Ιορδανία: Στα χνάρια του Ιντιάνα Τζόουνς και του Λόρενς της Αραβίας

Πρέπει να ήμουν σχεδόν 10 χρονών όταν είδα για πρώτη φορά ταινία με τον Ιντιάνα Τζόουνς. Ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος, οπότε ζήτησα από το μπαμπά μου να μου νοικιάσει να δω όλες τις ταινίες. Και έρχεται η στιγμή που φτάνω στην Τελευταία Σταυροφορία και την προσοχή μου από τον σέξι Χάρισον Φορντ αποσπά η σκαλισμένη στους βράχους πόλη. Ακόμα και από την οθόνη της τηλεόρασης μοιάζει τόσο εντυπωσιακή που τρέχω στο μπαμπά μου για να μάθω περισσότερα. Φαστ φόργουαρντ είκοσι χρόνια μπροστά. Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω από το παράθυρο του αεροπλάνου ένα ιδιόμορφο τοπίο: θάλασσα και έρημος. Έχουμε φτάσει στην Ιορδανία.

Δέκα λεπτά αργότερα περιμένουμε στην ουρά να μας σφραγίσουν το διαβατήριο. Το αεροδρόμιο της Άκαμπα είναι μικρό και σε μια προσπάθεια να προσελκύσει περισσότερο κόσμο, σου βγάζει επιτόπου τη βίζα, δωρεάν. Το ξενοδοχείο μας βρίσκεται λίγο πιο έξω από την πόλη, στον κόλπο Τάλα Μπέι της Ερυθράς Θάλασσας, επομένως το ταξί διασχίζει όλη την πόλη και συνεχίζει προς την παραλία. Μου έχει ήδη κάνει φοβερή εντύπωση ότι χτίζονται παντού σπίτια και τεράστιες ξενοδοχειακές μονάδες. Αυτή η πόλη μοιάζει να δημιουργήθηκε χθες κι ας έχει ιστορία 4000 χρόνων. Είναι εξαιρετικά σημαντική για την Ιορδανία αφού αποτελεί το μοναδικό της λιμάνι, αλλά και πολύ δημοφιλής στους λάτρεις των θαλάσσιων σπορ. Στα νερά της καταδύονται χιλιάδες τουρίστες για να θαυμάσουν τον κοραλλιογενή ύφαλο Yamanieh. Για εμάς πάλι είναι απλά μια στάση στο δρόμο για την Πέτρα.

Θα είμαι ειλικρινής, η Άκαμπα δε με εντυπωσίασε. Έχει κάποια ωραία εστιατόρια, μερικά συμπαθητικά σουκ και πολύ φιλικό κόσμο αλλά μέχρι εκεί. Αν δεν σκοπεύεις να πας για μπάνιο ή κατάδυση, δεν έχει τίποτα να κάνεις εκεί. Φύγαμε λοιπόν για την έρημο! Μόλις μια ώρα απόσταση με το αυτοκίνητο από την πόλη, η έρημος της Wadi Rum είναι ήδη διάσημη. Το άγριο τοπίο, η κατακόκκινη άμμος και η μεγάλη ιστορία της την έκαναν πρωταγωνίστρια σε πολλές ταινίες του Χόλιγουντ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα «Ο Λόρενς της Αραβίας» του Ντέιβιντ Λιν. Εκεί γυρίστηκαν επίσης το «The Martian» με το Ματ Ντέιμον και το «Transformers», ενώ τώρα που διαβάζετε αυτό το κείμενο πραγματοποιούνται τα γυρίσματα του επόμενου «Star Wars».

