Το Πάρκο Ελευθερίας βρίσκεται ακριβώς πάνω στη Βασιλίσσης Σοφίας και αποτελεί οπτικό παράδοξο. Υψώνεται πάνω από την πολυσύχναστη κεντρική λεωφόρο αυτόνομο, σε πλήρη αντιδιαστολή με το αστικό τοπίο της περιοχής που αρχιτεκτονικά συμπυκνώνει όλες τις αντιφάσεις της Αθήνας. Τα νοσοκομεία, οι μεγαλοπρεπείς πρεσβείες, τα νεοκλασικά που πιάνονται χέρι – χέρι με σύγχρονα γυάλινα θηρία.
Ποιος να φανταστεί λοιπόν ότι το Πάρκο Ελευθερίας, δεν είναι ένα ακόμη «διακοσμητικό» πάρκο της Αθήνας, που πασχίζει να προσφέρει λίγη ομορφιά και λίγο πράσινο στην τσιμεντούπολη; Συν τοις άλλοις, συχνά – πυκνά επανέρχεται η συζήτηση για τα πάρκα μας και την κατάστασή τους που αποτρέπει τους Αθηναίους από το να αναπτύξουν μια ευρωπαϊκή φιλοσοφία γύρω από αυτά. Το Πάρκο Ελευθερίας ίσως και να είναι η εξαίρεση στον κανόνα. Ειδικότερα τα καλοκαιρινά απογεύματα, το Πάρκο αποτελεί πόλο έλξης για τους Αθηναίους. Με ένα καφέ ή μια μπύρα στο χέρι, μπορεί να γίνει ο απόλυτος προορισμός για μία απογευματινή βόλτα. Αμέσως μόλις σκαρφαλώσεις τα λοφάκια του, η βοή της Βασ. Σοφίας απομακρύνεται, ο Υμηττός παρέα με τα αρχιτεκτονήματα της περιοχής υψώνεται μπροστά σου και το σκηνικό αλλάζει.
Η Αγγελική έχει πιάσει σκιά κάτω από ένα δέντρο και διαβάζει το βιβλίο της, ακούγοντας παράλληλα μουσική στο mp3 της. «Δουλεύω εδώ κοντά, οπότε στο διάλειμμά μου επιλέγω να έρχομαι στο Πάρκο και να ξεκουράζομαι για λίγο στη σκιά. Είναι πραγματικά σα να βρίσκεσαι αλλού!», αναφέρει λίγο πριν ξαναβάλει τα ακουστικά της και να συνεχίσει να απολαμβάνει την δροσιά του πάρκου. Δίπλα της, ένας κύριος έχει παραδοθεί σε ένα βαθύ ύπνο, πάνω στο γρασίδι, χωρίς να προκαλεί έκπληξη. Αντιθέτως, όσο περνάει η ώρα βρίσκει και μιμητές.
Η Μαρία και η Ίριδα πλησιάζουν με δύο καφέδες στο χέρι. Έχουν ήδη σποτάρει από μακριά το σημείο που θα καθίσουν. Αράζουν λοιπόν σε ένα ψηλό σημείο του πάρκου και σχολιάζουν κάτι κοιτάζοντας τα κινητά τους. «Ερχόμαστε εδώ τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα. Μπορείς να πάρεις ένα καφέ και απλά να αράξεις, αυτό είναι το πιο σημαντικό νομίζω, ότι μπορείς να βρεθείς κάπου όμορφα, ξοδεύοντας ελάχιστα χρήματα», λέει η Μαρία.
Λίγο πιο κάτω από τα κορίτσια μια παρέα έχει στήσει πικ – νικ. Το κατά πόσο επιτρέπεται το πικ – νικ στα πάρκα της Αθήνας που δεν έχουν ειδικά διαμορφωμένους χώρους για αυτό (για παράδειγμα πάγκους) είναι θέμα, καθώς στα περισσότερα δεν διευκρινίζεται, έτσι και στο Πάρκο Ελευθερίας, το οποίο αξίζει να σημειωθεί, διατηρείτε σε πάρα πολύ κατάσταση και φαίνεται πως αυτό ενθαρρύνει τους Αθηναίους να το σέβονται, ακόμα και αν αποφασίσουν να απολαύσουν το φαγητό τους εκεί.. Στο χώρο του Πάρκου βέβαια, λειτουργεί εδώ και 25 χρόνια και το θρυλικό αναψυκτήριο / εστιατόριο «Πάρκο Ελευθερίας» . Είναι ανοιχτό από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ αποτελώντας ιδανική επιλογή για φαγητό, καφέ, ποτό, όλες τις εποχές του χρόνου.
Φυσικά πολλοί είναι και εκείνοι που επιλέγουν να έρθουν στο Πάρκο με τον σκύλο τους και να επιδοθούν σε ώρες παιχνιδιού. Η ανθρωπογεωγραφία του Πάρκου αλλάζει ώρα με την ώρα και όταν ο ήλιος δύσει και η Βασιλίσσης Σοφίας γεμίσει χρώματα από τα φώτα των αυτοκινήτων, παραδίδεται κι αυτό στη νυχτερινή δροσιά και την ηρεμία, περιμένοντας τα κορμιά που θα ξαπλώσουν πάνω στο γρασίδι του το επόμενο απόγευμα.
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
14°
