Στο Σιδηροδρομικό Σταθμό στον Βαρδάρη αποχαιρετώ τον Τίκη, τον ψηλό, καλόκαρδο, οραματιστή του Art Is Hard, που μετά από επτά διοργανώσεις στη Θεσσαλονίκη τραβάει ρότα για Αθήνα. «Είσαι στα καλά σου, παιδάκι μου; Αφήνεις τη Θεσσαλονίκη για να κατέβεις στους χαμουτζήδες; Που όλοι τέχνη κάνουν ούτως ή άλλως, και πρότζεκτ, και πειραματίλα, και κλάιν my art line μάιν». Δεν το εννοώ, εννοείται, απλώς τον τσιγκλάω. Μέγας οραματιστής ο Τίκης, συνέλαβε την ιδέα του Art Is Hard ως μια πλατφόρμα, ανοιχτή και ελεύθερη, που προωθεί τέχνη και καλλιτέχνες ακομπλεξάριστα, ελεύθερα, ρομαντικά, ουτοπικά, αλλά πάντα οργανωμένα στην τρίχα.
Και τι δεν έκανε όλα αυτά τα χρόνια στη Θεσσαλονίκη! Αποθήκες στο λιμάνι καθάρισε, τα έργα μόνος του τα κρέμασε, τους καλύτερους djs της πόλης τους στράτευσε εθελοντικά για το σκοπό του. Ούτε έμπορας είναι, ούτε πονηρός. Τρελός είναι, όπως οι ποιητές, και αλαφροΐσκιωτος, όπως λίγοι άδολοι Θεσσαλονικείς που τους νοιάζει το κοινό καλό κι όχι η κονόμα. Και μέγας κονκισταδόρ, μιας και το Art Is Hard κατεβαίνει Αθήνα. Με το τρένο, όπως σας είπα. Από το σταθμό της Μοναστηρίου, διασχίζοντας Κατερίνες, Λάρισες, Λιανοκλάδια, Θήβες και Αϊ-Στέφανους, θα ξεσελώσει στον αθηναϊκό Παλιό Σταθμό της Πελοποννήσου.
Για δύο ολόκληρες μέρες ετοιμαστείτε, πρωτευουσόπουλα, να δείτε, να νιώσετε, να θαυμάσετε, να χορέψετε και να στοχαστείτε επί πολυδιάστατων εικαστικών και αισθητικών τάσεων. «Να προσέχεις τα τζάνκια, τους χρυσαυγίτες και τους πορτοφολάδες» συνεχίζω να κουλαντρίζω τον μέγα Art Is Hard οραματιστή Τίκη, που όλο το καλοκαίρι διακοπές δεν πήγε, γιατί προτίμησε να ιδρώνει στην πόλη για να διοργανώσει την εκδήλωση. Τον συμβουλεύω και τον νουθετώ, γιατί τον νοιάζομαι. «Σκάσε, γρουσούζαρε» με αποχαιρετά, καθώς του κουνώ μαντίλι και του σπρώχνω κι ένα ροξάκι βαρδαρίσιο για να μασουλάει στο ταξίδι.
28 και 29 Σεπτεμβρίου, αναγνώστες μου, προσέλθετε ευπρεπώς ενδεδυμένοι και με κέφι και καλή καρδιά και υποστηρίξτε αυτή τη δράση, που εκτός από τέχνες, MTV, κοκτέιλ, djs και τρέντι εναλλακτικά τυπάκια έχει και μια βαθιά ουμανιστική ουσία: σε συνεργασία με τον Κ.Υ.Α.Δ.Α. του Δήμου Αθηναίων θα υπάρχει ειδικός χώρος όπου θα μαζευτούν φάρμακα, τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης. Είπαμε: ο Τίκης, το ψηλό παιδί και το άξιο παλικάρι, είναι και άγγελος φιλάνθρωπος. Ένας Θεσσαλονικιός ωραίος, με τη δερβίσικη, μπεσαλίδικη και φόρα αγάπη παρτίδα έννοια. Να το τιμήσετε το Art Is Hard, να το γλεντήσετε και, άμα δείτε αυτό το ψηλό παιδί, να του πείτε ένα μπράβο και θα σας κεράσει και μια μπίρα. Γιατί τι θέλει ένας Θεσσαλονικιός όταν κατεβαίνει στην Αθήνα; Θα του χαμογελάσεις και σε χρόνο dt θα γίνετε σταυραδέλφια.
Εντωμεταξύ, παραδίπλα από το σταθμό, στα δικαστήρια, όπως γυρνώ για το κέντρο, πέφτω πάνω σε κάμερες, σε ρεπόρτερ, σε αστυνομικούς και ντόρο πολύ. Και πιάνει το μάτι μου τον πρώην δήμαρχο Βασίλη Παπαγεωργόπουλο να ανηφορίζει το Μέγαρο της Θέμιδος για την πολύκροτη δίκη που ξεκίνησε. 51,4 εκατομμύρια ευρώ έλλειμμα από τα ταμεία του δήμου, η περίφημη δηλαδή υπόθεση Σαξώνη, που πήρε μπάλα και τον πρώην δήμαρχο και τρεις πρώην πρωτοπαλίκαρους αντιδημάρχους, που φυσικά δηλώνουν πως η αλήθεια θα λάμψει. Οk, έτσι είναι αν έτσι νομίζουν, οι δικαστές όμως, όχι αυτοί. Πριν από δύο χρόνια πού να το φανταζόταν ο «άρχων» Βασίλης πως στο θρόνο του θα κάθεται ο Μπουτάρης, ενώ αυτός θα συναγελάζεται στο δικαστικό μέγαρο με πρεζόνια από τον Δενδροπόταμο, κλεφτρόνια της Αγίου Δημητρίου και πλείστες άλλες εγκληματικές δυνάμεις.
Και το φθινόπωρο καλπάζει με αστραπές και βροντές και η Εγνατία μοιάζει στα μάτια μου κυριολεκτικά σαν χαμένη λεωφόρος: ο Τίκης κατεβαίνει Αθήνα για το Art Is Hard όλο χαρά και χάρη και ο πρώην δήμαρχος Βασίλης, ο Σούπερ Μπίλι, όπως τον σχολιάζαμε με τον Λεάνη παλιά στα ράδια, όταν μόστραρε σμόκιν και μεγαλόσταυρο περιφερόμενος από εκδήλωση σε εκδήλωση, «ανηφορίζει τον Γολγοθά του μαρτυρίου». Τι να πεις; Διάλεξε Θεσσαλονίκη, διάλεξε ζωή!
17°
