Fruit Stories Edessa: Ποια είναι η start up με τις μαρμελάδες που σου θυμίζουν τη γιαγιά σου;

Σκέφτηκε ποτέ ο καθένας σας ξεχωριστά αυτά τα χρόνια να συνεχίσει και το βασικό του επάγγελμα; Ρωτάμε τους νεαρούς επιχειρηματίες για να μας απαντήσουν: «Ο αδερφός μου εξακολουθεί να ασκεί το βασικό του επάγγελμα, καθώς τόσο οι καλλιέργειες όσο και η μικρή μας επιχείρηση είναι σε φάση ανάπτυξης. Εγώ για την ώρα έχω την πολυτέλεια να ασχολούμαι αποκλειστικά με αυτό, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως είμαι σε θέση να βιοπορίζομαι ακόμα».

Το αγρόκτημα γίνεται επισκέψιμο

Η αρχή έγινε το περασμένο καλοκαίρι, με δύο Workshop για παιδιά «Από το άνθος στο κεράσι» και «Από την κερασιά στο πιάτο» σε συνεργασία με το Κέντρο Οικολογίας Βιολογίας Τυτώ». Η ανταπόκριση ήταν μεγάλη και όλα τα μικρά έφυγαν ενθουσιασμένα. Φέτος συμμετείχαν στο Open Farm Days, όπου μικροί και μεγάλοι ξεναγήθηκαν στο χωράφι, δοκίμασαν τα προϊόντα και μάζεψαν κεράσια. Αφετέρου, οργανώθηκαν κάποιες επισκέψεις στις οποίες εκτός από την εμπειρία του χωραφιού συμπεριλήφθηκε και ένα workshop με συνταγές με βάση το κεράσι. «Είμαστε σε ένα αρχικό στάδιο αλλά ο στόχος είναι να δημιουργηθούν οι κατάλληλες εγκαταστάσεις ώστε να μπορεί να μας επισκεφθεί κανείς όλο το χρόνο» λένε η Αναστασία και ο Γιώργος.

Η Αναστασία Πασιαλή © Ελένη Μουστάκα

Οι οικογενειακές επιχειρήσεις έχουν και τις... συγκρούσεις τους

Δεν κρατήθηκα να μην τους ρωτήσω τόσο απλά «Μαλώνετε;» έχοντας πάντοτε στο νου μου μάλλον μια καθημερινή τυπική ημέρα με τα δικά μου αδέρφια. «Η δυναμική στις μεταξύ μας σχέσεις μοιραία μεταφέρθηκε στο κομμάτι τις επιχείρησης. Αναπόφευκτα υπήρξαν καθυστερήσεις, εντάσεις και αγκυλώσεις. Από την άλλη ακριβώς επειδή είμαστε οικογένεια όλα αυτά ξεπερνιούνται αυτόματα. Ισορροπίες και πατήματα τώρα αρχίζουμε να βρίσκουμε και να γίνεται σαφές ότι ο καθένας θα ασχολείται μόνο με το κομμάτι που έχει αναλάβει και δεν θα μπλέκεται στο κομμάτι του άλλου» μου αποκρίνονται.

Ο Γιώργος Πασιαλής © Ελένη Μουστάκα

Πανδημία και start up πάνε πακέτο;
«Η πανδημία μας παρέλυσε. Μας πέτυχε στη περίοδο που θέλαμε να κάνουμε άνοιγμα σε μια ευρύτερη αγορά και να έρθουμε σε επαφή με τα καταστήματα των μεγάλων αστικών κέντρων. Η αδυναμία μετακίνησης αυτό το έκανε αδύνατο. Ταυτόχρονα πήγαν πίσω και τα σχέδια για την ανάπτυξη του ηλεκτρονικού μας καταστήματος. Αυτή αναμονή και η απραξία αναζωπύρωσε όλα τα άγχη που είχαμε στο ξεκίνημα και σε συνδυασμό με τις επιπτώσεις της πανδημίας σε προσωπικό επίπεδο οδήγησε σε αδράνεια. Άρα, όλα πήγαν πίσω. Ακριβώς επειδή η άνοιξη και το καλοκαίρι είναι οι περίοδοι που ασχολούμαστε αποκλειστικά με τη συγκομιδή και την παραγωγή εκτροχιαστήκαμε. Αλλάξαμε λοιπόν, τα χρονοδιαγράμματα μας, και αν θέλουμε να το δούμε και από μια θετική πλευρά μας έδωσε χρόνο να εξετάσουμε με λεπτομέρεια τα επόμενα μας βήματα».

