Meet Your Makers: Το Τσίπουρο Δωροδούλη εμπνέεται από την παράδοση αλλά χρησιμοποιεί τη σύγχρονη τεχνολογία
Το να ξεφύγεις από την καθημερινότητα είναι ένα θέμα. Και συνήθως αυτό το θέμα βρίσκει άκρη σε ένα μακρινό ή λιγότερο μακρινό ταξίδι. Έτσι το είχα στο μυαλό μου μέχρι που έκανα μια απόδραση στη Ρύσιο, για μια ξενάγηση στο αποστακτήριο της Δωροδούλη. Εκεί συνάντησα τη Μαρία Δωροδούλη, τον σύζυγό της Γιάννη και την κόρη τους Λυδία -στη χώρα μας η παραγωγή τσίπουρου ήταν από πάντα οικογενειακή υπόθεση. Όλοι τους ήταν εξαιρετικά ευγενικοί με ξεχωριστό και έντονο χαρακτήρα. Η Μαρία, με τον πολύ γρήγορο και ωραίο λόγο της, έχει το κομμάτι των ξεναγήσεων σε έναν πραγματικά μαγικό χώρο. Δέος από την είσοδο κιόλας. Τεράστιος, αστραφτερός χώρος με εξαιρετικό design στην κάθε του γωνιά. Κι έτσι όπως έχουμε όλοι στο μυαλό μας το παραδοσιακό αποστακτήριο, με συγκεκριμένες γραμμές και χρώμα, αυτό της Δωροδούλη κάνει την έκπληξη.
Φωτογραφία: Γιώργος Ζαρζώνης
«Πρέπει το παραδοσιακό να είναι η βάση για κάτι καινούριο και φρέσκο», ήταν το σχόλιο της Μαρίας. Παραδοσιακή αύρα με μίνιμαλ προσέγγιση. Στο σημείο πώλησης, ανάμεσα στα πολλά μπουκάλια που ήταν στημένα στον μακρύ πάγκο, το βλέμμα μου έπεσε σε ένα τετράγωνο γυάλινο μπουκάλι. Κάτι από Mad Max μου έβγαλε. Αν το έβλεπα αλλού φυσικά θα ορκιζόμουν ότι είναι ουίσκι. Απόσταγμα οίνου 36 μηνών παλαίωσης, με μπρονζέ χρώμα. «Μπορώ να δοκιμάσω;». Η Μαρία μου έδειξε τα μεγάλα ξύλινα τραπέζια: «Ας καθίσουμε, να δοκιμάσεις και να κάνουμε τώρα και τη γευσιγνωσία». Ιδιαίτερο ποτό με ιδιαίτερο σερβίρισμα σε ποτήρι του μπράντι. Ένας πάγος, μια φέτα πορτοκάλι στο ποτήρι και ξύσμα κανέλας. Το μύρισα πρώτα. Άρωμα ξύλου ίσως και μήλου, σίγουρα κανέλας και μια ιδέα από μέλι. Πολύπλοκη γεύση, σε συνδυασμό με την όψη του. Αρώματα ιδανικά και μια απίθανη εμπειρία αισθήσεων. Δεν έλειψαν τα μικρά γεύματα για το pairing experience.
Φωτογραφία: Γιώργος Ζαρζώνης
Κάθε επισκέπτης κλείνει τη θέση του online και επιλέγει όποιο tour θέλει και αναλόγως την ξενάγηση τον περιμένει ένα διαφορετικό σουπλά για pairing. Δοκίμασα πολλά και όλα με μικρή ποσότητα αλκοόλ, διότι η οικογένεια Δωροδούλη σκέφτηκε κάτι πολύ δημιουργικό και έξυπνο ώστε να δοκιμάζεις πολύ αλλά να πίνεις λίγο. Υπάρχει ένα σημείο στο οποίο μπορείς να μυρίσεις σαν σε αρωματοποιείο όλα τα ποτά για να επιλέξεις αυτό που θέλεις να γευτείς. Και ωραίο σαν διαδικασία και μπορείς να φύγεις με το αμάξι σου μετά!
Φωτογραφία: Γιώργος Ζαρζώνης
Do you really know Tsipouro?
Είδα και τον χώρο των αλχημιστών που χρησιμοποιείται από πιο «διαβασμένους» επισκέπτες. Εκεί γίνονται μελέτες και σεμινάρια με θέμα την υψηλή γαστρονομία. Είχε έρθει η ώρα να μάθω κι εγώ περί τσίπουρου. Πήγαμε στον χώρο παραγωγής όπου η Μαρία μου εξήγησε λεπτομερώς τη διαδικασία που περνάει το τσίπουρο πριν μπει στο ποτήρι μας. Μιλούσε με πολύ ενθουσιασμό και για το πιο απλό.
