Ο κτιριακός τομέας στην Ελλάδα ευθύνεται για το ένα τρίτο περίπου των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα (CO2) και για το 36% περίπου της συνολικής ενεργειακής κατανάλωσης.
H μελέτη της Τράπεζας της Ελλάδας για την κλιματική αλλαγή, διερεύνησε το τεχνικό και οικονομικό κόστος της κλιματικής μεταβολής στο κτιριακό περιβάλλον. Αρχικά υπολογίστηκε η αύξηση ή η μείωση του ενεργειακού φορτιού των κτιρίων λόγω της αύξησης της θερμοκρασίας του περιβάλλοντος. Όσον αφορά το φορτίο θέρμανσης, διαπιστώθηκε ότι για το 2050 η μέση μείωση υπολογίζεται περί το 22,4% ενώ για το 2100 κυμαίνεται από 36-50%.
Παράλληλα, η προβλεπόμενη αύξηση του κλιματιστικού φορτίου των κτιρίων σε σχέση με τη σημερινή κατάσταση είναι 83% για το 2050. Ταυτόχρονα, η μέση αύξηση για το 2100 υπολογίζεται από 150-250 %. Ταυτόχρονα με το θερμικό και ψυκτικό φορτίο υπολογίστηκε η πιθανή ενεργειακή κατανάλωση των κτιρίων με βάση διάφορα τεχνολογικά σενάρια για το 2050.
Βέλτιστο Σενάριο: Η σημερινή κατανάλωση του κτιριακού αποθέματος, που φτάνει τις 90.000 GWh, παρά την ύπαρξη της κλιματικής αλλαγής θα μπορούσε να μειωθεί μέχρι τις 5-10.000 GWh έως το 2050, με τη χρήση σύγχρονης ενεργειακής τεχνολογίας παραγωγής ενέργειας σε όλα τα κτίρια και τη σημαντική βελτίωση της ποιότητας του συνόλου του κτιριακού αποθέματος σε επίπεδο παθητικής κατασκευής.
Αισιόδοξο Σενάριο: Σε περίπτωση όπου, μέχρι το 2050, όλα τα συστήματα παραγωγής ενέργειας στα υπάρχοντα κτίρια παρουσιάζουν υψηλή απόδοση και έχει βελτιωθεί το κτιριακό απόθεμα που κατασκευάστηκε πριν το 1980 σε επίπεδο παθητικής κατασκευής, η συνολική ζήτηση ενέργειας θα περιοριστεί περί τα 22000-25000 GWh/έτος
Ρεαλιστικό Σενάριο: Σε περίπτωση όπου μέχρι το 2050 το 70% των συστημάτων παραγωγής ενέργειας στα υπάρχοντα κτίρια θα παρουσιάζουν υψηλή απόδοση, ενώ τα υπόλοιπα θα είναι συμβατικά, και θα έχει βελτιωθεί το 60% του κτιριακού αποθέματος που κατασκευάστηκε πριν το 1980 σε επίπεδο σύγχρονης κατασκευής, η συνολική ζήτηση ενέργειας θα περιοριστεί στις 50.000-55.000 GWh/έτος
Καταστροφικό Σενάριο: Σε περίπτωση όπου μέχρι το 2050 μόνο το 10% των εγκατεστημένων συστημάτων παραγωγής ενέργειας στα υπάρχοντα κτίρια θα παρουσιάζουν υψηλή απόδοση, ενώ τα υπόλοιπα θα είναι συμβατικά, ενώ θα έχει βελτιωθεί το 20 % του κτιριακού αποθέματος που κατασκευάστηκε πριν το 1980 σε επίπεδο σύγχρονης κατασκευής, η συνολική ζήτηση ενέργειας θα ξεπεράσει τις 120.000-130.000 GWh/έτος
Παράλληλα, για μη κλιματιζόμενα κτίρια υπολογίστηκε ότι η αύξηση των βαθμοημερών κλιματισμού για το 2050 κυμαίνεται από 54% έως και 1000%. Η αύξηση των βαθμοημερών κλιματισμού που υπολογίζεται ανάμεσα στο σενάριο του 1990 και το σενάριο του 2100 κυμαίνεται από 152% έως και 4200%. Η αύξηση της μέγιστης εσωτερικής θερμοκρασίας που υπολογίζεται ανάμεσα στο 1990 και το 2050 κυμαίνεται από 2 έως 2,9 οC, ενώ για το 2100 κυμαίνεται από 3,4 έως 7,5 οC. Ταυτόχρονα με τον υπολογισμό της μεταβολής των βαθμοημερών κλιματισμού και της μέγιστης και ελάχιστης εσωτερικής θερμοκρασίας, υπολογίστηκε το ποσοστό των θερινών ωρών όπου η εσωτερική θερμοκρασία ξεπερνά τη θερμοκρασιακή βάση των 26, 28, 30 και 32 οC. Για το κλιματικό σενάριο της τρέχουσας περιόδου το ποσοστό υπέρβασης της εσωτερικής θερμοκρασίας κατά τους μήνες Ιούνιο-Σεπτέμβριο είναι πάντα μηδενικό. Αντίθετα, για το σενάριο του 2100 το ποσοστό αυξάνει δραματικά και κυμαίνεται από 0 έως 98%.
Τα αποτελέσματα των προσομοιώσεων της ζήτησης ωφέλιμης ενέργειας για την ψύξη και θέρμανση κτιρίων χρησιμοποιήθηκαν για την εκτίμηση του πρόσθετου κόστους που θα επιφέρει η κλιματική μεταβολή για την προσαρμογή των κτιρίων στις νέες κλιματικές συνθήκες. Το ποσοστό του επιπλέον κόστους λόγω της κλιματικής αλλαγής κυμαίνεται μεταξύ 7,6% και 10,3% του συνολικού κόστους ανακαίνισης του κτιριακού αποθέματος, ανάλογα με τη γεωγραφική περιφέρεια. Ο μέσος όρος στο σύνολο της χώρας είναι 9%, δηλαδή η πρόσθετη δαπάνη που θα προκαλέσει στον τομέα των κτιρίων η κλιματική μεταβολή έως το 2050 εκτιμάται περί τα €20-€21 δισεκατομμύρια.
Οι διακυμάνσεις της παραγωγής ενέργειας από τον ήλιο και τον άνεμο δημιουργούν μεγάλες προκλήσεις στη διαχείριση του ενεργειακού μας συστήματος, με την αποθήκευση και το υδρογόνο να είναι οι κύριες απαντήσεις
Υποθαλάσσιες έρευνες σε βάθος 5.000 μέτρων αποκάλυψαν ένα τεράστιο κοίτασμα μαγγανίου που περιέχει και αρκετό κοβάλτιο για να καλύψει τις ανάγκες της Ιαπωνίας για περίπου 75 χρόνια
Χρειαζόμαστε το αττικόψαρο (Pelasgus-marathonicus), όπως μας χρειάζεται και αυτό. Η απώλεια της φύσης μοιραία θα οδηγήσει στη δική μας φτώχεια και δυστυχία
12°
