Σάββατο βράδυ κατηφορίζω με το παπί του Τ., άδειες Βασιλίσσης Σοφίας και Πανεπιστημίου, πάει η πόλη μου, χάλασε, μουρμουράω. Μπαίνοντας όμως στους πίσω από την Πειραιώς δρόμους, η απόλυτη αλλαγή του ντεκόρ μού φτιάχνει τη διάθεση. Η «τελευταία γειτονιά» του κέντρου έχει στενά σκοτεινά και τοίχους ζωγραφισμένους, μπερδεύει γλυκά το βιομηχανικό, το «κακόφημο» και το καλλιτεχνικό, έχει κάθε 5 μέτρα φωτεινές κουκίδες γεμάτες κόσμο, νεολαία στην πλειοψηφία. Προορισμός μας το μαγαζί του Γιώργου Ηλιού, το Polly Maggoo. Εστιατόριο με κουζίνα γαλλική και για πολλούς αγαπημένο, έχει μέσα στον Αύγουστο κάνει μεγάλη στροφή.
Η καινούργια ταμπέλα Πόλλυ-Τσίπουρο-Κρασί δηλώνει τις αλλαγές κι έχει κάτι παλιό κι ελληνικό που μ’ αρέσει πολύ. Μιλάμε για τον πετυχημένο κύκλο που έκλεισε, μου λέει πως η ελληνική κουζίνα είναι επίσης πολύ αγαπημένη του και του φέρνει στο νου παιδικές μνήμες, πως του αρέσουν οι αλλαγές που τον κάνουν να μη βαριέται και πιστεύει πως αυτή η καινούργια βερσιόν είναι πολύ πιο κοντά στο κοινό που κατακλύζει την περιοχή.
Πολλά τα λόγια κι από τηγανίτες τίποτα, τον πειράζω, οπότε μας ξεκινάει με μια τσικουδιά από Ρωμέικο και ένα απόσταγμα Malvazia di Candia aromatica, και τα δύο φερμένα από τα Χανιά. Για αρχή τσιμπολογάμε γαύρο μαρινάτο με σκόρδο και μπούκοβο, πήγα να αρνηθώ αλλά επέμεινε και είχε δίκιο. Είναι πεντανόστιμο και πολύ πολύ μερακλίδικο. Ταιριάζουμε και μια ταραμοσαλάτα με ψιλοκομμένο φρέσκο κρεμμυδάκι από πάνω, είναι τέλεια, φτιαγμένη με μπόλικο ταραμά, αψιά και μαζί φίνα. Περνάμε σε πιάτο-ύψος, χόρτα τσιγαριαστά με ψητό θράψαλο. Τα χόρτα είναι άπαιχτα, βγάζουν αρώματα λες και μόλις τα ’χει κόψει η κρητικιά μαμά από τον κήπο του σπιτιού της, έχουν και το άγγιγμα του Γιώργου, δεν τον θεωρώ τσάμπα μεγαλειώδη μάγειρα…
Έχουμε ήδη περάσει εγώ σε ασύρτικο και σε merlot ο φίλος, είναι χύμα, είναι πολύ καλά παραδέχομαι η γκρινιάρα (τι κακό πια αυτό με τα χύμα κρασιά-κολόνιες που πίνω τελευταία), οπότε μου λέει πως το έψαξε πολύ και με τα καύσιμα, φέρνει και ρακή με μάραθο από την Τήνο, βολιώτικα τσίπουρα και άλλα πολλά σε εξαιρετικές τιμές. Συνεχίζουμε με φάβα βελούδινη που πάνω της ακουμπούν λεπτές τραγανές φέτες από παστό χοιρινό Μεσσηνίας και με φακές «Polly Maggoo», πιάτο εις ανάμνησιν του πρώην μενού. Βρίσκω ευκαιρία να ζητήσω κι εκείνα τα αλήστου μνήμης αυγά brouille, με στραβοκοιτάει και ακουμπάει στο τραπέζι ρεβίθια φουρνιστά με δεντρολίβανο και φρέσκο λουκάνικο με κρασί Λήμνου και θυμάρι, να πάω πάσο αμέσως…
Τσιμπολογώντας και πίνοντας στο στενό μαθαίνω πως ετοιμάζει κι άλλα πολλά ελληνικά (ζυγούρι με καλογερικό, βούτυρο και ξηρό ανθότυρο), πως προχτές είχανε βραδιά με αφρικάνικη άρπα, λύρες και γκάιντες ενώ μεθαύριο Σάββατο 26 του μήνα ζωντανά στην Πόλλυ θα παίζουν οι Ραστ Χιτζάζ, The Rebetiko Band και αναμένονται τρελά γλέντια. Τέλος, να ξέρετε, πως οι τιμές είναι κάτι παραπάνω από καλές, από €4-10 όλα τα πιάτα, και πως είναι ανοιχτά κάθε βράδυ από Τρίτη μέχρι και Σάββατο.
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Πλάκας είναι οι πολυάριθμες ταβέρνες της, με μερικές εξ’ αυτών να κουβαλάνε στην πλάτη τους πολλά χρόνια ιστορίας
9°
