21 Ιανουαρίου: Παγκόσμια Ημέρα Αγκαλιάς

Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα Αγκαλιάς — μια παγκόσμια ημέρα που δεν τη θυμόμασταν, για να είμαστε ειλικρινείς. Θα διαβάσουμε βέβαια διάφορα όμορφα στοιχεία για την αγκαλιά σήμερα. Ότι μ’ αυτήν εκφράζουμε τη χαρά μας και την αγάπη μας, ότι δείχνουμε έτσι φροντίδα και στοργή, ότι μάς κάνει καλό να αγκαλιαζόμαστε γιατί έτσι ανεβαίνουν τα επίπεδα ευφορίας που νιώθουμε (καθώς ο υποθάλαμος του εγκεφάλου μας παράγει μεγάλες ποσότητες ωκυτοκίνης, μιας ορμόνης που συνδέεται με την ευεξία), ότι μειώνουν το άγχος και το στρες κλπ. κλπ. Θα διαβάσουμε ότι η αγκαλιά είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο πως ωφελεί τη σωματική και πνευματική μας υγεία, ακόμη και αν ΔΕΝ είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο, τουλάχιστον για τους ενήλικες.

Θα διαβάσουμε αυτό που είπε η ψυχοθεραπεύτρια και Μητέρα της Οικογενειακής Θεραπείας Βιρτζίνια Σατίρ (1916-1988), ότι: «Χρειαζόμαστε τέσσερις αγκαλιές την ημέρα για να επιβιώσουμε, οχτώ για να συντηρηθούμε, και δώδεκα για να αναπτυχθούμε», και θα αισθανθούμε όμορφα. Και επίσης θα αρχίσουμε να μετράμε με τα δάχτυλα. «Πόσες φορές με αγκάλιασαν σήμερα; Πόσες αγκάλιασα εγώ; Τα σκυλάκια μετράνε; Τα γατιά; Αν και τα γατιά δεν πολυκάθονται να τα αγκαλιάσεις… Μήπως δεν αναπτύσσομαι κανονικά; Μήπως απλώς συντηρούμαι; Ω Θεέ μου, μπας και απλώς επιβιώνω;!»

Από την άλλη, βέβαια, δεν είναι όλοι φανατικοί της αγκαλιάς. Να τα λέμε όλα. Δεν είναι η καλύτερη επιλογή για όλους, τουλάχιστον when dressed. Κάποιοι τις απεχθάνονται πραγματικά. Πολλοί τις φοβούνται: με τις αγκαλιές παραείναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι έχεις περίπου 168% περισσότερες πιθανότητες να κολλήσεις κορονοϊό αν ο έτερος αγκαλίτσας κουβαλάει ιό (και πιθανότατα κουβαλάει), πόσο δε μάλλον αν σε φιλήσει (οπότε το 168% εκτοξεύεται στον κύβο).

Γενικά είναι καλό να ξέρουμε πως μερικοί άνθρωποι δεν θέλουν καν να τους αγγίζουν, όχι να τους αγκαλιάζουν κιόλας. Ίσως θα έπρεπε να σκεφτούμε πως είναι σημαντικό να σεβόμαστε τα όριά τους. Επίσης, πολλοί άνθρωποι νιώθουν καλά και είναι φουλ γεμάτοι ωκυτοκίνη και χωρίς αγκαλιές. «Ω! Μα μου φαίνεσαι γεμάτος ευεξία. Και όρεξη! Σε αγκάλιασε κάποιος;» «Όχι». «Αγκάλιασες κάποιον εσύ άρα;» «Όχι, δεν κάνω τέτοια». «Τότε;» «Α, είναι μυστικό».

