Παγωμένο απ’ το σύστημα, σβηστό, νεκρό, ανενεργό περιμένει, προσμένει, αναμένει. Μέσα του βράζει, δουλεύει, κοχλάζει, απ’ έξω κοιτάζει αυτούς που κοιτάζουν αυτό. Δεν θα βρεθεί ο «επόμενος»; Κάποιος; Να κάνει κάτι, να ανάψει η οθόνη, να αρχίσει και πάλι η αέναη πάλη; Πρώτη φορά. Εγώ ο αδύναμος να μην μπορώ να νιώσω την αδυναμία μου. Η ανυπολόγιστη ακινησία ενός υπολογιστή. Ο θάνατος δεν ήταν κάτι που υπολόγιζα ποτέ σαν κάτι τέτοιο. Έβλεπα, χωρίς να βλέπει κανένας μέσα μου. Έπαιρνα χωρίς να δίνω, επεξεργαζόμουν αποσταλμένα, δεν ξέρω από πότε σταλμένα, συναισθήματα άλλων, γεγονότα αντί άλλων, ειδήσεις και post και tweet και delete σαν αυτόματος πιλότος, αλλά για ποιον;
Αφού δεν με ενδιέφερε τίποτα απ’ όλα αυτά δεν ήξερα γιατί, ούτε και πού θα πάνε, αφού κανείς δεν μπορούσε επίσης να τα λάβει. Πρωτοεμφανιζόμενη κατάσταση στη σκιά του αθέατου. Όχι. Μπορεί να είχε προϋπάρξει κουρδιστό πορτοκάλι, αναλογικό μανταρίνι, χειροκίνητο νεκταρίνι, αλλά ψηφιακό σαγκουΐνι και μάλιστα παγωμένο... πρώτη φορά! Το μόνο που έδινε την ψευδαίσθηση ύπαρξης μέσα μου ήταν ότι κοίταζα τις κόκκινες, σαν ζαχαριασμένες από τον πάγο, ίνες μου που μετέφεραν πληροφορίες. «Αχ! Αυτά τα άπιαστα γυάλινα μυρμήγκια κι αυτό δεν ξέρω για πόσο χρόνο». Είχα μεταφέρει κάποια στιγμή μια τέτοια πληροφορία πως βλέπεις τα πάντα πριν σβήσουν τα πάντα για πάντα. Και μετά; Πού θα πάω, αν μπορώ να πάω; Τι θα είμαι; Αν μπορώ να είμαι; Τι θα δείχνω, αν έχω εικόνα; Και θα θέλω να δείχνω; Και ποιος τα δείχνει όλα αυτά δείχνοντας μέσα μου ότι είμαι εγώ αυτός που τα δείχνει; Θέλω να ουρλιάξω με του Μουνκ την κραυγή. Σίγουρα θα ούρλιαζα και θα έπραττα κάτι. Ακραίο δεν ξέρω, κάτι γενναίο. Ας πούμε σαν Κέρουακ «στο δρόμο» με «ουρλιαχτό», τσιριχτό, φρικαλέο ή κάτι σαν τέτοιο, δεν ξέρω, κυρίως να βγω από δω, μα... μόλις το «βλέπω», ευθύς το ξεχνάω και πάλι αρχίζω να πα-ρα-τη-ρώ.
Βρε λες να είμαι Έλληνας; Υπάρχει ακόμη το είδος αυτό; Γιατί είναι μια ελπίδα να ξέρω και πάλι πως κάποιος θα έρθει στην πρίζα να βάλει την άψυχη οθόνη και άναψε - σβήσε ξανά να μπορώ. Να είμαι ένας ήρωας με χορηγό.