Φωτογραφία: Γιώργος Ζαρζώνης
«Η στήλη επανακαθαρισμού για όσους δεν γνωρίζουν, είναι ουσιαστικά το μέρος στο οποίο περνάνε τα στέμφυλα όταν είναι σε μορφή ατμού για να διώξουν όλα τα βαρέα και ανθυγιεινά. Στο μηχάνημα αυτό αλλάζουν οι ρυθμίσεις ανάλογα με την εκάστοτε ρύπανση που επικρατεί στον πλανήτη. Κάθε χρόνο πραγματοποιείται έρευνα των ρύπων της περιοχής και αναλόγως τροποποιείται». Δεν δέχεται το προϊόν της να είναι κάτι λιγότερο από πεντακάθαρο, οπότε σχεδίασε η ίδια σαν αρχιτέκτονας, αυτό το μηχάνημα, ώστε να μπορεί να είναι και νόμιμη αλλά και ικανοποιημένη η οικογένεια από το αποτέλεσμα. Κόπος, χρήμα και πολλή μελέτη για κάτι που λίγοι ενδιαφέρονταν. Η Μαρία ως λάτρης του κρασιού και του αλκοόλ γενικότερα, δηλώνει ότι πάνω από όλα είναι ο καταναλωτής και αποζητά από τα προϊόντα της το καλύτερο δυνατό ποιοτικά.
Στον χώρο που διατηρούνται τα βαρέλια με τα παλαιωμένα τσίπουρα, υπάρχει ένα τραπέζι που σερβίρουν σε τρίλιτρο τις παρέες για να δοκιμάσουν. Λίγο πιο κάτω στα infographics, παρατήρησα μια πινακίδα που έλεγε “Do you really know Tsipouro?” Για να δούμε, ξέρω;
Ο χώρος ήταν γεμάτος από σχέδια με μικρές περιγραφές για την απόλυτη κατανόηση της διαδικασίας της παραγωγής και των προϊόντων που χρησιμοποιούνται για το κάθε ποτό. Μάλλον δεν ήξερα στα αλήθεια τι σημαίνει...
Φωτογραφία: Γιώργος Ζαρζώνης
Κοκτέιλ με τσίπουρο Θεσσαλονίκης
Η εταιρεία “Dorodouli Tsipouro and Spirits”, προέκυψε το 2009 μέσα από μια άλλη επιχείρηση που ανήκει στην οικογένεια με είδη υγιεινής, την “Credor”. Οι γονείς του Γιάννη έφτιαχναν παραδοσιακά το δικό τους τσίπουρο αλλά μαζί με τη σύζυγο, ήθελαν να κάνουν κάτι πρωτοποριακό. Αξιοποίησαν ένα μεγάλο κομμάτι από τον παλαιό χώρο της εταιρείας -η οποία διατηρείται μέχρι και σήμερα- και ξεκίνησαν τα πειράματα. Μέχρι το 2013 οι δυο τους ταξίδεψαν σε όλα τα αποστακτήρια της Σκωτίας, της Γερμανίας και της Γαλλίας, έκαναν έρευνες και έκατσαν ξανά πίσω από τα θρανία για να μπορέσουν να βγάλουν εκατόν πενήντα διαφορετικές γεύσεις πριν αποστάξουν. Κατέληξαν σε πενήντα τέσσερις και έπειτα στις δεκατέσσερις καλύτερες οι οποίες γίνονται από εκλεκτές ποικιλίες αναμεμιγμένες σαν να είναι κρασί. Στα πλάνα τους, εκτός του τσίπουρου και του brandy είναι το τζιν και διάφορα άλλα αλκοολούχα, μια και τα προϊόντα τους έχουν αγαπηθεί στην Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό.
Φωτογραφία: Γιώργος Ζαρζώνης
Κλείνοντας η Λυδία μου έφτιαξε κοκτέιλ με τσίπουρο Θεσσαλονίκης. Ονομάστηκε έτσι λόγω του ότι, ως πόλη θεωρείται γαστρονομικό σταυροδρόμι, αφού έχει γεύσεις της Δύσης με αρώματα της Ανατολής. Έγιναν πολλά πειράματα και όλα αυτά μεταφράστηκαν σε αυτό το τσίπουρο που τις συνδυάζει όλες. Φανταστική πρόταση που θα προσπαθήσω να επιχειρήσω και μόνη μου φτιάχνοντας το κοκτέιλ! Υπέροχη μέρα, με ποτό, φαγητό, καινούριες γνώσεις και γεύσεις.
14°