 

Δεν είχα επισκεφθεί ποτέ ξανά έρημο, οπότε δεν ήξερα και τι ακριβώς να περιμένω. Πρόκειται για προστατευόμενη περιοχή Natura και η είσοδος επιτρέπεται μόνο με τη συνοδεία οδηγών, οι οποίοι είναι Βεδουίνοι που ζουν εκεί. Επιλέξαμε λοιπόν τον Χαλίντ και το camp του για να περάσουμε τη νύχτα και να ξεκινήσουμε την περιπλάνησή μας νωρίς το πρωί. Καθώς πηγαίναμε από το χωριό βαθιά μέσα στην έρημο, κοίταζα μαγεμένη γύρω μου και σχολίαζα με τσιριχτή φωνή όσα έβλεπα (ανεβαίνουν τρομακτικά τα ντεσιμπέλ της φωνής μου όταν ενθουσιάζομαι). Ο Χαλίντ οδηγούσε σαν τρελός προκειμένου να προλάβουμε το ηλιοβασίλεμα και τώρα πια θέλω να πω ότι τον ευχαριστώ πολύ γιατί δεν έχω ξαναδεί στη ζωή μου κάτι πιο όμορφο. Και το λέω αυτό έχοντας πλήρη επίγνωση ότι προέρχομαι από μια χώρα που μας χαρίζει καθημερινά μοναδικά ηλιοβασιλέματα. Σκαρφαλώσαμε σε κάτι βράχους και κάτσαμε να πάρουμε μια ανάσα και να απολαύσουμε το τοπίο. Τα χρώματα στον ουρανό, οι πέτρινοι όγκοι, ο αχανής ορίζοντας και η απόλυτη ησυχία έκαναν το μέρος να μοιάζει τόσο απόκοσμο που για μια στιγμή αναρωτήθηκα αν είμαστε ακόμα στη Γη.

Η φωνή του Ασίφ που μας καλεί για δείπνο με βγάζει από τη νιρβάνα. Είμαστε περίπου 30 άτομα στο camp, από όλες τις γωνιές του κόσμου. Μαζευόμαστε γύρω του και τον παρακολουθούμε να ξεθάβει το φαγητό μας από την άμμο. Ένα από τα παραδοσιακά πιάτα των Βεδουίνων, κρέας, λαχανικά και ρύζι ψημένα αργά για ώρες μέσα στο έδαφος. Έχει ήδη μοσχοβολήσει και καθόμαστε γύρω από το τζάκι για να φάμε, να πιούμε καυτό τσάι, να καπνίσουμε shisha και να ανταλλάξουμε εντυπώσεις και εμπειρίες από το ταξίδι εκεί, ή και αλλού. Ο Χαλίντ, εκτός από εξαιρετικός οικοδεσπότης, είναι και απολαυστικός συνομιλητής. Έχει πολύ χιούμορ και σε συνδυασμό με το Βρετανό της παρέας και εμάς που είμαστε λίγο κάφροι, η συζήτηση μετατρέπεται γρήγορα σε χαβαλέ μεταξύ φίλων. Η ώρα περνάει ευχάριστα και πριν αποσυρθούμε στις σκηνές μας, στεκόμαστε για λίγο έξω για να χαζέψουμε τον νυχτερινό ουρανό που μοιάζει σαν να έχει σπάσει ένα μπουκαλάκι με γκλίτερ. Εκατομμύρια αστέρια φαίνονται τόσο κοντά που νομίζω πως θα απλώσω το χέρι μου και θα τα πιάσω.

Το τουρ την επόμενη ημέρα περιλαμβάνει στάση στη γέφυρα Um Fruth (βράχος ύψους 15 μέτρων), στο σπίτι του Λόρενς της Αραβίας, στο φαράγγι Abu Khashaba, στις 1000 ετών επιγραφές Anfishiyyeh, στον τεράστιο αμμόλοφο ύψους 100 μέτρων, κοντά στο Wadi Um Ishrin και στην πηγή του Λόρενς. Μετά από 5 ώρες, πολύ περπάτημα και σκαρφάλωμα, καθόμαστε αποκαμωμένοι στη σκιά ενός βράχου για να φάμε. Ο οδηγός μας, Νίμε, μαγειρεύει επιτόπου ένα ακόμη τοπικό πιάτο, το Galayet, το οποίο είναι πεντανόστιμο. Έπρεπε να μάθω τη συνταγή! Αφήνουμε πίσω μας τους Βεδουίνους, οι οποίοι μας αποχαιρετούν με αγκαλιές και «Αντίο Γιουνάν». Όπως οι περισσότεροι Ιορδανοί, έχουν μεγάλη συμπάθεια στους Έλληνες καθότι νιώθουν πως μοιάζουμε. Είμαι μόλις 3 μέρες εδώ και έχω αρχίσει να το νιώθω κι εγώ.

