Ένα στο Χαλάνδρι κι ένα στην Ακαδημίας; Είναι απρόσμενα γιατί είναι πιο χαριτωμένα, έξυπνα και πετυχημένα από όσο νομίζεις, εσύ που περνάς ανυποψίαστος απ' έξω...
Το «Σουρεάλ Cantina Cultura» στο Χαλάνδρι και το «Τσιντσιν» στην Ακαδημίας είναι δύο μπαράκια που πρέπει να επισκεφθείς.
Για το «Σουρεάλ Cantina Cultura» μου είχε μιλήσει η αδερφή μου πριν κάνα χρόνο: η ιδιοκτήτρια, Σάννυ Μπαλτζή, εκτός από γνωστή στιχουργός-τραγουδοποιός (με πάνω από 350 τραγούδια στο ενεργητικό της), καλλιτέχνης, μουσική και ραδιοφωνική παραγωγός, είναι ΚΑΙ Καβαλιώτισσα, όπως και εμείς, πράγμα που την κάνει ακόμα πιο καταπληκτική. Κάπως ήρθαν τα πράγματα και κατέληξα πριν μερικές μέρες στη «Σουρεάλ Cantina Cultura» με σούπερ παρέα: Γαλήνη Τσεβά, Βαλέρια Χριστοδουλίδου, Μαργαρίτα Πανουσοπούλου, Ίαν Άικον. Το ίδιο το μπαρ είναι πραγματικά σουρεάλ, σαν σαρπράιζ πάρτι, σε αυλή που όμως δεν είναι ακριβώς αυλή με την παραδοσιακή έννοια παρά ένα άνετο αίθριο/πεζόδρομος σε στενάκι-έκπληξη του Χαλανδρίου, κι επειδή ακούγεται κλειστοφοβικό έτσι όπως το γράφω, δεν είναι καθόλου μα καθόλου, είναι ανοιχτόκαρδο και υπαίθριο και καλοκαιρινό σαν νησιώτικο μπαρ. Βρίσκεσαι ανάμεσα σε ψηλά κτίρια, πίσω από την άσφαλτο της Α. Παπανδρέου, και πίσω από ψηλά κτίρια επίσης, αλλά... η αυλή είναι δροσερή, αεράτη, όμορφη, πολλά υποσχόμενη και γεμάτη με τον αντίστοιχο κόσμο (δροσερό, αεράτο, όμορφο και πολλά υποσχόμενο. Κόσμο.)
Σουρεάλ Cantina Cultura
Το «Σουρεάλ» είναι καλλιτεχνικό στέκι, πέρασμα για μουσικούς, ηθοποιούς, ραδιοφωνατζήδες και καλλιτέχνες κάθε είδους, που έρχονται για ποτά πριν ή μετά τη δουλειά, για να τσιμπήσουν κάτι το βράδυ, για να πούνε δυο κουβέντες με άτομα αντιστοίχου φυράματος, με τα οποία πάντοτε έχεις κάτι να πεις, ακόμα κι αν είσαι άλλου εντελώς φυράματος εσύ προσωπικά, που δεν είσαι, ευτυχώς Παναγίτσα μου. Κυριακές μεσημέρια, έχουν λάιβ με μπουζούκια και καλλιτέχνες, με προσκεκλημένους άλλους καλλιτέχνες, με τζέρτζελο που κρατάει ώρες και είναι από τα πιο ωραία της πόλης. Σάββατα γίνονται πάρτι τα βράδια, όταν δεν έχει λάιβ, με καλεσμένους μπάρμεν που φτιάχνουν ειδικά κοκτέιλ και οργανώνονται συνέχεια καλλιτεχνικά events − ψάξτε το και θα βρείτε σίγουρα κάτι να σας ενδιαφέρει.
