Τα κοκτέιλ που πίνεις στο αγαπημένο σου μπαρ μπορείς πολύ εύκολα να τα φτιάξεις ο ίδιος στο σπίτι σου
Δεν ξέρω αν εσείς έχετε επανέλθει σ’ αυτήν την περιβόητη κανονικότητα και ξεχύνεστε ανέμελα σε καφέ και μπαρ, απολαμβάνοντας τη μουσική, την παρέα σας και τα αγαπημένα σας ποτά –εγώ πάντως όχι. Σε κάθε περίπτωση, ήμουν από τους τύπους που όσο κι αν έβγαινα, πάντα ήθελα να έχω μια άρτια οργανωμένη κάβα στο σπίτι, με όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό και αρκετά ποτά, για να μπορώ να απολαμβάνω τα αγαπημένα μου κοκτέιλ είτε μόνος, είτε με παρέα. Πολλές φορές μάλιστα, μοιραία λόγω της εμπειρίας μου, έχω φτιάξει κοκτέιλ και σε σπίτια φίλων με ελάχιστα από τα συστατικά και με σχεδόν μηδαμινό εξοπλισμό. Τι έχω φτιάξει; Κοκτέιλ με λίγα υλικά, αλλά σούπερ γεύση, κλασικά κι αγαπημένα που δεν φεύγουν ποτέ από τη μόδα και μπορούν να ικανοποιήσουν τους περισσότερους από την παρέα.
Old-Fashioned
Φωτογραφία: Allan Francis/ Unsplash
Δεν υπάρχει πιο εύκολο κοκτέιλ από το Old-Fashioned. Θεωρείται μάλιστα δεύτερο πιο αγαπημένο κλασικό κοκτέιλ όλων των εποχών, πίσω μόνο από το Negroni που θα δούμε στη συνέχεια. Είναι δε το ποτό που χάρισε το όνομα «κοκτέιλ» στα απανταχού αναμειγνυολογήματα. Στην αυγή του 19ου αιώνα οι θαμώνες των μπαρ αναλάμβαναν να παρασκευάσουν οι ίδιοι το ‘’Whiskey Cocktail made the Old-Fashioned Way’’, όπως το ζητούσαν. Ο μπάρμαν τους έδινε ένα σφηνάκι μπέρμπον ή ουίσκι από σίκαλη και ένα ποτήρι με χοντρό πάτο, μέσα στο οποίο είχαν ρίξει έναν κύβο ζάχαρης, εμποτισμένο με λίγα αρωματικά μπίτερς. Ο πελάτης έριχνε λίγο νεράκι στον κύβο και τον διέλυε με ένα μικρό γουδοχεράκι. Στη συνέχεια προσέθετε το ουίσκι από το σφηνοπότηρο, ανακάτευε και το έπινε.
Στο σπίτι σας μπορείτε να κάνετε το ίδιο ή –ακόμα καλύτερα- μπορείτε να φτιάξετε ένα σπιτικό σιρόπι ζάχαρης (ζεσταίνετε σε ένα μπρίκι ίσες ποσότητες νερού με ζάχαρη, μέχρι να ομογενοποιηθούν). Ρίχνετε σε ένα ποτήρι 15ml από το σιρόπι ζάχαρης που φτιάξατε, 2-3 ριξιές αρωματικά μπίτερς (προτιμήστε τα Angostura bitters που είναι διαθέσιμα σε όλες σχεδόν τις κάβες), 60ml αμερικάνικο ουίσκι μπέρμπον ή σίκαλης (rye) και πάγο. Ανακατέψτε καλά και γαρνίρετε με μια φλούδα ή μια φέτα πορτοκαλιού.
Κανείς δε μπορούσε να φανταστεί, τριάντα χρόνια νωρίτερα, πως κάποια στιγμή στο μέλλον, η τρέλα που θα διαφέντευε τον κόσμο των μπαρ θα είχε το όνομα Negroni. Το όνομα ενός κόμη, πολλά στοιχεία από τη ζωή του οποίου και της ιστορίας του ίδιου του ποτού παραμένουν ανεξιχνίαστα. Σύμφωνα πάντως με τον θρύλο, ‘’count Camillo Negroni walks into a bar’’ και ζητάει από τον μπάρμαν του Caffè Casoni ένα Americano (Campari-γλυκό βερμούτ-σόδα), όμως επιμένει να αντικαταστήσει τη σόδα με τζιν -μπας και γίνει λίγο πιο δυνατό. Αλληλούια! Το σπουδαιότερο –σύμφωνα με τις ετήσιες λίστες- κλασικό κοκτέιλ είχε γεννηθεί, εν έτει 1919.
