Θεία Σούλα: καινούργιο μεζεδοπωλείο στο Παλαιό Φάληρο
Οι φωτογραφίες της Θείας Σούλας υπάρχουν παντού. Με τον Τσε Γκεβάρα. Με τον Τζον Λένον. Με τη βασίλισσα Ελισάβετ στα νιάτα της. Τον Μπιλ Κλίντον και τη Ζωζώ Σαπουντζάκη. Αυτή η θεία έχει φίλους παντού. Σε περίοπτη θέση, και μάλιστα κορνιζαρισμένη, υπάρχει μία φωτογραφία με τον Ανδρέα Παπανδρέου και την ίδια σε σεβάσμια πόζα και ύφος. Ε, ναι. Διαλέγω ένα τραπέζι από όπου βλέπω το μπαρ στο βάθος. Από πάνω του, με νέον γράμματα, η φράση «Όλα μάταια». Λες κι έχω έρθει για φαγητό στο υποσυνείδητό μου.
Θεία Σούλα: ένα νέο μεζεδοπωλείο στο Παλαιό Φάληρο με μπόλικο χιούμορ
Το σπίτι της Θείας Σούλας άνοιξε πριν μερικές εβδομάδες (στις 7 του Οκτώβρη) στο Παλαιό Φάληρο. Ανάμεσα σε πολυκατοικίες, μια γωνιά νόστιμη, πληθωρική, με μεζεδάκια και μπόλικο χιούμορ. Γιατί μεζεδοπωλείο είναι η Θεία Σούλα και το λέει η καρδιά της. Τη δημιούργησαν τρεις φίλοι με χρόνια εμπειρίας στην εστίαση: ο Στράτος Τσιάτος, ο Γιάννης Στρατής και ο αδερφός του ο Μύρωνας Στρατής (ναι, ο γνωστός) και ο σεφ Βασίλης Γεωγλερής, που κι αν έχει καταγράψει χιλιόμετρα στις κουζίνες της Αθήνας (Warehouse, Papillon, DOT). Λέει ο ίδιος: «Θέλαμε ένα μαγαζί που να ξυπνάει τις μνήμες. Ένα μεζεδοπωλείο της μοντέρνας εποχής, αλλά με καθαρές γεύσεις».
Στη Θεία Σούλα θα φας καλά
Το μενού είναι μικρό, παρεΐστικο και τίμιο – τα περισσότερα πιάτα δεν το φτάνουν το 10ευρο. Παίρνουμε πατάτες τηγανητές με αρσενικό Νάξου, που έρχονται βουνό (σ.σ. είναι τόσο πολλές, που πρώτη φορά στη ζωή μου δεν καταφέρνω να φάω όλες τις πατάτες – έσκασα!), κεφτεδάκια με κρέμα μαύρου σκόρδου, μια νόστιμη ρεβυθάδα με καπνιστό απάκι (διόρθωση: το τέλειο απάκι!) και αγιολί, και υπέροχα κεμπαπάκια με το κρεμμυδάκι, την πιπεριά και τη (ροδίτικη) πιτούλα τους, ψημένα στην εντέλεια – σωστά ζουμερά λουκουμάκια! Είναι πιάτο ημέρας, αλλά κάνουν τόσο χαμό, που μάλλον θα μπουν μόνιμα στο μενού (εγώ πάντως το ζήτησα, να ξέρετε). Από κοντά, έχουμε και ένα καυτό καρβελάκι προζυμένιου ψωμιού, με το λαδάκι και τις ελίτσες του – τόσο νόστιμο που το τρως και σκέτο (αν και στον κατάλογο θα βρεις πολλές αλοιφές που αναζητούν βούτες…).
Έχει κι άλλα ωραία… Πεϊνιρλί με ντομάτα, θυμάρι, λουκάνικο κι αυγό, τηγανιά κοτόπουλο με πιπεριά Φλωρίνης, μουστάρδα και λεμόνι, χοιρινά πανσετάκια με γιαουρτοπελτέ και μοσχολέμονο, που είναι και το best seller – όντως δεν λείπει από κανένα τραπέζι γύρω μου. Ο Βασίλης λέει ότι πάντα θα υπάρχουν πιάτα ημέρας, σύντομα θα εμφανιστεί και μια σούπα, όπως κι άλλα πιάτα «ανάλογα με τα υλικά που θα μου δώσει ο χειμώνας», μια που αυτός ο μάγειρας την ακολουθεί την εποχικότητα και τη σέβεται. Επίσης, αν ζητήσεις ένα τσιπουρομεζέ, όλο και κάτι θα σου φτιάξει για να πιεις το τσιπουράκι σου. Όπως φαντάζομαι θα έκανε και η κάθε θεία Σούλα.
Τρώμε και πίνουμε (ωραίο χύμα κρασάκι), ακούμε έντεχνο και παλιό λαϊκό (προσεχώς και live). Έχω καιρό να νιώσω έτσι ζεστά κι άνετα εκεί έξω. Επιτέλους ένα μαγαζί που δεν είναι δήθεν, δεν νιώθει την ανάγκη να αποδείξει τίποτα, κι ούτε το χρειάζεται. Λίγο πριν φύγω, ρωτάω τον Στράτο ποια είναι η Θεία Σούλα. Κι εκείνος απαντά: «Η Θεία Σούλα πάνω απ’ όλα είναι μερακλού: καπνίζει, πίνει… Μαγειρεύει ωραία όμως! Είναι κι έξω καρδιά. Μπορεί να κάνει παρέα με όλους (βλ. Παπανδρέου και Σαπουντζάκη) και ενώ έχει γνωριμίες με όλο τον καλό τον κόσμο, εκείνη αδιαφορεί για τα μεγαλεία, γιατί σ’ αυτή τη ζωή όλα είναι μάταια. Τη νοιάζει μόνο αυτό το κουτουκάκι, να μαγειρεύει για τον κόσμο που έρχεται εδώ και να περνάει καλά». Γεια σου, ρε Σούλα, εσένα θέλουμε!