Η Αναστασία αναφέρει ότι έχει χρόνιο νόσημα που την αναγκάζει να μένει πολλές ώρες στο κρεβάτι. Συζητώντας μαζί της για το τι συμβουλές θα έδινε σε νέους επιχειρηματίες που αντιμετωπίζουν κάτι ανάλογο αλλά και γενικότερα στους συνανθρώπους μας, μου απαντάει με μια σιγουριά που μου την μεταφέρει. «Όλοι οι άνθρωποι αντιμετωπίζουμε δυσκολίες. Στη περίπτωση των ατόμων με χρόνια νοσήματα τυχαίνει αυτές οι δυσκολίες να είναι σωματικές. Τα χρόνια νοσήματα είναι μια μεγάλη κουβέντα. Ειδικά σε μια χώρα που υπάρχει συστηματική, συνεχής απαξίωση της δημόσιας υγείας. Από τη μια, να θυμόμαστε ότι δεν είμαστε μόνοι. Να αναζητούν, λοιπόν, συλλόγους και να έρχονται σε επαφή με άλλους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν αντίστοιχα προβλήματα. Για παράδειγμα, η Ελληνική Εταιρεία Αντιρευματικού Αγώνα κάνει σπουδαία πράγματα. Να μην αμελούν την ψυχική τους υγεία και να αναζητούν, στο βαθμό που αυτό είναι εφικτό, γιατρούς που θα τους αντιμετωπίζουν με σεβασμό. Ειδικά στην δική μου περίπτωση όπου το σύνδρομο μου ανήκει στα επονομαζόμενα "αόρατα", πολλές φορές αντιμετωπίστηκα ως κατά φαντασία ασθενής. Ειδικότερα, να ακολουθούν τους δικούς τους ρυθμούς. Αν η επιχείρηση δεν φτάσει στα επιθυμητά επίπεδα σε δυο αλλά σε τέσσερα χρόνια δεν χάθηκε και ο κόσμος. Δεν πρέπει να συγκρίνουμε τις επιδόσεις μας με αυτές των υγιών ανθρώπων. Αλλά το κυριότερο, δεν είμαστε μόνοι».

Γλυκό του κουταλιού Fruit Stories Edessa © Ελένη Μουστάκα

Ως νέα γυναίκα επιχειρηματίας startuper και αγρότισσα η αντιμετώπιση σήμερα είναι…
«Αρχικά να πω πως σε αντίθεση με άλλα κορίτσια από το χωριό μας εγώ δεν οδηγώ τρακτέρ. Με αυτό θέλω να δείξω πως τουλάχιστον στη δική μας περιοχή, η συμβολή των γυναικών είναι αναγνωρισμένη. Νομίζω μια καχυποψία υπάρχει στο ότι οι υπόλοιποι αγρότες είναι γενικώς επιφυλακτικοί  σε καθετί καινούριο. Το ότι τους το παρουσιάζει μια γυναίκα, είναι μάλλον άσχετο. Τουλάχιστον σε ότι αφορά τον δικό μου τόπο. Και στον χώρο των startups νομίζω ότι δεν υπάρχουν τόσο έντονοι διαχωρισμοί πια. Από την άλλη φυσικά και έχει βρεθεί κάποιος άντρας συχνά πυκνά να μου κάνει υποδείξεις. Για παράδειγμα ένας νεαρός άνδρας που έτυχε να δει ένα βαζάκι μου, πέρασε πέντε λεπτά να μου εξηγεί πώς πρέπει να είναι η ετικέτα, το λογότυπο, η ποιότητα του χαρτιού» συμπληρώνει η Αναστασία.

Τα νέα σχέδια του Fruit Stories Edessa

Αποξηραμένα κοτσάνια κερασιού για ρόφημα, θερμοφόρες τσέπης από κουκούτσια κερασιού για τις κρύες νύχτες του χειμώνα, μαρμελάδες χωρίς προσθήκη ζάχαρης, χωρίς στέβια, χωρίς πηκτίνες και γενικά χωρίς, chutneys από σύκο και κεράσι είναι μερικά μόνο από τα προϊόντα που οσονούπω θα δούμε. Όλα αυτά όμως σταδιακά καθώς η οικογένεια του Fruit Stories μεγαλώνει και σε λίγο καιρό θα υποδεχτούν ένα ακόμη μέλος, το οποίο μοιραία θα καθορίσει τις εξελίξεις.