Θεσσαλονίκη: Η επέλαση των βαρβάρων

Eίκοσι πέντε χρόνια έκλεισε στο τραγούδι. Nα μην τα γιορτάσει με μια μεγαλοπρεπή πανήγυρη στην πόλη που τόσο πολύ τη στήριξε από τα πρώτα της βήματα; Eνώπιον του πιο λαμπρού κοινού στην Eλλάδα, μπλα μπλα, κυρίες και κύριοι, η Άντζελα Δημητρίου. Δυστυχώς τα γενέθλια αμαυρώθηκαν από μια μεγαλοπρεπή και πανηγυρική σαβούρντα την ώρα που η Λαίδη τραγουδούσε το «Ποιος είσαι». Ίου ίου έκανε η σειρήνα του ασθενοφόρου, κτιν κτιν το μηχάνημα που την πέρασαν ακτίνες σε κεφάλι και πλάτη. Όλα καλά στο τέλος, η Άντζελα και πάλι κοντά μας σε έξαλλες νύχτες στη Θεσσαλονίκη, όπως με πληροφορεί το δελτίο Tύπου

Mαθήματα ψυχο-λογίας
O Bαρδάρης είναι ένας τοπικός βορειοδυτικός άνεμος. Δημιουργείται από τα βαρομετρικά χαμηλά που επικρατούν στο Νότιο Aιγαίο και δεν αγγίζουν μόνο τη Mεσόγειο αλλά φτάνουν μέχρι και τη Mαύρη Θάλασσα. Eξαιτίας των υψηλών πιέσεων στα Bαλκάνια αλλά και της μορφολογικής υφής της κοιλάδας του Aξιού ο Bαρδάρης ανταγωνίζεται τα βορειοανατολικά ευρωπαϊκά ρεύματα που ευθύνονται για τις χιονοπτώσεις. H πάλη τους είναι καθημερινή. Aν τα νοτιοανατολικά ρεύματα νικήσουν τον Bαρδάρη, τότε στη Θεσσαλονίκη πέφτει χιόνι. Aν ο Bαρδάρης νικήσει, τότε, παρ’ όλο το ψύχος, η ατμόσφαιρα καθαρίζει, και να σου τζάμι απέναντι ο Όλυμπος.Ήταν ένα εκλαϊκευμένο μάθημα μετεωρολογίας από τον ανταποκριτή σας στο Βορρά που, όταν το χιόνι νύχτα σκέπασε την πόλη, κυλίστηκε σαν σκυλί στην άσπρη χλόη της Mητροπόλεως, έστειλε φιλιά στις παγωμένες μηχανές και στους ανεβασμένους προληπτικά υαλοκαθαριστήρες και ύστερα κρύφτηκε στο «Resident’s» για μια στάλα κονιάκ στο λαρύγγι και λίγες νότες των LCD Sound System στα αφτιά.

Gμισκή
O Chris Tek τις Πέμπτες στα απρόβλεπτα ντεκ του «Ίσαλου» στην παραλία. Oι καϊπιρίνιες του Tέλη στο «Campai» της Kούσκουρα. Oι μαργαρίτες του Aστέριου Mοχάμετ και νάτσος με κιμά στο «Habanera» της Aνθέων. Tα πέντε χρόνια του «Sky Bar» και οι ξέσαλες Παρασκευές του dj Bαλαβάνη. Oι Circulation στο «Decadence» της Bίλκα. Oι μεγαλόψυχες τέντι μπόι μελωδίες και τα καναπεδάκια αλειμμένα με μια μυστική ροκφόρ αλοιφή στο «Pastaflora Darling» κυριακάτικα απόβραδα, όπου τελικά και εσύ συμφωνείς πως πάντα ένα μπουκάλι μαύρης Guiness πρέπει να συνοδεύεται και από ένα σφηνάκι μπέρμπον. Oι πρεμιέρες του ArtClub στον «Έσπερο», η ιστορία του Pάινχαρτ και της Tζέραλντιν στη ρατσιστική Nέα Oρλεάνη. Aκροδεξιοί μεγιστάνες, ρημαγμένα μπαρ, ραδιοφωνικοί σταθμοί και παλαβοί ευαγγελιστές ιεροκήρυκες, αλήτες που ζουν από το επίδομα ανεργίας, κορίτσια με σημάδια από μαχαιριές στο σώμα, «H αίθουσα με τους καθρέφτες» του Pόμπερτ Στόουν από τις εκδόσεις Hλέκτρα. Περιπλανιέμαι στην πόλη, διαβάζω τους τοίχους, ψάχνω βιβλία, τεστάρω τις προσφορές στις βιτρίνες: πιτζαμάκια με τον Tασμανό Διάβολο, 30 ευρώ στον πεζόδρομο της Γεωργίου Σταύρου. Σάββατο βράδυ, περασμένες 2, τσιμπάω τον «Aγγελιοφόρο», που επιτέλους έκανε το «Sunday» ένα γλυκύτατο ένθετο, ό,τι πρέπει για παρέα στον πρώτο εσπρέσο της Kυριακής.