Λίγες ώρες αργότερα φτάνουμε στη Wadi Musa, την πόλη που βρίσκεται δίπλα στην αρχαία Πέτρα. Το βράδυ θα μας βρει να κατηφορίζουμε προς το φαράγγι Siq για να παρακολουθήσουμε το Petra by Night. Η διαδρομή είναι στρωμένη με χιλιάδες κεριά και η ατμόσφαιρα τόσο κατανυκτική που έχω ανατριχιάσει. Το φως των κεριών κάνει τα τοιχώματα του φαραγγιού να ζωντανεύουν και έχω αρχίσει να πιστεύω ότι από λεπτό σε λεπτό θα πεταχτεί μπροστά μου ο Ιντιάνα Τζόουνς. Φτάνοντας στο Θησαυροφυλάκιο, καθόμαστε οκλαδόν στα στρωμένα κιλίμια, ενώ οι ντόπιοι μας προσφέρουν τσάι. Μόλις βγαίνει και ο τελευταίος επισκέπτης από το φαράγγι, αρχίζουν να παίζουν παραδοσιακή μουσική και κάποιος διηγείται φωναχτά την ιστορία της Πέτρας. Είναι τόσο όμορφα που αν δεν ήταν το τσουχτερό κρύο θα μπορούσα να μείνω όλη νύχτα.

«Μις Τζόουνς» μου φωνάζουν οι ντόπιοι πειραχτικά και μου προτείνουν βόλτα με άλογο ή καμήλα μέχρι το φαράγγι. Αιτία είναι φυσικά το καπέλο που φοράω, το οποίο προφανώς και πήρα ως φόρο τιμής στην αγαπημένη μου ταινία. Αρνούμαι χαμογελαστή και συνεχίζω το περπάτημα. Η μέρα προβλέπεται ευτυχώς ηλιόλουστη και θέλω να απολαύσω κάθε λεπτό αυτής της επίσκεψης στην πόλη των Ναβαταίων. Η χθεσινή βραδιά έμοιαζε ονειρική αλλά αυτός ο αρχαιολογικός χώρος δείχνει ακόμα πιο εντυπωσιακός στο φως του ήλιου. Διασχίζουμε για 3η φορά το φαράγγι Siq μέσα σε λίγες ώρες, μόνο που τώρα το στομάχι μου έχει σφιχτεί καθώς συνειδητοποιώ ότι ένα από τα παιδικά μου όνειρα γίνεται πραγματικότητα. Και κάπου εκεί, ξεπροβάλει μπροστά μας ένα από τα νέα 7 Θαύματα του Κόσμου...

Με το χάρτη και το κινητό (για φωτογραφίες) ανά χείρας ξεκινάμε την εξερεύνηση. Θησαυροφυλάκιο, ο Δρόμος των Προσόψεων, το Θέατρο, οι Βασιλικοί Τύμβοι, ο Μεγάλος Ναός, το Υψηλό Μέρος Θυσίας και φυσικά το Μοναστήρι. Το τέλος της ημέρας μας βρήκε να έχουμε περπατήσει σχεδόν 30χλμ, να έχουμε ανέβει και κατέβει 155 ορόφους (έτσι είπε το smartwatch) και να έχουμε κάψει 3500 θερμίδες έκαστος. Όλα άξιζαν τον κόπο και με το παραπάνω. Νόμιζα ότι το πιο δύσκολο κομμάτι της διαδρομής ήταν τα 2χλμ ανέβασμα στο βουνό για να δούμε το Μοναστήρι αλλά δεν είχα υπολογίσει το σκαρφάλωμα που θα χρειαζόταν για να φτάσουμε σε εκείνο το ωραίο σημείο που βλέπαμε σε όλες τις φωτογραφίες στο Instagram. Τύπου κατσίκια σκαρφάλωμα, ας είναι καλά ο Ναΐφ που μας οδήγησε γιατί μόνοι μας δε νομίζω να τα καταφέρναμε!