Βασικά, υπάρχουν πολλοί άλλοι τρόποι για να δείξουμε στοργή και υποστήριξη, και σίγουρα ΟΛΟΙ τους είναι καλύτεροι από τις αγκαλιές. Αποδεδειγμένα καλύτεροι. Αν μη τι άλλο, και οι μαφιόζοι αγκαλιάζουν, αλλά μετά σε πυροβολάνε στο πίσω κάθισμα της Μπιούικ και σκάβουν χαντάκια κάπου έξω από την άλλη μες στα μαύρα μεσάνυχτα για να σε παραχώσουν, μουρμουρίζοντας για το αίμα που λέρωσε τα δερμάτινα καθίσματα.

Ας πούμε, ένας από τους τρόπους είναι να περνάμε ποιοτικό χρόνο μαζί, αν το θέλει ο άλλος, ή να περνάμε ποιοτικό χρόνο ΜΑΚΡΙΑ ΤΟΥΣ, πράγμα που αυτός ο άλλος θα το εκτιμήσει οπωσδήποτε. Όπως επίσης με το να τους ακούμε «ενεργά», που λένε, και όχι σκεπτόμενοι τι θέλουμε να πούμε ΕΜΕΙΣ στη συνέχεια, όταν ο άλλος το βουλώσει επιτέλους. Ή με το να τους προσφέρουμε δυο λόγια ενθάρρυνσης. Δυο λόγια γενναιόδωρα. Ένα μπράβο. Ένα ευχαριστώ. Τέτοια πράγματα.

Επίσης, είναι καλό να θυμόμαστε ότι μια αγκαλιά μπορεί να παρερμηνευτεί. Μια αθώα αγκαλιά, εννοούμε. Αλλά, αλήθεια: υπάρχουν αθώες αγκαλιές; Και δεν εννοούμε με τον μπαμπά μας ή με τη θεία μας. Χμμ, μάλλον όχι. Δεν υπάρχουν αθώες αγκαλιές. Οπότε προσοχή, να μη γινόμαστε creepy.

Τέλος, οι (παρηγορητικές) αγκαλιές πολύ συχνά προσφέρουν μόνο προσωρινή ανακούφιση από τα αρνητικά συναισθήματα του άλλου: δεν αντιμετωπίζουν τις αιτίες τους. Ας πούμε, σε μια κηδεία. Αγκαλιάζουμε μεν τον πενθούντα, αλλά δεν πρόκειται να φέρουμε τον εκλιπόντα πίσω.

Αν λοιπόν εμείς οι ίδιοι πιστεύουμε ότι θα μας κάνει καλό μια αγκαλίτσα, μάλλον δεν θα μας κάνει. Για μακροπρόθεσμη συναισθηματική ευεξία, είναι απαραίτητο να αναπτύξουμε ισχυρές μηχανισμούς αντιμετώπισης των αιτιών που μας προκαλούν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, και συγκεκριμένες δεξιότητες διαχείρισης του άγχους μας. Πράγματα για τα οποία οι μόνοι κατάλληλοι είναι —προφανώς— οι γιατροί. Με το να κλαιγόμαστε και να ζητάμε στοργή, δεν θα λύσουμε κανένα από τα προβλήματά μας. Απλώς θα χαλάσουμε το κέφι και τη βραδιά εκείνου του άλλου που λέγαμε και πριν.

Ωφέλιμο θα ήταν επίσης, για να τελειώσουμε, να δώσουμε μια άλφα προτεραιότητα σε δραστηριότητες που τεκμηριωμένα επάγουν ευεξία, όπως η τακτική άσκηση, φέρ’ ειπείν, ή η υγιεινή διατροφή, ή ο επαρκής ύπνος, ή η ενασχόληση με χόμπι και δραστηριότητες που μας προσφέρουν χαρά.

Τώρα που το σκέφτομαι, ναι: διαβάζοντας ένα βιβλίο, π.χ. Υπάρχει καλύτερη αγκαλιά; Μπα, δεν υπάρχει. Μοιάζει μόνο με εκείνη την αγκαλιά της γάτας, αν θα την έδινε ποτέ της.