Λιβανάτες: Ο Θανάσης Χειμωνάς γράφει για το αγαπημένο του μέρος στην Athens Voice
Είναι μπελάς να πηγαίνεις καλοκαιρινές διακοπές στις Λιβανάτες. Όχι βέβαια όταν βρίσκεσαι εκεί, αλλά κάθε φορά που οφείλεις να απαντήσεις στην, κλασική, ερώτηση: «Πού θα πας/πήγες διακοπές;» Παλιά, το μόνο πράγμα που έπρεπε να εξηγήσω ήταν πού ακριβώς βρίσκονται αυτές οι Λιβανάτες. Με βοηθούσε φυσικά το γεγονός ότι η σχετική ταμπέλα αποτελεί συνηθισμένο αξιοθέατο για όποιον διασχίζει την Εθνική Οδό. Τώρα όμως είμαι και καλά σελέμπριτι. Τώρα πια μου ζητάνε εφημερίδες, περιοδικά και site να τους προτείνω την αγαπημένη μου θερινή απόδραση. Στο άκουσμα του ονόματος «Λιβανάτες», ξενερώνουν φριχτά. Ποιος νεοέλληνας πάει διακοπές στις Λιβανάτες; Είναι γνωστό πως όλοι οι συμπατριώτες μας επιλέγουν ψαγμένα μέρη όπως Άνω Κουφονήσι ή Μονεμβασιά.
Εγώ όμως επιμένω στις ταπεινές Λιβανάτες! Πηγαίνω εκεί από το 1982, όταν μας καλούσε η οικογενειακή φίλη Βέρα Ζαβιτσιάνου. Μόνο το κομβικό 2000 δεν τις τίμησα με την παρουσία μου. Εκεί ξαναγίνομαι παιδί ή έφηβος, όντας φιλοξενούμενος από τη θρυλική οικογένεια Στάικου, της οποίας εξέχον μέλος είναι ο διαβόητος Στάθης Ισκάρ Αζίφ.
Παλιά έτρωγα σουβλάκια στον Τάσο (μόνο εμείς τον αποκαλούσαμε έτσι) και έπινα POTAREW στο θρυλικό Frantic. Πέρυσι ο «Τάσος» έκλεισε και πλέον γευματίζω στην κοντινή Σκάλα Αταλάντης, στον Λουτσαναίο (ή κάπως έτσι). Πηγαίνω και στο Frantic, αν και έχει αλλάξει όνομα και ιδιοκτησία. Όταν βέβαια έχω όρεξη και χρόνο, ταξιδεύω για κραιπάλες στα γειτονικά Καμένα Βούρλα. Τέλος, πρέπει να σας αποκαλύψω πως είμαι ιδιαιτέρως χαρούμενος που διαβάζετε αυτό το κείμενο. Βλέπετε, στο παρελθόν, μου είχε ζητηθεί δυο φορές να γράψω ένα αντίστοιχο κείμενο, για ένα άλλο free press και ένα περιοδικό, ένθετο σε εφημερίδα. Και τις δυο φορές το κείμενο κόπηκε. Και τις δυο φορές ρώτησα και πήρα την ίδια απάντηση: «Οι Λιβανάτες δεν είναι trendy».
16°
