Το Αλλού Γυαλού, το -πάνω στο κύμα- εστιατόριο της Σύρου συνεχώς ανανεώνεται
Το Αλλού Γυαλού από το 2007 που άνοιξε στο Κίνι έχει διαγράψει λαμπρή τροχιά στα συριανά γαστρονομικά χρονικά. Είναι, ίσως, το μόνο εστιατόριο που γνωρίζει και αυτός που μπορεί να μην έχει ακόμη συναντηθεί με το νησί. Μαζί είναι και μια από τις πρώτες συριανές προσπάθειες για μια νέα θαλασσινή γεύση που αποποιείται την κλασική ψαροταβέρνα για να ταξιδέψει σε ανοιχτές, γευστικές θάλασσες και τεχνικές.
Αλλού Γυαλού: το πιο γνωστό εστιατόριο της Σύρου
Οι αδελφές Λίνα και Λέτα Φουρνιστάκη έχουν πασχίσει με πείσμα και επιμονή, κάθε χρόνο να βελτιώνονται, όχι μόνο στο μενού αλλά και στον υπέροχο χώρο πλάι στο γαλάζιο κύμα. Και κάπως έτσι, το Αλλού Γυαλού έχει πλέον εξελιχτεί σε ένα εστιατόριο περιωπής, με τα λευκά του τραπεζομάντιλα και τα φρέσκα λουλούδια στα βάζα, την πολύ καλή κάβα του και φέτος, μια άλλη, ανώτερη γεύση που το κατατάσσει στα εκλεκτότερα εστιατόρια του Αιγαίου. Τα πιάτα του δεν κρύβουν μόνο ανυπέρβλητη νοστιμιά αλλά η αισθητική τους φεγγοβολά χρώμα, μικρά γλυπτά που σου κάνουν τη χάρη να σε χορτάσουν πρώτα με τη ζωντάνια και την αρμονία τους.
Το μενού στο εστιατόριο Αλλού Γυαλού
Η πιατέλα με τα ζυμωτά, φρυγανισμένα ψωμάκια στολισμένα με ένα φρέσκο κλαδί δεντρολίβανο, ελαιόλαδο και ρίγανη θα μπορούσε από μόνη της να είναι ένα εξαίρετο γεύμα αν την συνδυάσεις με την αφρό ταραμοσαλάτα με αυγά βασιλικής ρέγκας, τη ρεγκοσαλάτα που σερβίρεται με μπούκοβο και έξτρα ελαιόλαδο. Όμως, είναι και αυτό το σεβίτσε με ολόκληρη γαρίδα, μια σκέτη γλύκα αρωματισμένη με εσπεριδοειδή και σερβιρισμένη με φύλλα σχίνου, αυτό τον φίνο στο άρωμά του θάμνο που τον βρίσκεις παντού, κανείς όμως δεν σκέφτηκε ακόμη να τον αξιοποιήσει στην κουζίνα. Με το οποίο σεβίτσε ήρθε τέλεια να ταιριάξει μια δροσάτη σαλάτα με ντοματίνια, σταφύλι, βασιλικό και μπαλάκια από κατσικίσιο τυρί. Το ίδιο νόστιμη και η σαλάτα με τις τραγανές πρασινάδες και τη μπόλικα πασπαλισμένη συριανό ανθότυρο και μάραθο. Κορυφαία νοστιμιά η κολοκυθόπιτα με το στρουμπουλό, ψωμένιο, τραγανό ζυμάρι που θυμίζει πίτσα, διπλώνει σαν μισοφέγγαρο και κρύβει μέσα του ζωντανό το κολοκυθάκι με τα μυρωδικά του πριν πασπαλιστεί με άφθονο, ντόπιο ανθότυρο.
Πρωτότυπο το φρέσκο καλαμάρι σε λωρίδες, γύρω από μια κρέμα από φέτα αρωματισμένη με ούζο, φρέσκα μυρωδικά και κάπαρη, λίγο μάραθο της Σύρου και ένα τέλειο λαδολέμονο, σε μια από τις πιο ασυνήθιστα επιτυχημένες συνταγές για να γευτείς ένα καλαμάρι. Οι γαρίδες με άρωμα τρούφας μπορεί να σου ακούγονται εξεζητημένες, όμως με μια τέτοια φρέσκια, γλυκιά γαρίδα, που ψήνεται μαστόρικα με μια πολύ διακριτική ιδέα τρούφας, αλλάζεις γνώμη και συγχωρείς την υπέρβαση του μάγειρα, που τελικά, είχε δίκιο. Η θαλασσινή μακαρονάδα εδώ, είναι έπος, γιορτή, περφόρμανς. Μια λευκή πανδαισία από λινγκουίνι, με μύδια, γαρίδες, φρέσκα στρείδια, καραβίδες, αβγά ψαριών και φρέσκια ρόκα, μια μακαρονάδα διαφορετική που θα σε κάνει να αγαπήσεις από την αρχή αυτό το πιάτο, σε περίπτωση που το είχες βαρεθεί.
Τα γλυκά εδώ, είναι μια σουξέ κατηγορία από μόνα τους. Θα μείνω στο εξαίσιο παγωτό με άρωμα από Σύρο και τριαντάφυλλο, όστια σπασμένη και καβουρδισμένο αμύγδαλο, όλο το νησί σε μια γλυκιά μπουκιά. Αλλά δεν θα αφήσω παραπονεμένη και την πορτοκαλόπιτα, που έρχεται με καραμελωμένες φλούδες πορτοκάλι και παγωτό μαύρης σοκολάτας.
10°
