Αθανάσιος Αλεξανδρής

Δύο λόγοι που σας έκαναν να διαλέξετε αυτή τη γειτονιά;

Παιδικές αναμνήσεις μιας μποέμικης elegance με έκαναν να το διαλέξω επιστρέφοντας από το Παρίσι. Σύγχρονες εικόνες μιας ανούσιας decadence κρατούν κάπως το ενδιαφέρον μου και δεν το εγκαταλείπω. 

Τι αγαπάτε πιο πολύ στο δρόμο που μένετε/δουλεύετε και γιατί;

Τις νερατζιές και το βαρύ, μεθυστικό άρωμά τους. Κάτι εφήμερο που μένει στα ρουθούνια μας ανάμνηση και υπόσχεση, όλο το χρόνο.

Μια «κρυφή γωνιά» στο Κολωνάκι;

Το καφέ του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης. Καλαίσθητο, ήσυχο εσωτερικό κηπάκι, άγνωστο στους «εισβολείς» της πλατείας.

Τι δεν βρίσκετε στο Κολωνάκι;

Αν εξαιρέσετε τα παιδιά, τους εφήβους, τους ενήλικες, τους ηλικιωμένους, τους καλλιτέχνες, τους αθλητές, τους εραστές, τους ροκάδες, τους καρεκλάδες, τους πανκ, τους χιπστεράδες... όλοι οι άλλοι «τη βρίσκουν» στο Κολωνάκι!

Αν το Κολωνάκι ήταν τραγούδι, ποιο θα ήταν;

Το «Μαμά, γερνάω!»