Η συνταρακτική ιστορία της Ρετσίνας και 6 προτάσεις να την πιεις

Το «κίνημα» της ελληνικής Ρετσίνας, ενός κρασιού γεμάτου εκπλήξεις, έχει φανατικούς υποστηρικτές παρά το ότι απέναντί του στέκουν και κάποιοι χρόνια ορκισμένοι εχθροί. Η προσιτή τιμή του το καθιστά ευκολόπιοτο και το ανακηρύσσει ως το «αγαπημένο κρασί της παρέας», ένα κρασί που συνοδεύει μουσικές, κουβέντες και γέλια. Μετά από πολλά σκαμπανεβάσματα, σήμερα στέκεται δίπλα σε οίνους-μεγαθήρια, παίρνει θέση μέσα σε κομψά κολονάτα ποτήρια, κλέβει τις εντυπώσεις με την αξεπέραστη βοτανική χροιά του. Παρά τα 40 κύματα που έχει περάσει στη διαδρομή της από μια αρχαία ελληνική πατέντα σε καθημερινό κρασί του σήμερα, η Ρετσίνα καλά κρατεί, έχοντας όχι απλά επιβιώσει, αλλά τώρα πια ανοίγοντας πανιά για νέα μονοπάτια.

Η ξεχωριστή γεύση του ρετσινιού στο κρασί έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα, στην εποχή που το ένστικτο της επιβίωσης οδηγούσε τους ανθρώπους στις καινοτόμες ιδέες. Το ρετσίνι πεύκου δεν ήταν ένα είδος «καλλωπισμού» της γεύσης, αλλά αποτελούσε μια ερασιτεχνική και αγνή τεχνοτροπία. Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι χρησιμοποιούσαν τη ρητίνη πεύκου ως μέσο σφράγισης των αμφορέων, έτσι ώστε να αποφευχθεί εκείνη η ενοχλητική όξινη γεύση, που τότε δεν είχαν τον τρόπο να εξηγήσουν περαιτέρω. Στην πραγματικότητα αποτελούσε μια αναγκαία και πρακτική πατέντα για την αποφυγή της πρόωρης οξείδωσης του αρχαίου «ιερού» οίνου, πετυχαίνοντας το «δύο σε ένα», προστατεύοντας και εμπλουτίζοντας γευστικά το χειροποίητο έργο τους.

Παρά τα προ αιώνων κατορθώματα της ρετσίνας, και τις προσπάθειές της να κρατηθεί στο ύψος της, οι παγκόσμιες οινικές συμμαχίες του 20ού αιώνα της κόλλησαν για τα καλά τη ρετσινιά! Στα χρόνια της άνθισης του διεθνούς αμπελώνα, η ανυπεράσπιστη ρετσίνα βρέθηκε κυριολεκτικά στο χείλος του γκρεμού, απόλυτα εκτεθειμένη σε αυστηρότατες κριτικές, αποτελώντας τον αποδιοπομπαίο τράγο του ελληνικού αμπελώνα. Αναλαμβάνοντας τις ευθύνες της αποσύρθηκε στα ιδιαίτερά της, καθώς για χάρη της ξέμεινε για χρόνια μια κακόφημη και γενικευμένη «ρετσινιά» στην παγκόσμια φήμη των ελληνικών οίνων. Οι υποστηρικτές του «όπως έστρωσε θα κοιμηθεί» δεν ήταν λίγοι. Δεν ήταν λίγοι και εκείνοι που θέλησαν να την «αποκληρώσουν» για τα καλά από την ελληνική παράδοση. Πράγματι ο πλούτος και η ευφυΐα της αρχαίας ελληνικής εποχής δεν «κληρονομήθηκαν» σωστά στην περίπτωση της, αντίθετα εμπορευματοποιήθηκαν και τελικά έπεσαν στην ίδια τους την παγίδα.

Όλοι αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία. Την αναγέννησή της από τις στάχτες της, η ρετσίνα την οφείλει στους οραματιστές έλληνες παραγωγούς που πίστεψαν στη δυναμική της και τη φρόντισαν σαν κόρη οφθαλμού. Σχεδίασαν λοιπόν γι’ αυτήν ένα λαμπρό μέλλον, στο οποίο θα παρουσιάζεται σαν μία περιποιημένη και καλοσμιλεμένη προσωπικότητα, περιτριγυρισμένη από λογής παραδοσιακές, ή και όχι, ελληνικές νοστιμιές. Η Ρετσίνα λοιπόν επέστρεψε, έτοιμη να κλείσει τα κακά στόματα. Κατέκτησε το εισιτήριο για μια θέση σε κρυστάλλινα ποτήρια, αποτελώντας μια κατηγορία από μόνη της, καθώς συγκαταλέγεται στους «Οίνους κατά παράδοση», που μόνο η χώρα μας έχει το προνόμιο να παράγει. Κανείς δεν είπε ότι δεν είναι πια το κρασί της παρέας που αγαπήθηκε από τους Έλληνες, αλλά είναι αλήθεια πως της άξιζε αυτή η νέα εποχή της. Γι’ αυτό και εμείς συλλέξαμε έξι αξιόλογες ετικέτες που ο καθένας οφείλει να γευτεί!