Νομίζω το κακό με την αρχαία πόλη της Πέτρας, είναι ότι δεν μπορείς να μεταφέρεις στις φωτογραφίες την ενέργεια που εκπέμπει ο χώρος ή το δέος που σου προκαλεί το παρελθόν της. Αν δεν περπατήσεις στα μονοπάτια που κάποτε περνούσαν τα καραβάνια για την Ασία, αν δεν αγγίξεις τους βράχους που κάποιοι σκάλισαν χιλιάδες χρόνια πριν, αν δεν κλείσεις τα μάτια να τη νιώσεις με όλες σου τις αισθήσεις, δεν έχεις καταλάβει τίποτα...

Δες περισσότερα από το ταξίδια μου στο Instagram και στείλε ποιος θα έπρεπε να είναι ο επόμενος προορισμός μου.

Χρήσιμες συμβουλές

• Από το αεροδρόμιο της Άκαμπα, η βίζα δίνεται δωρεάν. Στο αεροδρόμιο του Αμμάν χρεώνεται 40 JOD (περίπου €45).
• Η Ryanair έχει πτήσεις για την Άκαμπα 2 φορές την εβδομάδα με τιμές που ξεκινούν από €9,99.
• Αν πρέπει να πληρώσεις τη βίζα, καλύτερα αγόρασε το Jordan Pass. Η τιμή της ξεκινάει από 70JOD (€87) και περιλαμβάνει τη βίζα, το εισιτήρια για την Πέτρα, την έρημο Wadi Rum και πολλά ακόμη αξιοθέατα της Ιορδανίας. Περισσότερες πληροφορίες θα βρεις εδώ. 
• Η διανυκτέρευση στην έρημο είναι συγκλονιστική εμπειρία, δοκίμασέ το οπωσδήποτε.
• Η Ιορδανία είναι πολύ ασφαλής σαν χώρα. Σκέψου την σαν την Ελβετία της Μέσης Ανατολής. Σέβονται ιδιαίτερα τους τουρίστες και η περίπτωση να σε κλέψουν ή να σε εκμεταλλευτούν είναι απίθανη. Υπάρχει ωστόσο σε πολλά σημεία τουριστική αστυνομία για να σε βοηθήσει αν χρειαστείς οτιδήποτε.
• Είτε σε αγορές είτε σε υπηρεσίες, μη δεχτείς ποτέ την πρώτη τιμή που θα σου πουν. Στις περισσότερες περιπτώσεις με λίγο παζάρι μπορείς να πετύχεις πολύ μεγάλη έκπτωση. Απλά μην ξεκινάς παζάρια αν δεν έχεις σκοπό να αγοράσεις.
• Οι συγκοινωνίες δεν είναι πολύ καλές και οι περισσότερες μετακινήσεις γίνονται με αυτοκίνητο ή ταξί. Γι' αυτό και οι ταξιτζήδες είναι εξαιρετικά επίμονοι. Κάνε την έρευνά σου πριν πας για να μην χαλάσεις λεφτά άσκοπα στις μετακινήσεις.
• Η ισοτιμία στο αεροδρόμιο δεν είναι ποτέ καλή. Άλλαξε ένα ελάχιστο ποσό ίσα για να μπορείς να κινηθείς και άλλαξε τα υπόλοιπα όταν φτάσεις ή σήκωσε κατευθείαν από τράπεζα εκεί λεφτά. Συμφέρει περισσότερο.
• Στην Ιορδανία τα πράγματα για τις γυναίκες δεν είναι τόσο αυστηρά όσο σε άλλες χώρες του ισλαμικού κόσμου. Δεν χρειάζεται να φορέσεις χιτζάμπ αλλά αυτό δεν σημαίνει όμως ότι μπορείς να κυκλοφορείς με σορτσάκια ή ξώπλατα. Σεβάσου τα ήθη και τα έθιμα της χώρας που επισκέπτεσαι και ντύσου ανάλογα. Επίσης ο καιρός (ειδικά στην έρημο) είναι κάπως απρόβλεπτος, οπότε φρόντισε να έχεις πάντα μαζί σου ένα μπουφάν.
• Περισσότερες πληροφορίες για την Πέτρα μπορείς να βρεις στο www.visitpetra.jo
• Περισσότερες πληροφορίες γενικά για την Ιορδανία θα βρεις στο www.visitjordan.com