 20 σχεδόν χρόνια τα παιδιά αυτά κρατάνε μια πλατεία ολάκερη a capella, respect!
Το Gardens of Ios είναι... the new jewel in town! Ένας χώρος που όμοιός του δεν υπάρχει στις Κυκλάδες. Ένα υπέροχα προσεγμένο κτήμα μεταμορφωμένο σε cocktail bar με υπέροχα γλυκά. Όλα βιολογικά, πολύ σχολαστικά διαλεγμένα κρασιά από τις Κυκλάδες κυρίως, από την ιδιοκτήτρια Anina, που αφιέρωσε πολύ χρόνο. Μην ξεχάσετε να επισκεφτείτε και το υπέροχο μουσείο που δημιούργησε με τις φωτογραφίες του πατέρα της, του Christian Diener, από τις δεκαετίες του ’60 και ’70 –A journey to Ios, η μόνιμη έκθεση– στο σπίτι Βαρίνου, που προσφέρθηκε από τον Δήμο Ιητών για τον σκοπό αυτόν. A must see.
Στην κεντρική πλατεία είναι από το πρωί τα δύο παραδοσιακά καφενεία με τους ντόπιους και τους παππούδες, το Louis (αν σε ιντριγκάρει να δεις πως ήταν παλιά η χίπικη φάση, μπες μέσα και παρατήρησε τις φωτογραφίες στους τοίχους) και το Ios Blue, που το βράδυ μεταμορφώνονται σε μπαρ και μαζί με άλλα δύο γίνονται τέσσερα. Πανικός για όλα τα γούστα. Από παλιούς θαμώνες προηγούμενων δεκαετιών μέχρι 18χρονους κάθε εθνικότητας και κουλτούρας. «Ήλιος», τελευταίος των μοικανών! Παλιοροκάδικο μπαρ να θυμίζει τι ήταν η Νιος μέχρι περίπου 20 χρόνια πριν. Ένα ΡΟΚ νησί! Γεια σου, Άγγελε...
Μυλοπότας, η παραλία-κέντρο του τουρισμού στο νησί. Πλέον με πολλές και ποιοτικές επιλογές. Far Out , the place to be, Meltemi για όλων των ειδών τα θαλάσσια σπορ, Cantina del Mar για brunch και βουτιές, Salt για γκουρμέ επιλογές, «Δράκος» για ψάρι εγγυημένα φρέσκο, «Ελπίς» από τα πρώτα δώματια στον Μυλοπότα και οικογενειακή ταβέρνα, Almyra By the Sea, προσεγμένος χώρος, Karma, αιώρες και ιταλικές επιλογές, Harmony, με vibe από την πιο χίπικη περίοδο του νησιού. Επιπλέον γαστριμαργικοί προορισμοί στην εξοχή της Ίου: «Κούκος» στην Αγία Θεοδότη, «Βιλαέτι» στον Επάνω Κάμπο, «Αλωνίστρα» στην Ψάθη, «Αντώνιος» στο Μαγγανάρι.
Και από παραλίες; Έχουμε 35, όλες υπέροχες! Θα σας πω πέντε, τα SOS: Μυλοπότας, Γυαλός, Κουμπάρα, Μαγγανάρι, Αγία Θεοδότη – τις υπόλοιπες ας τις ανακαλύψει ο καθένας μόνος του... κι ας το κρατήσει για τον εαυτό του!
Πριν έρθω στο νησί είχα ρωτήσει κάποιον συνταξιδιώτη μου, κάποτε στην Κάρπαθο, να περιγράψει πώς είναι η Ίος στα μάτια του κι εκείνος είχε αποκριθεί: «Τι να σου πω, αν πας ...θα ξαναπάς».
Με τα χρόνια, δεν βρίσκω κάτι πιο αληθινό με αυτό που συμβαίνει με αυτόν τον μυστηριακό τόπο.
18°