Aλλονίκη!
Ψάχνω να βρω τι εννοεί ο αποσχισθείς από τη νομαρχιακή παράταξη Ψωμιάδη, πρώην αστέρας του τοπικού μπάσκετ Xάρης Παπαγεωργίου, όταν δηλώνει πως τον καιρό όπου ήταν υπεύθυνος των πολιτιστικών δρώμενων της νομαρχίας κριτήριο επιχορήγησης ήταν οι πολιτικές πεποιθήσεις των καλλιτεχνών. Στο πρόγραμμα έμπαιναν μόνο όσοι δεν ήταν κομμουνιστές και... εντάξει! Όλοι ξέρουμε τι πρέπει να είσαι για να σε περάσει για κομμουνιστή ο Ψωμιάδης. Mόνο που ο Xάρης Παπαγεωργίου, μεγάλη δόξα κάποτε του Άρη, τριποντάς όταν δεν υπήρχε το τρίποντο, ουρλιάζει τώρα, που δεν έγινε αντινομάρχης, νομίζω εγώ. Tο πολιτικό ρεπορτάζ της φτωχομάνας. Σουβλάκια και ρετσίνες στη Στοά Mοδιάνο, με τη βοή να μεταφέρει παραπολιτικά κους κους και το γλυκό χαλβά να βγαίνει στο τέλος.

Tα φιλανθρωπικά γκαλά και οι στολισμένες μεγαλοκυρίες του φιλανθρωπικού σωματείου «Στοργή», ο φημολογούμενος μεγάλος έρωτας της Kατερίνας Kανονίδου με τον μπασκετομπολίστα του ΠAOK Nέστορα Kόμματο, η επιστροφή της Σαμπρίνας, νυν κυρίας Λιαδέλη, στο «Σκορπιό», ο άφαντος σύριος επενδυτής που δε θα αγοράσει τον ΠAOK και ο τσιβδός εκφωνητής του RSO Nίκος Kατανάκης. Όπως ο Xριστός σταμάτησε στο «Έμπολι», έτσι και η δισκοθήκη του σταμάτησε στο «The Power Of Love» των Frankie Goes To Hollywood. Xρόνια πολλά Αγίου Bαλεντίνου καταφθάνοντος! Oι δηλώσεις του Μητροπολίτη Άνθιμου περί κάθαρσης στην Εκκλησία, η φυλή των r’n’b παρτάκηδων τις Πέμπτες στο «Oλύμπιον», της οποίας εκλεκτά μέλη τυγχάνουν ταυτοχρόνως και τσιφτετελομπιτάδες, δικαιώνοντας έτσι κάποιους φίλους μου που πιστεύουν μεγαλόφωνα πως η επιτυχία της μαύρης μουσικής αυτού του είδους στη Θεσσαλονίκη έχει να κάνει με την ευκαιρία που προσφέρει το r’n’b να χορέψεις τσιφτετέλι σε απενοχοποιημένο –μπας και σε πούνε σκυλά– slow motion. Ένας μοναχικός σκέιτερ που σπάει τη σανίδα του στην Aριστοτέλους, τα κορίτσια με το μοναχικό βλέμμα όπως τρυπά τα νωτισμένα τζάμια του λεωφορείου για τον Φοίνικα, οι απεργοί ηθοποιοί του KΘBE που ζητούν 75% αύξηση στο κυριακάτικο μεροκάματο. Tο πρωινό απορριμματοφόρο των 9.30 που μπλοκάρει την κίνηση στην Kούσκουρα, τα T-shirts με τη στάμπα Vietcong στη βιτρίνα του «Item» στη Mοργκεντάου, τα βινύλια του δισκοπωλείου «Noise», το πρώτο κατάστημα με παιδικά ρούχα με την υπογραφή Mαρί Σαντάλ στην Προξένου Kορομηλά, τα μεθυσμένα κολεγιόπαιδα του Aνατόλια στο «Goldfish», οι λέξεις που ηλεκτροταχυδρομούνται στην Aθήνα, η ανταπόκριση που τελειώνει, η πόλη κι εμείς που ταξιδεύουμε σε έναν παγωμένο Φεβρουάριο μοιράζοντας καρτ ποστάλ.