Δάκρυ του Πεύκου. Οινοποιείο Κεχρής
Αν υπάρχει κάποιο οινοποιείο που να έχει υιοθετήσει τη Ρετσίνα σαν δικό του δημιούργημα, είναι με απόλυτη σιγουριά το οινοποιείο Κεχρή. Η λίστα ξεκινάει με το διάσημο «Κεχριμπάρι», και συνεχίζει με τον κομψό «Αφρό». Όμως τίποτα δεν θα είναι το ίδιο μετά από μια γουλιά απ’ «Το Δάκρυ του Πεύκου», ένα κρασί που κυλάει σαν απαλό δάκρυ χαράς μόλις αγγίζει τον ουρανίσκο. Στην περίπτωσή του, το Ασύρτικο δοκίμασε να ελιχθεί παρασύροντας μια στάλα από ρετσίνι στο ορυκτό και αέρινο σώμα του, χαρίζοντας ένα κρασί με αφοπλιστικά αρώματα εσπεριδοειδών, ένα μαλακό στρώμα βανίλιας στο φόντο, ενώ μια χαρακτηριστική νότα βοτανικότητας δενδρολίβανου και θυμαριού απογειώνει την εντυπωσιακή επίγευση του στο στόμα. Το Δάκρυ του Πεύκου είναι έτοιμο να κυλήσει πραγματικά από το ποτήρι στην καρδιά σας.

Τετράμυθος Ρετσίνα, Αμφορέα Nature
Μία από τις μετρημένες στα δάχτυλα ρετσίνες που εντυπωσιάζει όσους πίστευαν σε αυτές, και προσελκύει ακόμα κι εκείνους που είχαν τις αμφιβολίες τους. Ο σεβασμός στην πρώτη ύλη, ο βιολογικός αμπελώνας και η αφοσίωση του οινοποιείου στο έργο του, έδωσαν στο οινικό κοινό αυτή τη nature ρετσίνα. Αρμονία, όλη της η προσωπικότητα. Αγνότητα, η απαλή της αύρα, ενώ η φυσική της πλάση από τους δημιουργούς με τη βοήθεια αμφορέων, και την ελάχιστη περιεκτικότητα σε ρετσίνι από πεύκα πέριξ των κλημάτων, έδωσαν στον Ροδίτη μια διαφορετική χροιά που γοητεύει μόνο με την απλότητα. Γιασεμιά, λεμόνια και ένα τσίμπημα πευκοβελόνας χαρακτηρίζουν τη φινετσάτη μύτη αυτής της Ρετσίνας, ενώ η πολύπλοκη και διαρκής επίγευση θυμίζει βόλτα μιας ανοιξιάτικης ημέρας.

Σχετικό Άρθρο

Wine & Spirits «Παράγκα Revolution»: το αγαπημένο ελληνικό κρασί γίνεται 21 ετών

Νατάσσα Καρυστινού 08.03.2021, 17:15

Ρετσίνα Άωτον, Oινοποιείο Άωτον
Σαββατιανό και Ροδίτης συμφώνησαν να πλάσουν σώμα και ψυχή για τη δημιουργίας μιας πραγματικής «Ρετσίνας που ευφραίνει καρδίαν» από την περιοχή της Αττικής. Ο νυχτερινός τρύγος αποτελεί κοινό μυστικό για τα ζεστά και ξηρά κλίματα, όπως αυτό της Αττικής. Έτσι μια νύχτα του Σεπτέμβρη ο Σωτήρης Γκίνης και το επιτελείο του έβαλαν μπροστά μια σειρά κρασιών, που έδειξαν την αγάπη τους στο ρετσίνι, και διεκδικούν πλέον τις δάφνες τους κοιτώντας τα υπόλοιπα κρασιά ευθέως στα μάτια. Στην ευγενική της όψη το λεμονί της χρώμα απολαμβάνει τις πρασινωπές ανταύγειες του που καθρεφτίζονται στο ποτήρι ενώ η μύτη, δαιδαλώδης και βοτανική, απλώνει έως το χείλος του ποτηριού αρώματα πεύκου, μαστίχας, λεμονιού και αχλαδιού. Στο στόμα το μέτριο σώμα της και η λιπαρή της αίσθηση ακροβατούν με την αβάσταχτη ελαφρότητα της τραγανής οξύτητάς της, ενώ τον λόγο παίρνουν και τα πολυποίκιλα αρώματα εσπεριδοειδών και βοτάνων.

