Ένα αθηναϊκό ταβάνι
Ψαρών 56 & Θράκης, Άγιος Παύλος. Δίπατο σπίτι, εγκαταλειμμένο, με στοιχεία νεοκλασικά στο εξωτερικό του.Το υπέροχο ταβάνι που βλέπετε είναι στο ισόγειο, που δίνει προς τη σκάλα του ορόφου. Η θαυμάσια διατηρούμενη διακόσμηση είναι αρ νουβό, θα έλεγα 80 ετών. Η φωτογραφία τραβήχτηκε (πολύ δύσκολα) μέσα από τις σιδεριές της πόρτας (ευχαριστώ τον κ. Αργύρη Χατζημαλλή).
ΕΛΣΑΛ
Τ’ αρχικά σημαίνουν «Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας». Τουτέστιν οι συγγραφείς και μελετητές αυτού του κλάδου (οι περισσότεροι ζουν και/ή εργάζονται στην Αθήνα) δημιούργησαν ένα κλαμπ, ανοιχτό και στον καθένα που έχει το σχετικό «ψώνιο» (με την καλή έννοια, πάντα). Λαμπρή πρωτοβουλία και μπράβο. Ωραία κείμενα, καταγραφή βιβλίων, διεθνείς διευθύνσεις. Διάβασα τα προγραμματικά στοιχεία. Όλα αυτά στο προσεγμένο και φιλόξενο http://crimefictionclubgr.wordpress.com. Συμφωνώ με τα περισσότερα. Με ξενίζει μόνο η διακήρυξη των μελών ότι, γράφοντας, «έχουν ένα κοινό: την αναζήτηση της αλήθειας, την εξιχνίαση μιας υπόθεσης και την αποκατάσταση μιας αδικίας». Έχω τη γνώμη ότι το αναγκαστικό αυτό τρίπτυχο στενεύει τα συγγραφικά όρια προς μια ηθικολογική κατεύθυνση. Αλλά βεβαίως μπορεί να κάνω λάθος. Ας μη μεμψιμοιρώ, σημασία έχει ότι η ΕΛΣΑΛ ξεκίνησε. Καλή επιτυχία, αγαπητοί συνάδελφοι.
«Αβέρωφ - Προύσσης, 30 μικρά δρομολόγια»
Αυτός είναι ο τίτλος ενός ποιητικού βιβλίου (εκδόσεις Balkan Xpress, Αθήνα 2010) που έγραψε και είχε την καλοσύνη να μου στείλει ο κ. Θωμάς Σίδερης. Ο τίτλος δεν είναι παρά η ονομασία του λεωφορείου της γραμμής 813 (εικονιζόμενου άλλωστε στο εξώφυλλο του –και ζωγράφου– Δ. Λιντζέρη), που ενώνει το τέρμα Ιπποκράτους (οι φυλακές Αβέρωφ δεν υφίστανται πια, στη θέση τους είναι ο Άρειος Πάγος) με την οδό Προύσσης στο Αιγάλεω (στην πραγματικότητα, πάει και δυο στάσεις ακόμα). Στο βιβλίο περιλαμβάνονται 30 μελοποιήσιμα ποιήματα παραδοσιακής μορφής, όπου πρωταγωνιστούν άνθρωποι σε λαϊκές γειτονιές, ενίοτε ρητά αναφερόμενες: Κολωνός, Βικτώρια, Μεταξουργείο, Ασώματοι, Ρουφ, Σταθμός Λαρίσης, Ψυρή. Υπάρχει και μια μνεία σε Παλούκια - Σαλαμίνα - «Παλάσκας», ενώ το «Σπιρτόκουτο» αναφέρεται –αν δεν κάνω λάθος– στη Σαλονίκη. Εύχομαι το βιβλίο να βρει το δρόμο της μουσικής, γιατί περιέχει μερικά πρώτης γραμμής κομμάτια. (Υ.Γ. Την εποχή που καθιερώθηκε, η γραμμή 813 εξυπηρετούσε ιδίως την επικοινωνία μεταξύ δυο προσφυγικών περιοχών: των πολυκατοικιών απέναντι από τον Παναθηναϊκό με τις παράγκες του Αιγάλεω).
Ποίηση στο διαδίκτυο
Από καιρό ήθελα να γράψω για δυο σπουδαίες ποιητικές διευθύνσεις. Η πρώτη βρίσκεται στο http://pampalaionero.wordpress.com και είναι το «βασίλειο» της Αθηναίας ποιήτριας Σοφίας Κολοτούρου, ένα βιβλίο της οποίας είχα παρουσιάσει παλιότερα. Η Κολοτούρου έχει αφιερώσει τον εαυτό της στην έμμετρη ποίηση παραδοσιακής μορφής (αυτό είναι το «παμπάλαιο νερό»), φιλοξενώντας στο μπλογκ της αξιόλογα έργα που ανανεώνουν επιτυχώς το είδος. Η πλέον πρόσφατη ανάρτηση αφορά σατιρικά ποιήματα του μεγάλου Μανόλη Αναγνωστάκη. Υπάρχει και αλφαβητικό ευρετήριο ποιητών που φιλοξενήθηκαν έργα τους.
Η δεύτερη βρίσκεται στο http://www.e-poema.eu/index_gr.php.Πρόκειται για ένα σπουδαίο διαδικτυακό περιοδικό, που «εκδίδει» και διευθύνει ο Βασίλης Ρούβαλης, με άξιους συνεργάτες (κι εδώ, απ’ όσο μπορώ να συναγάγω, κατά βάση Αθηναίοι). Το τρέχον «τεύχος» (αρ. 11) έχει αφιέρωμα με θέμα «το δέντρο στην ποίηση», ειδικό φάκελο (Νάνος Βαλαωρίτης, Κώστας Βούλγαρης, Θάνος Μαντζάνας για τον Νίκο Εγγονόπουλο – αφορμή η πρόσφατη κυκλοφορία του σιντί «Η Ύδρα των πουλιών», μελοποίηση από Socos, φωνή Δ. Πουλικάκος), συνέντευξη με το ζωγράφο Φίλιππο Θεοδωρίδη (και πίνακές του) και πολλά άλλα ωραία. Ανοίγουν και τα προηγούμενα 10 «τεύχη». Αν γραφτείς, σου στέλνουν στο μέιλ σου και το τακτικό «ποίημα της εβδομάδας», συνήθως εξαίρετο.
16°
