Η πόλη που ιδρύθηκε από Φοίνικες εμπόρους τον 8ο αιώνα π.Χ. γύρω από ένα φυσικό λιμάνι στη βορειοδυτική ακτή της Σικελίας κι έγινε στον 20ό αιώνα ορμητήριο της μαφίας, είναι ένας ταξιδιωτικός προορισμός που επιλέγει κάθε φιλοπερίεργος περιηγητής. Ο φωτορεπόρτερ Νίκος Χριστοφάκης, βρέθηκε για μερικές μέρες και νύχτες στο Παλέρμο και επέστρεψε στην Ελλάδα με μερικές εικόνες. Αυτές είναι οι αναμνήσεις και τα καρέ από το ταξίδι του, που θέλησε να μοιραστεί με τους αναγνώστες της ATHENS VOICE.
«Οι Σικελοί συχνά παρεξηγούνται αν τους πεις Ιταλούς και αυτό θα τα καταλάβει κάποιος αν επισκεφθεί, το μεγαλύτερο νησί της Μεσογείου. Την Σικελία: εκεί που ο χρόνος φαίνεται να έχει παγώσει κρατώντας αναλλοίωτη την ταυτότητά του.
Στα στενά σοκάκια του νησιού δεσπόζουν παλιά κτίρια που σε ταξιδεύουν πίσω στο χρόνο. Ξεφτισμένοι τοίχοι, παλιές αφίσες και αμέτρητα γκράφιτι μπορεί να τραβούν το βλέμματα των επισκεπτών ωστόσο οι ντόπιοι μοιάζουν να το απολαμβάνουν αφού δυσκολεύονται να αλλάξουν τις συνήθειές τους.
Στα μπαλκόνια και τους στενούς δρόμους οι νοικοκυρές κρεμούν τις μπουγάδες με τα πλυμένα ρούχα. Περπατώντας στα δρομάκια ηχούν δυνατά φωνές από γέλια. Αν σηκώσεις ψηλά το βλέμμα θα δεις γείτονες άλλοτε να κουτσομπολεύουν κι άλλοτε να τσακώνονται.
Παρά το γεγονός ότι ως τουρίστα θα σε συμβουλεύουν να προσέχεις τα προσωπικά σου αντικείμενα, γιατί η μικροεγκληματικότητα είναι σε υψηλά επίπεδα, οι ντόπιοι φαίνεται να μη δίνουν σημασία. Οι εικόνες στην πρωτεύουσα της Σικελίας, το Παλέρμο, θυμίζουν ελληνικές ταινίες του ’60: Στα ισόγεια σπίτια οι πόρτες είναι ανοιχτές. Μόνο μια κουρτίνα είναι κρεμασμένη για να μην κοιτούν στο εσωτερικό οι... περίεργοι περαστικοί. Οι συζητήσεις ακούγονται δυνατά, τα ραδιόφωνα παίζουν μουσική και οι μυρωδιές από σκόρδο και βασιλικό μαρτυρούν πως στις κουζίνες των διαμερισμάτων οι νοικοκυρές έχουν πάρει τις κουτάλες στα χέρια.
Διασχίζοντας το παλιό κέντρο του Παλέρμο αν ψάξεις καλά, θα βρεις αρκετές υπαίθριες αγορές που σφύζουν κυριολεκτικά από κόσμο.
Χρώματα, μυρωδιές, ήχοι, λουλούδια, φαγητά αντικείμενα αλλά και πωλητές που φωνάζουν δυνατά σου ξυπνούν μια προς μια τις αισθήσεις.
Λίγα στενά παρακάτω, σε μια άλλη γειτονιά ισόγεια συνεργεία αλλά και παλιοί τεχνίτες κατασκευάζουν σέλες καρέκλες θυμίζοντας μια άλλη εποχή.
Αναλλοίωτες παραμένουν ακόμα και μικρές πλατείες αφού είναι γεμάτες από παρέες μικρών παιδιών που τρέχουν πέρα δώθε, φωνάζουν δυνατά, πέφτουν χτυπούν, σηκώνονται και καβαλούν, οι μικρότεροι τα ποδήλατα και οι μεγαλύτεροι τα μηχανάκια, περνώντας από δίπλα σου με μεγάλη ταχύτητα.
Η νύχτα πέφτει στο Παλέρμο, ψίθυροι και ο καπνός από τα τσιγάρα διαδέχονται τις φωνές και τις μυρωδιές της πρωτεύουσας».
18°