Lola, Oινοποιείο Άωτον
Στην μπερδεμένη ψυχολογία της artistique ετικέτας της, μπορεί να βρει τη λύση το ρομαντικό περιεχόμενο της φιάλης της. Η ρετσίνα Lola του Οινοποιείου Άωτον σφραγίζει μια συνεργασία εμπιστοσύνης ρετσινιού - Μανδηλαριάς, η οποία υποκύπτει στην απαράμιλλη Ροζέ γοητεία. Η παιχνιδιάρικη πολυπλοκότητά της την καθιστά αθεράπευτα δυναμική, με αποτέλεσμα να εγκλωβίζεται η ασυγκράτητη προσωπικότητα ενός κόκκινου κρασιού, στο σώμα ενός ροζέ. Το χρώμα της έντονο ροδί! Ο χαρακτήρας της γεμάτος πλούσια αρώματα αποξηραμένης φράουλας και πεύκου, με ευγενικά αρώματα ζυμών και πετροκέρασου να γράφουν τον επίλογο στη μύτη. Η πρώτη επαφή με τον ουρανίσκο θυμίζει απολαυστικές ώριμες φράουλες και μαρμελάδας σύκου ενώ σταγόνες πεύκου και μαστίχας επαναλαμβάνουν τη χαρακτηριστική βοτανικότητα που κρύβεται στο σώμα κάθε ρετσίνας που σέβεται την ύπαρξή της.

Ρετσίνα Παπαγιαννάκου
Η μοναδική αυτή Ρετσίνα παράγεται από παλαιά αμπελοτόπια άνω των 50 ετών σε ασβεστολιθικά εδάφη. Αυτό από μόνο του αρκεί για να θέσει ψηλά τον πήχη, όταν πρόκειται για μια ρετσίνα. Το Σαββατιανό διάλεξε. Έδωσε την ευκαιρία στο ρετσίνι να γίνουν συνοδοιπόροι στην ίδια φιάλη. Έτσι ρετσίνι και Σαββατιανό δημιούργησαν έναν καμβά ξανθοκίτρινου λαμπερού χρώματος, ενώ φρέσκα δροσερά αρώματα μοσχολέμονου, γκρέιπφρουτ και ξύσματος λεμονιού, σπεύδουν για να χαρίσουν και την απόλυτη φρεσκάδα. Το λεπτεπίλεπτο πέρασμα του πεύκου και του μαύρου τσαγιού από τη μύτη, ξεχωρίζει αυτό το κρασί από οποιοδήποτε άλλο, δίνοντας το εισιτήριο σε κάθε λογής θαλασσινούς μεζέδες να γίνουν η καλύτερη παρέα.

Ρητινίτης Nobilis, Γαία Οινοποιητική
Ένα ποτήρι Ρετσίνα «Ρητινίτης», ένα ελληνικό μεζεδάκι και λίγη μουσική, αρκούν για να μεταφερθούμε στο ξέγνοιαστο περιβάλλον μιας ελληνικής ταβέρνας ή μιας οικογενειακής μάζωξης. Δεν χρειάζεται να είστε καλοί φίλοι της Ρετσίνας για τη δοκιμάσετε, αρκεί να σας αρέσουν τα ποιοτικά πράγματα. Ροδίτης και ρετσίνι σε ένα blend που συμβολίζει την απόλυτη φρεσκάδα, με τη δροσερή γεύση του φρούτου να ισορροπεί στο ίδιο σχοινί με τα κομψά βοτανικά αρώματα. Το λεμόνι και η μαστίχα κάνουν την εμφάνισή τους προσθέτοντας την ξεχωριστή τους πινελιά σε στόμα και μύτη, ενώ οι ελληνικοί παραδοσιακοί μεζέδες περιμένουν την άφιξη του «Ρητινίτη» στο τραπέζι για να καταναλωθούν, αποδίδοντας στον ουρανίσκο τη μέγιστη δυνατή απόλαυση.