Η δημοφιλία του οφείλεται τόσο στο μαγικό γευστικό συνδυασμό των τριών υλικών, όσο και στην πανεύκολη να θυμάται κανείς αναλογία τους. Το μόνο που έχετε να κάνετε στο σπίτι, αν θέλετε να ζήσετε λίγη από την αίγλη του Κόμη, είναι να ανακατέψετε με πάγο στο ποτήρι σας τρία ίσα μέρη από τζιν, γλυκό βερμούτ και Campari. Συνήθως γαρνίρεται με φλούδα ή φέτα πορτοκαλιού, οι ρέκτες όμως προτιμούν τη φλούδα λεμονιού, που στρογγυλεύει την πικράδα του Campari και χαρίζει μια ντελικάτη οξύτητα. Δοκιμάστε το και θα με θυμηθείτε.
Η συνταγή
30ml τζιν (Beefeater, Tanqueray, Mataroa ή όποιο άλλο τζιν προτιμάτε)
30ml γλυκό βερμούτ (αν βρείτε Cocchidi Torino, γραπώστε το και φτιάξτε το τέλειο Negroni)
Εντάξει, σίγουρα μια καλοφτιαγμένη Μαργαρίτα είναι ένα πολύ νόστιμο ποτό, πλην όμως, για τον μέσο Μεξικανό είναι τόσο τουριστικό όσο για εμάς το σπάσιμο πιάτων και το συρτάκι. Παρόλο που η ιστορία της Paloma παραμένει ακόμη αδιευκρίνιστη, αποτελεί αγαπημένο ποτό στο Μεξικό, εσχάτως δε και σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Η δημοφιλία της, ειδικά στην Ελλάδα, έχει χτυπήσει κόκκινο ή καλύτερα… ροζ, όπως το χρώμα της γκρέιπφρουτ σόδας, βασικό υλικό στην παρασκευή της Paloma.
Πως θα την φτιάξετε; Γλιστρήστε μια κομμένη σφήνα λάιμ στο εξωτερικό χείλος ενός ψηλού ποτηριού, βρέχοντας το με ελάχιστο χυμό και βουτήξτε το σε ένα πιατάκι με αλάτι. Ρίξτε λευκή τεκίλα, προαιρετικά λίγο φρεσκοστυμμένο χυμό λάιμ και τη διπλάσια ποσότητα σε γκρέιπφρουτ σόδα. Ο πάγος τελευταίος για να ανακατέψει το ποτό. Γαρνίρετε με μια φέτα ροζ γκρέιπφρουτ.
50ml λευκή τεκίλα (Αγαπώ Ocho blanco, αλλά δοκιμάστε και με όποια τεκίλα προτιμάτε εσείς)
15ml φρεσκοστυμμένος χυμός λάιμ (προαιρετικό)
100ml γκρέιπφρουτ σόδα
Αλάτι στο χείλος του ποτηριού
Γαρνιτούρα: φέτα ροζ γκρέιπφρουτ
Bloody Mary
Φωτογραφία: Charlotte May/ Pexels
Ονειρεύεστε όλη την εβδομάδα το κυριακάτικο χουζούρι και το πλουσιοπάροχο μπραντς που θα φτιάξετε στην/ον καλή/ό σας ή στους φίλους σας που θα σας επισκεφθούν. Όσο πλούσιο όμως κι αν είναι, όσα pancake, μπέργκερ, αυγά κι αν έχει, αν δεν έχει Bloody Mary, λυπάμαι, δεν μπορεί να είναι πλήρες. Και όση περισσότερη φροντίδα του δώσετε, τόσο περισσότερο θα σας αποζημιώσει.
Ξεχάστε τον πάλαι ποτέ χυμό λαχανικών V8, αυτόν στα τσίγκινα κουτάκια, χρειάζεται να βρείτε έναν καλό χυμό τομάτας, ελαφρώς συμπυκνωμένο, που θα αποτελέσει τη ραχοκοκαλιά του κοκτέιλ σας. Αν κάνετε κέφι μπορείτε αντί για βότκα, να χρησιμοποιήσετε τζιν, η βοτανικότητά του ταιριάζει με το κόνσεπτ του Bloody Mary. Λίγο χυμό λεμονιού, Tabasco όσο αντέχετε, αλάτι, πιπέρι και απαραίτητο συστατικό η πολυθρύλητη σος Worcestershire που θα δώσει ασύγκριτη νοστιμιά και γευστικό βάθος.