Σουρεάλ Cantina Cultura
Σουρεάλ Cantina Cultura
Το μενού είναι μικρό, καλοκαιρινό, με σαλάτες και μεζεδάκια μεσογειακής κουζίνας, νόστιμα και με αξιοπρεπείς τιμές. Σερβίρεται τσίπουρο ή/και ρακί Κρήτης, αλλά επειδή δεν έχω καταλάβει ποτέ ποιο είναι ποιο, ας πούμε ότι σερβίρονται και τα δύο με μεγάλη επιτυχία − ο υπότιτλος του μαγαζιού είναι barακή, με πρώτο συνθετικό το bar και δεύτερο τη ρακή ή το ρακί. Η πραγματική επιτυχία του «Σουρεάλ» πάντως είναι η ίδια η αυτοσχέδια αυλή, σαν τις αυλές στις ελληνικές ταινίες της δεκαετίας του '60 παρόλο που, όπως είπαμε, δεν πρόκειται για αυλή με την κλασσική έννοια. Το μπαρ μέσα είναι σαν να το φαντάστηκε η Φρίντα Κάλο ένα βράδυ που ήπιε πολύ τσίπουρο ή/και ρακί, σε σημείο να μην καταλαβαίνει τι πίνει, αλλά χωρίς την πρόθεση να παρατήσει τα πινέλα ούτε τη βαθιά καλλιτεχνία της, παρά την εξίσου βαθιά ρούγκλα της.
Σουρεάλ Cantina Cultura
Με άλλο τρόπο, (ελαφρότερα) σουρεαλιστικό είναι και το «Τσιντσιν», μπαράκι που ήτανε πολύ της μόδας για ένα διάστημα, οπότε και δεν πήγαινα, αλλά πηγαίνω τώρα, μετά από λάιβ της γύρω περιοχής ή έτσι στο άσχετο. Είναι στον ιστορικό πεζόδρομο της Κιάφας, ιμπρεσσιονιστικό μέσα, κουλτουροφέρνει όπως όλα τα μπαράκια της περιοχής, μόνο που το «έξω» του, τα τραπεζάκια στον δροσερό* πεζόδρομο με τον χαμηλό φωτισμό, το «έξω» του είναι από τα πιο θερινά στέκια της Αθήνας: φωνάζει «καλοκαιράκιιιιι!» από μακριά, με έναν ήρεμο τρόπο, δηλαδή δεν φωνάζει, δεν είναι καθόλου λάουντ που λέμε κι εμείς στην Ελλάδα, αντίθετα είναι σαν να σου ψιθυρίζει στο αυτί ότι ήρθε η ώρα να πιείς μια κρύα μπίρα, ένα κοκτέιλ, κάτι. Συμπαθώ πολύ τον Ψηλό, το γκαρσόνι που σερβίρει έξω, και μου αρέσει η μπάρα, μέσα, και δεν έχω πάει ποτέ στο «ΤσινΤσιν» με παρέα που να μην την αγαπάω.
ΤσινΤσιν
Επίσης το τραγουδάκι «ΤσινΤσιν», σε στίχους Αλέκου Σακελλάριου και μουσική Κώστα Καπνίση, το λένε υπέροχα οι «Τρίο Ατενέ» στην ταινία με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, ακούστε-και-δείτε το στο youtube για να νιώσετε ακόμα πιο θερινοί, από όλες τις απόψεις.
Τσιντσιν
(* Δροσερή είναι πράγματι η μικρή οδός Κιάφας με έναν περίεργο τρόπο, σαν να κατεβάζει αεράκι από κάποιο βουνό: είναι ένας από αυτούς τους λίγο σπούκι δρόμους της Αθήνας, όπως η Βαλτετσίου π.χ., ένας από τους δρόμους που δεν είσαι στο τσακ να βράσεις τα καλοκαίρια, ακόμα και τον Αύγουστο. Αντίθετα, αισθάνεσαι ότι από κάπου μπάζει, μέχρι και φυσάει, αν είναι δυνατόν, πάνω στο τσιμέντο, και χαίρεσαι.)
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
13°
