Το χειμώνα που πέρασε ακούστηκαν και γράφτηκαν πολλά για το παράδειγμα του Ισημερινού στην αντιμετώπιση του χρέους του. Με πολλούς να συμφωνούν ότι την ίδια πολιτική πρέπει να ακολουθήσουμε και εμείς και με άλλους να πιστεύουν ότι κάτι τέτοιο θα γυρνούσε την Ελλάδα στη δεκαετία του ’60. Δεν θέλω να σχολιάσω την οικονομική πολιτική του Ισημερινού, θέλω όμως να αναφέρω το παράδειγμα της πολιτικής βούλησης της κυβέρνησης του Ισημερινού όταν αποφάσισε να προστατέψει από καταστροφή το δάσος YASUNI το οποίο υπογείως περικλείει 846 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου ικανά να αποφέρουν έσοδα 6,9 δις δολάρια στη χώρα.
Μπορούμε να φανταστούμε τι θα έκανε η οποιαδήποτε Ελληνική Κυβέρνηση (και με τις ευλογίες όλων μας) αν είχε τέτοιο πλούτο στα χέρια της και μάλιστα εν μέσω οικονομικής κρίσης. Αντίθετα η κυβέρνηση του Ισημερινού δεν προχώρησε στην εύκολη λύση της εξόρυξης σε ένα δάσος με μεγάλη αξία βιοποικιλότητας και με αυτόχθονες πληθυσμούς που κατοικούν μέσα στο δάσος του Αμαζονίου και θα έπρεπε να εκδιωχθούν βίαια.
Ο Ισημερινός είδε ένα εναλλακτικό προϊόν στο δάσος και πρότεινε μια καινοτόμο λύση για την μάχη ενάντια στην κλιματική αλλαγή. Διαπίστωσε ότι η αξία των 400 εκατομμυρίων τόνων CO2 του άνθρακα που θα εκλυόταν από την εξόρυξη ήταν 7,2 δις δολάρια δηλαδή 0,3 δις δολάρια παραπάνω από την τιμή του πετρελαίου. Ξεκίνησε λοιπόν μια προσπάθεια πρωτοπόρα και συνάμα δύσκολη. Πρότεινε στα ανεπτυγμένα κράτη να πληρώνουν στον Ισημερινό τα μισά από τα χρήματα της αξίας του CO2 του άνθρακα δηλαδή 3,6 δις δολάρια για να μην προχωρήσει στην εξόρυξη. Η πρόταση αυτή έγινε δεκτή από κάποιες ανεπτυγμένες χώρες και στην Κοπεγχάγη το 2009 ( μια από τις ελάχιστες επιτυχίες της Συνόδου) δημιουργήθηκε το διεθνές ταμείο YASUNI ITT για τον σκοπό αυτό.
Το παράδειγμα του Ισημερινού αποδεικνύει ότι υπάρχουν τρόποι αειφόρας αξιοποίησης των Ελληνικών Δασών. Όλη αυτή η συζήτηση περί δέσμευσης CO2 του άνθρακα και εξαγοράς του που έχει δημιουργηθεί αποκαλύπτει πόσο σημαντική είναι η προστασία των δασικών οικοσυστημάτων της χώρας. Τα δάση μας είναι ενεργές αποθήκες CO2 οπότε καταλαβαίνουμε πόση αξία έχει η προστασία τους. Σύμφωνα με την διεθνή οργάνωση τροφίμων και γεωργίας τα Ελληνικά Δάση περιείχαν το 2005 59 εκατομμύρια τόνους απόθεμα σε άνθρακα. Αν υποθέσουμε ότι σ’ ένα Ελληνικό Δάσος αποθηκεύονται 4 τόνοι CO2 ανά εκτάριο και έτος αυτό ισοδυναμεί με μια αξία των Ελληνικών Δασών που ξεπερνά τα 500 εκατομμύρια ευρώ μόνο σε ότι αφορά την δέσμευση του CO2 του άνθρακα.
Επιπλέον, η συνεισφορά του δάσους στην οικονομία δεν είναι μόνο τα άυλα είναι και τα υλικά. Η βιομηχανία ξυλείας, η καλλιέργεια Χριστουγεννιάτικων δέντρων, η παραγωγή ενέργειας από δασική βιομάζα, τα φαρμακευτικά φυτά, το ρετσίνι , η παραγωγή μελιού και το κυνήγι είναι βασικές πηγές εσόδων για την ελληνική οικονομία. Κατά το παρελθόν τα ελληνικά δάση έδωσαν λύσεις σε προβλήματα φτώχειας της ελληνικής κοινωνίας, αν και όχι με τόσο αειφόρο τρόπο. Στην παρούσα οικονομική συγκυρία και ενώ μιλάμε για πράσινη οικονομία και πράσινη ανάπτυξη είναι αναγκαίο να κατανοήσουμε ότι πρέπει να έχουμε τη φύση σύμμαχο και όχι να ασελγούμε πάνω της.
Βλέποντας τις πυρκαγιές και φέτος το καλοκαίρι αναρωτιόμουν πως είναι δυνατόν να ξοδεύουμε εκατομμύρια για εξοπλιστικές δαπάνες για έναν πόλεμο που μπορεί να μην γίνει ποτέ και να θεωρούμε «πεταμένα λεφτά» τις δαπάνες για έναν «πόλεμο» που αντιμετωπίζουμε κάθε χρόνο.
Οι διακυμάνσεις της παραγωγής ενέργειας από τον ήλιο και τον άνεμο δημιουργούν μεγάλες προκλήσεις στη διαχείριση του ενεργειακού μας συστήματος, με την αποθήκευση και το υδρογόνο να είναι οι κύριες απαντήσεις
18°
