Εργαζόμενη, μητέρα, σύντροφος, φίλη, ανεξάρτητη, δυναμική, χειραφετημένη, γυναίκα, πάνω από όλα γυναίκα. Οι ρόλοι της γυναίκας πολλοί, κάποιοι κοινωνικά επιβεβλημένοι και άλλοι κατακτημένοι με αγώνες μέσα στην πάροδο των χρόνων. Από τα εργατικά και φεμινιστικά κινήματα της Βορείου Αμερικής και της Ευρώπης στα τέλη του 19ου αιώνα, μέχρι το κίνημα #metoo και την πορεία των γυναικών το 2017 στις ΗΠΑ, οι γυναίκες συνεχίζουν μέχρι και σήμερα να διεκδικούν τα δικαιώματά τους.
Το SolidarityNow, αυτή τη χρονιά, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στις 8 Μαρτίου, κάνει ένα αφιέρωμα με τίτλο: «Δύναμη, γένους θηλυκού» και βασικό μήνυμα #WomenGoStrong.
Μέσα από αυτό το αφιέρωμα, επικεντρωνόμαστε σε γυναίκες εργαζόμενες της οργάνωσης. Στις γυναίκες με διαφορετική καταγωγή, από την Ελλάδα, την Αλβανία και την Αίγυπτο, που μέσα από τις εμπειρίες τους, τις προσωπικές ιστορίες τους και τη δουλειά τους αποτελούν πρότυπα και βοηθούν στην ενδυνάμωση άλλων γυναικών. Γυναικών που βίωσαν και βιώνουν δυσκολίες, που έχασαν ίσως την ταυτότητά τους, την πίστη τους στις ικανότητές τους και τη δύναμή τους. Το «Δύναμη, γένους θηλυκού» μας μιλά για την αλληλεπίδραση της δύναμης. Μας συστήνει γυναίκες καθημερινές, που μέσα από τη δουλειά και τη θέση τους βοηθούν να ενδυναμωθούν άλλες γυναίκες, αλλά και πώς αυτή η ίδια δύναμη, κάνει τις ίδιες πιο δυνατές για να συνεχίσουν.
«Ψωμί και τριαντάφυλλα», «Ισότητα, ελευθερία, αδελφότητα», ήταν μερικά από τα συνθήματα που σημάδεψαν τους αγώνες των γυναικών. Ακτιβίστριες, εργάτριες, γυναίκες συνηθισμένες πάλεψαν και ακόμα παλεύουν για να αποκτήσουν οικονομική ασφάλεια, δικαίωμα ψήφου, καλύτερη ποιότητα ζωής, αξιοκρατία, ισονομία, δικαίωμα και επιλογή στη μητρότητα. Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, στις 8 Μαρτίου, μας υπενθυμίζει τους αγώνες, το θάρρος και την αποφασιστικότητά τους. Είναι μια μέρα κατά την οποία όλες οι γυναίκες αναγνωρίζονται για τα επιτεύγματά τους ανεξάρτητα από τις εθνικές, θρησκευτικές, πολιτικές, οικονομικές και πολιτιστικές τους καταβολές.
Το SolidarityNow μέσα από το αφιέρωμα #WomenGoStrong θέλει να τιμήσει αυτές τις καθημερινές γυναίκες γιατί σε εκείνες όλοι μας αναγνωρίζουμε κομμάτια του εαυτού μας, και το σημαντικότερο από όλα, αντλούμε δύναμη, θάρρος και έμπνευση να προχωρήσουμε μπροστά.
Αυτές είναι οι ιστορίες τους:
Φάτμα: «Οι γυναίκες πρέπει να ανακαλύψουν τη δύναμη που έχουν μέσα τους»
«Η γυναίκα πρέπει να ανακαλύψει τη δύναμη που έχει μέσα της» μας λέει η Φάτμα Αμπντέλμπαντίγιε, πολιτισμικός διαμεσολαβητής στο Κέντρο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης. Η Φάτμα, 61 χρονών, κατάγεται από το Κάιρο και βρίσκεται στην Ελλάδα από το 1983, στο SolidarityNow εργάζεται τα τελευταία 2,5 χρόνια.
Η Φάτμα μεγάλωσε σε μια κλειστή κοινωνία και μόνο όταν ήρθε στην Ελλάδα άρχισε να ανακαλύπτει τις ικανότητές της. «Σιγά σιγά ανακάλυψα τη δύναμη που είχα μέσα μου. Ήμουν σε μια ξένη χώρα, με 3 παιδιά, το ένα από αυτά κωφό. Αυτό που έπρεπε να κάνω ήταν να σηκωθώ όρθια και να πω στον εαυτό μου προχώρα», συνεχίζει. Και πράγματι προχώρησε. Σήμερα, κάνει διερμηνεία στο κομμάτι της ψυχικής υγείας, για ΛΟΑΤΚΙ, για γυναίκες πρόσφυγες και όχι μόνο. «Αυτό το κομμάτι της δουλειάς μου, με συγκινεί ιδιαίτερα. Οι γυναίκες που έρχονται από αραβικές χώρες, έχουν μεγάλη ανάγκη να εκφράζονται και εγώ με τη δουλειά μου τις βοηθάω. Ταυτίζομαι με αυτές τις γυναίκες. Βλέπω σε αυτές πώς ήμουν και πώς έγινα και έτσι αισθάνομαι την ανάγκη να τις βοηθάω ακόμα περισσότερο», καταλήγει.
