Μιλάμε για μια ταβέρνα που βγάζει τραπέζια πάνω στο πάνω στο κύμα – ξέρω ότι η έκφραση είναι πολυφορεμένη αλλά εδώ ισχύει 100%, το βλέπετε άλλωστε όπως το έχω τραβήξει. Βρίσκεται στην παραλία Βαρνάβα, στη βορειοανατολική Αττική, κι έχει απέναντί της την Εύβοια, συγκεκριμένα το Αλιβέρι. Την έχει η οικογένεια Κόλλια, που ζει εδώ και το χειμώνα, γι’ αυτό και το μαγαζί λειτουργεί, αργότερα, και με τα κρύα. «Το Ξύλινο» διαθέτει τις καλύτερες σαρδέλες που έχουμε δοκιμάσει ποτέ, αληθινές πατάτες, καλαμαράκια, γιγαντιαίες χωριάτικες, χόρτα σπιτικού τύπου, τζατζίκι, αξιομνημόνευτο κρασί. Όλα αυτά σε μεγάλες μερίδες και πολύ καλές τιμές (Σερβίρει και κρεατικά, αλλά αυτά δεν τα πήραμε, οπότε δεν έχω γνώμη). Κάνεις το μπάνιο σου, τρως δυο μπουκιές, ξανακάνεις το μπάνιο σου. Αν δεν θες να ξανακάνεις μπάνιο, μπορείς εναλλακτικά να πλατσουράς τα πόδια σου στο γιαλό. Τα τραπέζια, πάνω στα βότσαλα, σκιάζονται από ψηλά αρμυρίκια. Αξέχαστο μέρος, κάπως σαν την Ελλάδα του ’60 και του ’70. 6974414296.
Η γλυκιά εποχή
Άρχισε στην Αττική η γλυκιά εποχή. Αργά, πολύ αργά, η ζέστη λιγοστεύει. Κάπως πιο αισθητά, η ανατολή αρχίζει όλο και πιο αργά, οι γωνίες του ήλιου πάνω μας αλλάζουν, η μέρα μικραίνει. Όμως η θάλασσα, αντίθετα με την άνοιξη που αργεί να ζεσταθεί, κρατιέται φιλική για ένα ακόμα δίμηνο ‒ έστω κι αν πού και πού βρέχει. Τώρα, λοιπόν, που ο πιο πολύς κόσμος έχει απομακρυνθεί από τις παραλίες (σχολεία, δουλειές κι επερχόμενες εκλογές –παρά το αίσθημα της ματαιότητας και της βαρεμάρας αυτές οι τελευταίες– τραβάνε τον κόσμο πίσω στην πόλη), τώρα είναι η πιο όμορφη εποχή για μπάνιο. Κι ευτυχώς η Αθήνα απέχει το πολύ μια ώρα από την πιο μακρινή παραλία της Αττικής, άρα μια βόλτα το ΣΚ ή μια καθημερινή το απόγευμα είναι ακόμα εφικτή.
Τα πέριξ
Υπάρχουν κι άλλα μαγαζιά εκτός από αυτό εδώ, ταβέρνες και καφετέριες εννοώ, άλλα επίσης πάνω στο κύμα κι άλλα όχι, ένα «Μουσείο Άρτου» που ήταν κλειστό και δεν το είδα, μια πλαζ χωρίς πάρα πολλή κίνηση και λίγα εξοχικά σπίτια.
«Κιόσκι» και άλλα
Για να φτάσετε στην παραλία Βαρνάβα, πρέπει να κάνετε τη διαδρομή Καπαντρίτι - χωριό Βαρνάβας - παραλία, ξεκινώντας είτε από Εθνική είτε από τον παράδρομο. Το πιο όμορφο κομμάτι της διαδρομής ανάμεσα στα δυο χωριά είναι μια ρεματιά με το ρέμα του Σάλεσι (ακόμα ένα Σάλεσι στην Αττική) με δυνατότητες για στάση σε πολλά σημεία της. Ρεματιά σημαίνει βέβαια νερά, μίνι καταρράκτες, πλατάνια κι όλα τα συμπαρομαρτούντα. Στο καλύτερο σημείο, ένας μάγκας έχει στήσει μια καντίνα με καφέδες, αναψυκτικά, παγωτά, ελαφρά ποτά. Υπάρχουν τραπέζια αναψυχής και καθίσματα, πράσινα όλα, με την ελάχιστη δυνατή επέμβαση στο περιβάλλον. Πίνεις τον καφέ σου χαζεύοντας κι ακούγοντας το νερό, που δεν παύει να κυλάει ακόμα και πριν τα πρωτοβρόχια, ενώ υπάρχει αρκετή ησυχία – γιατί τα αυτοκίνητα είναι αραιά. Ενδιαφέρον έχουν και τα ίδια τα αρβανιτοχώρια Βαρνάβας και Καπαντρίτι, από οικιστική, λαογραφική και χασαποταβερνική άποψη, εφόσον έχετε τέτοιες ανησυχίες, ενώ το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής (Βαρνάβα - παραλία) είναι σχετικά ξερό και με φιδογυριστές στροφές, αλλά βλέπεις συνέχεια τη θάλασσα που πλησιάζει και λες «δεν με νοιάζει».
Φτηνά ρούχα
Για να κλείσω τη στήλη όπως την άρχισα, η γλυκιά εποχή που άρχισε ζητάει, ενίοτε, και κάτι παραπάνω σε βαρύτερο ρούχο. Αν λοιπόν ούτε και σεις έχετε λεφτά για καινούργια κι ακριβά ρούχα, η λύση είναι τα μεταχειρισμένα. Μπορεί να λέτε στους άλλους «Εγώ δεν αγοράζω τέτοια», κατανοητό, αλλά αν βρεθείτε στην ανάγκη, να ξέρετε πως μπορείτε να αγοράσετε ρούχα σε πολύ καλή κατάσταση με 1, 2 ή 3 ευρώ το κομμάτι. Καλοκαιρινά και χειμωνιάτικα, γυναικεία και αντρικά. Πού; Στις λαϊκές και στα παζάρια, όπου εννοείται πως πρέπει να βάλετε χρόνο και να ψάξετε στα σοβαρά, σε πάγκους με σωρούς ρούχων όπου ψάχνουν και πολλοί άλλοι. Στη γειτονιά μου, τα Άνω Πατήσια, βρίσκω θαυμάσια ρούχα και στις δυο λαϊκές μας (το Σάββατο στην Γκράβα και τη Δευτέρα στην Πατησίων). Όσο για παζάρια, το μεγαλύτερο και πιο εύκολα προσβάσιμο είναι το κυριακάτικο στον Βοτανικό (σταθμός «Ελαιώνας» του μετρό), όπου υπάρχουν και χίλια δυο άλλα είδη. Καλό φθινόπωρο.
18°
