Από τη Νέα Υόρκη στη Μαρτινίκα

Διαβάζεται ακούγοντας αυτό:

Στο Coney Island του Brooklyn, το καλοκαίρι τα πάντα βγαίνουν βόλτα τη νύχτα, θέλουν απλά να περάσουν καλά. Ο Julian Casablancas τραγουδάει για το Coney Island από το Venice beach του Los Angeles. Στο Instagram ενός φίλου βλέπω τη Νέα Υόρκη, το μουσείο Whitney και τη γυναίκα του Χόπερ, την Τζο, γυμνή. Η Τζοζεφίν -Τζο- Χόπερ ζωγράφος και εκείνη, έζησε με τον Χόπερ πάνω από 40 χρόνια. Όσο η καριέρα του συζύγου της ανέβαινε, η δική της χανόταν. Είχαν μια σχέση βίαιη και βαθιά ερωτική, ήταν αλληλεξαρτώμενοι ο ένας από τον άλλον. Δεν είναι τυχαίο ότι και οι δυο τους πέθαναν με διαφορά ενός χρόνου, πρώτος έφυγε ο Έντουαρντ και μετά η Τζο.

Από την Αθήνα η Νέα Υόρκη απέχει 12 σχεδόν ώρες με το αεροπλάνο. Στην αναζήτηση μου για μακρινά ταξίδια που, η ημερομηνία επιστροφής πάντα θα αναβάλλεται βρήκα κάτι παλιά άρθρα για τις Γαλλικές Δυτικές Ινδίες, αλλιώς Γαλλικές Αντίλλες και τη Μαρτινίκα. Η Μαρτινίκα βρίσκεται μεταξύ της Καραϊβικής Θάλασσας και του Ατλαντικού Ωκεανού. Το κλίμα της είναι τροπικό. Η περίοδος των βροχών διαρκεί από τον Ιούνιο ως τον Οκτώβριο, ενώ πλήττεται από τυφώνες κατά μέσο όρο κάθε οκτώ χρόνια. Η οικονομία της χώρας βασίζεται μεταξύ άλλων στην παραγωγή ζαχαροκάλαμου το οποίο χρησιμοποιείται για την παρασκευή του ρούμι.

Ο πιο γνωστός συγγραφέας και ποιητής της χώρας είναι ο Edouard Glissan του οποίου τα κείμενα διακρίνονται από την πολυπλοκότητα τους και τη συναισθηματική τους ένταση. Ο Glissan στην αρχή υποστήριζε και έγραφε για την ανεξαρτησία του νησιού του, μια ιδέα που αργότερα τη δεκαετία του ‘80 θεώρησε αδύνατη να πραγματοποιηθεί. Δε ξέρω τι τον έκανε να αλλάξει γνώμη, ίσως έφταιγε που το νησί του ήταν απομονωμένο για αυτό το λόγο μάλλον αργότερα ανέπτυξε τη θεωρία του «tout-monde» : ό,τι δηλαδή όλος ο κόσμος λειτουργεί ως ένα δίκτυο αλληλεπιδρώντων κοινοτήτων, οι επαφές των οποίων οδηγούν σε μεταβαλλόμενους και συνεχόμενους πολιτιστικούς σχηματισμούς. Η έννοια της «σχέσης» που είχε προτάξει ως φιλοδοξία ο Glissan για το απομονωμένο του νησί, τώρα πια έχει γίνει παγκόσμια πραγματικότητα, αφού όλοι είμαστε «σε σχέση» μεταξύ μας και έχουμε πια την ευκαιρία να κάνουμε τη φωνή μας να ακουστεί. Ο Edouard Glissan γεννήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου1928 και πέθανε στις 3 Φεβρουαρίου του 2011. Θα ήθελα να πάω ένα ταξίδι από τη Νέα Υόρκη στη Μαρτινίκα.

Cities - Edouard Glissan

On the wool of sound some object of silence one so immense.

The issue is love, its turning towards solicitous shop windows.

Who stops who gazes? Here thought arranges the display of rags, and charm lingers on and on.

There, giant cats scratch the earth, the steel of silence and faith with no object.

Τα λέμε την επόμενη Κυριακή.