Λένα: «Καμία γυναίκα δεν πρέπει να νιώθει κατώτερη»
«Καμία γυναίκα δεν πρέπει να νιώθει κατώτερη», επισημαίνει η Λένα Μραπστίγια, η οποία κατάγεται από την Αλβανία και ζει στην Ελλάδα τα τελευταία 20 χρόνια. Σήμερα, εργάζεται με μερική απασχόληση στον τομέα της καθαριότητας στο Κέντρο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης του SolidarityNow.
Η Λένα υπήρξε καλή μαθήτρια και όνειρό της ήταν να σπουδάσει ιατρική, αλλά δεν τα κατάφερε, λόγω του πολιτικού καθεστώτος της χώρας της, όπου απαγόρευε σε όλα τα παιδιά μιας οικογένειας να γραφτούν στο πανεπιστήμιο. Για τη Λένα κάθε δουλειά –με τα καλά της και τα κακά της– σου δίνει και ένα μάθημα ζωής. «Σε αυτή όμως τη δουλειά έχω μάθει πολλά πράγματα. Εδώ συναντώ ανθρώπους που έχουν περάσει και περνούν δυσκολίες, αλλά την ίδια στιγμή έχουν μεγάλη υποστήριξη και βοήθεια. Χαίρομαι που έχουν αυτή τη δυνατότητα, γιατί και εγώ κάποτε πέρασα πολύ δύσκολα και δε με βοήθησε κανείς», τονίζει.
Αντιγόνη: «Εμείς οι γυναίκες έχουμε πολύ μεγαλύτερη δύναμη από όση φαντάζονται οι άλλοι»
Η Αντιγόνη Λυμπεράκη είναι μια οικονομολόγος «λίγο ανορθόδοξη», είναι ακαδημαϊκός αλλά και ενεργή στο πεδίο του ακτιβισμού εδώ και χρόνια. Τον τελευταίο 1,5 χρόνο είναι Γενική Διευθύντρια της οργάνωσης και συμμετέχει «σε ένα δημιουργικό, ανθρώπινο παζλ προσπάθειας και αλληλεγγύης», όπως λέει η ίδια. «Έχουμε τις αστραφτερές στιγμές μας αλλά έχουμε και τις λυπητερές στιγμές μας. Πάντοτε όμως κάνουμε αυτό που πιστεύουμε ότι είναι σωστό. Βοηθάμε τους άλλους και παίρνουμε δύναμη από αυτούς. Είμαστε κάθε λέξη και κάθε γράμμα του SolidarityNow».
Σε μια εποχή που όπως λέει, η πολιτική «παίζει καθυστερήσεις», εκείνη βρίσκεται μέσα σε κάτι που πραγματικά έχει θετική επίπτωση στις ζωές των ανθρώπων. Για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, η Αντιγόνη Λυμπεράκη στέλνει το δικό της μήνυμα σε όλες μας: «Εάν έχω μάθει κάτι όλα αυτά τα χρόνια που είμαι στο Πανεπιστήμιο, στον ακτιβισμό, στην πολιτική, είναι ένα πράγμα: εμείς οι γυναίκες έχουμε πολύ μεγαλύτερη δύναμη από όση φαντάζονται οι άλλοι, αλλά και από όση φανταζόμαστε εμείς οι ίδιες. Μπορούμε να την αξιοποιήσουμε».
Μαρίνα: «Ν’ αποδεχόμαστε τον εαυτό μας, ν’ αγκαλιάζουμε τις αδυναμίες μας»
Δεν την έχει σταματήσει σχεδόν τίποτα. Αυτό το μοναδικό που τη «σταμάτησε», την έκανε για την ακρίβεια να αλλάξει πορεία και να αρχίσει κάτι νέο. Το νέο ήταν και παραμένει για εκείνη νέο όπως μας λέει, «αφού κάθε μέρα αλληλεπιδρώ, μαθαίνω και αλλάζω», η εργασία της ως δικηγόρος στο Κέντρο Αλληλεγγύης του SolidarityNow στην Αθήνα.
Η Μαρίνα στα 39 της, εκτός από δικηγόρος, είναι σύζυγος και μητέρα τριών παιδιών.
Σε μια φράση «Να αποδεχόμαστε τον εαυτό μας και να αγκαλιάζουμε τις αδυναμίες μας», συνοψίζει η Μαρίνα το μήνυμά της προς όλες τις γυναίκες, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για τη Γυναίκα.
«Εργάζομαι με ανθρώπους που έχουν επείγουσες ανάγκες, όμως παίρνω δύναμη κι εγώ η ίδια μέσα από αυτούς. Τους θαυμάζω για τη δύναμη και την ανθεκτικότητά τους και μαθαίνω κάθε μέρα από το παράδειγμά τους. Έχω αλλάξει. Είμαι πιο ευπροσάρμοστη, πιο συγκαταβατική, πιο ήπια, αποδέχομαι τους άλλους όπως ακριβώς είναι και νοιώθω συναισθηματικά πληρέστερη. Πιστεύω ακράδαντα πως ό,τι δίνεις σε συναίσθημα και αγάπη σου γυρίζει πίσω στο διπλάσιο. Σε αυτόν τον κόσμο προσπαθώ να μυήσω και τα παιδιά μου».
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
Θέλοντας να τεστάρω τις δυνατότητες και τα όρια του εργαλείου, άρχισα να ζητάω συμβουλές θεωρώντας μάλλον απίθανο (και ηθικά απωθητικό) το να το χρησιμοποιήσω. Μέσα σε μισή ώρα είχα αγοράσει μηνιαία συνδρομή.
16°