Όπως και στην Paloma, προτιμώ να βάζω το αλάτι στο χείλος του ποτηριού και το πιπέρι μέσα στο μπουκάλι της βότκας για ένα 8ωρο μέχρι να αρωματιστεί και μετά να τη σουρώνω. Όλα τα υπόλοιπα συστατικά μπορείτε να τα ανακατέψετε ελαφρά (δε θέλουμε να νερώσει ο χυμός τομάτας) στο ποτήρι που θα σερβίρετε. Προσθέτετε πάγο και γαρνίρετε με ένα σωρό από πιθανές «μπουκίτσες»: γιρλάντα αγγουριού, ελιές, σέλερι, τοματίνια, φλούδα λεμονιού, τα Αμερικανάκια βάζουν μέχρι και τηγανητό μπέικον!
Το Campari με πορτοκάλι απετέλεσε έναν από τους αδιαμφισβήτητους πρωταγωνιστές στα πάλαι ποτέ ποτάδικα της χώρας. Σήμερα, το κλασικό ετούτο αναμειγνυολόγημα δύο μόλις υλικών, φοράει τα καλά του επανεφεύροντας την ταυτότητά και το όνομα του και σερβίρεται στα καλύτερα μπαρ του κόσμου, με προσοχή στη λεπτομέρεια και στις αναλογίες. Η αξία της απλότητας του Garibaldi, όπως πλέον συνηθίζεται να αποκαλείται, εκτιμάται από τους απανταχού μπαρτέντερ -λαμβάνοντας θέση μεταξύ των πιο αγαπημένων τους ποτών-, ενώ κοντράρει στα ίσια highball και απεριτίβο κοκτέιλ, τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ.
Το Campari με πορτοκάλι παίρνει το όνομα του από τον Ιταλό Τζουζέπε Γκαριμπάλντι, αποτίνοντας συνάμα φόρο τιμής στο σώμα που συγκρότησε ο ίδιος, τους ερυθροχίτωνες, κατά τη διάρκεια των πολεμικών συγκρούσεων που οδήγησαν στην ενοποίηση της Ιταλίας στα τέλη του 19ου αιώνα. Όμως και η ίδια η σύστασή του παραπέμπει εκεί: Campari από το βορρά της χώρας, -το οποίο ταυτίζεται άμεσα και με το κόκκινο χρώμα των πουκαμίσων του σώματος εκστρατείας του Γκαριμπάλντι- και πορτοκάλια από τον νότο.
Το Campari με πορτοκάλι -ή Garibaldi,αν προτιμάτε- επανασυστήθηκε στη σύγχρονη σκηνή των κοκτέιλ μπαρ πρωτίστως μέσα από το μπαρ εστιατόριο Dante στη Νέα Υόρκη, αλλά και από το Termini στο λονδρέζικο Σόχο. Οι ιθύνοντες νόες πίσω από όλη αυτήν τη νέα μίνι μανία, ορκίζονται στη φρεσκάδα και εποχικότητα της κάθε ποικιλίας πορτοκαλιού που χρησιμοποιείται, όπως και στη σημασία της χρήσης φυγοκεντρικού αποχυμωτή για τον χυμό του πορτοκαλιού. Αυτός θα δημιουργήσει αυτόν τον υπέροχο αφρό στην επιφάνεια του Garibaldi, όταν ο χυμός αναμειχθεί με το Campari.
Αν δεν έχετε φυγοκεντρικό αποχυμωτή μη σκάτε, φθάνει να είναι ολόφρεσκα στυμμένος ο χυμός κι ένα μίξερ χειρός θα τον αφρίσει αρκετά για να κάνει το ταπεινό Campari με πορτοκάλι, αρκούντως εντυπωσιακό!
Η φήμη του χωριού Μεσενικόλα Καρδίτσας και της τοπικής ποικιλίας «Μαύρο Μεσενικόλα» ξεπερνά τα σύνορα της χώρας, χάρη στο όραμα και στη δουλειά τεσσάρων γενεών της οικογένειας Καραμήτρου
Μιλήσαμε με την Αγγελική Γρατσία, στην οικογένεια της οποία ανήκει το οινοποιείο, για όλα εκείνα που κάνουν ξεχωριστή την τέχνη της παραδοσιακής αμπελουργίας
8°
Φωτογραφία: The BlackRabbit/ Unsplash
Φωτογραφία: Charlotte May/ Pexels
