Παγωμένο απ’ το σύστημα, σβηστό, νεκρό, ανενεργό περιμένει, προσμένει, αναμένει. Μέσα του βράζει, δουλεύει, κοχλάζει, απ’ έξω κοιτάζει αυτούς που κοιτάζουν αυτό. Δεν θα βρεθεί ο «επόμενος»; Κάποιος; Να κάνει κάτι, να ανάψει η οθόνη, να αρχίσει και πάλι η αέναη πάλη; Πρώτη φορά. Εγώ ο αδύναμος να μην μπορώ να νιώσω την αδυναμία μου. Η ανυπολόγιστη ακινησία ενός υπολογιστή. Ο θάνατος δεν ήταν κάτι που υπολόγιζα ποτέ σαν κάτι τέτοιο. Έβλεπα, χωρίς να βλέπει κανένας μέσα μου. Έπαιρνα χωρίς να δίνω, επεξεργαζόμουν αποσταλμένα, δεν ξέρω από πότε σταλμένα, συναισθήματα άλλων, γεγονότα αντί άλλων, ειδήσεις και post και tweet και delete σαν αυτόματος πιλότος, αλλά για ποιον;
Αφού δεν με ενδιέφερε τίποτα απ’ όλα αυτά δεν ήξερα γιατί, ούτε και πού θα πάνε, αφού κανείς δεν μπορούσε επίσης να τα λάβει. Πρωτοεμφανιζόμενη κατάσταση στη σκιά του αθέατου. Όχι. Μπορεί να είχε προϋπάρξει κουρδιστό πορτοκάλι, αναλογικό μανταρίνι, χειροκίνητο νεκταρίνι, αλλά ψηφιακό σαγκουΐνι και μάλιστα παγωμένο... πρώτη φορά! Το μόνο που έδινε την ψευδαίσθηση ύπαρξης μέσα μου ήταν ότι κοίταζα τις κόκκινες, σαν ζαχαριασμένες από τον πάγο, ίνες μου που μετέφεραν πληροφορίες. «Αχ! Αυτά τα άπιαστα γυάλινα μυρμήγκια κι αυτό δεν ξέρω για πόσο χρόνο». Είχα μεταφέρει κάποια στιγμή μια τέτοια πληροφορία πως βλέπεις τα πάντα πριν σβήσουν τα πάντα για πάντα. Και μετά; Πού θα πάω, αν μπορώ να πάω; Τι θα είμαι; Αν μπορώ να είμαι; Τι θα δείχνω, αν έχω εικόνα; Και θα θέλω να δείχνω; Και ποιος τα δείχνει όλα αυτά δείχνοντας μέσα μου ότι είμαι εγώ αυτός που τα δείχνει; Θέλω να ουρλιάξω με του Μουνκ την κραυγή. Σίγουρα θα ούρλιαζα και θα έπραττα κάτι. Ακραίο δεν ξέρω, κάτι γενναίο. Ας πούμε σαν Κέρουακ «στο δρόμο» με «ουρλιαχτό», τσιριχτό, φρικαλέο ή κάτι σαν τέτοιο, δεν ξέρω, κυρίως να βγω από δω, μα... μόλις το «βλέπω», ευθύς το ξεχνάω και πάλι αρχίζω να πα-ρα-τη-ρώ.
Βρε λες να είμαι Έλληνας; Υπάρχει ακόμη το είδος αυτό; Γιατί είναι μια ελπίδα να ξέρω και πάλι πως κάποιος θα έρθει στην πρίζα να βάλει την άψυχη οθόνη και άναψε - σβήσε ξανά να μπορώ. Να είμαι ένας ήρωας με χορηγό.
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Η 10η εκδήλωση για την Amiga και την κοινότητά της
Εδώ και τρεις δεκαετίες την βρίσκεις στην περιβόητη καντίνα της στην Αστόρια να φτιάχνει σουβλάκια και πίτα με γύρο
Τι έδειξε νέα έρευνα
Σχεδόν 60.000 κρούσματα από τον Ιανουάριο του 2023 έως τον Aπρίλιο του 2024
Διάγνωση και θεραπεία
Γνωρίζατε ότι το cast ήταν διαφορετικό;
Ο δημοφιλής ζαχαροπλάστης και η γνωστή δημοσιογράφος βάζουν στο «μίξερ» όλα όσα αφορούν τη γλυκιά και την αλμυρή κουζίνα
Φωτογραφικό κάλεσμα για τις καλύτερες «πράσινες γωνιές» σε μπαλκόνια, ταράτσες και αυλές
«Yψηλή πιθανότητα» το 2024 να καταγραφούν θερμοκρασίες άνευ προηγουμένου
Δείτε αναλυτικά το πρόγραμμα
Το ποσοστό αυτό δεν ξεπερνούσε το 2% το 2010
Εξωπραγματικά, ολότελα επινοημένα ψέματα στα social media
Ο 24χρονος Βελγο-Βρετανός έκανε την έκπληξη στη Φλόριντα
Κρασιά ήπιας παρέμβασης, γεύσεις από τη θάλασσα και live jazz
Ή μήπως δεν ξέρουμε τι να κάνουμε όταν δεν είμαστε μόνιμα απασχολημένοι με κάτι;
Οι «φρουροί της Γης» εξελίσσονται εδώ και εκατομμύρια χρόνια - Η ζωτική σημασία τους για το περιβάλλον
«Η πρώτη δουλειά που έκανα στην Αθήνα ήταν στον “Πρωινό καφέ”, το 2005, αμέσως μετά τα καλλιστεία»
Ένα νέο ασιατικό fusion εστιατόριο για νύχτες εξωτικές κι ονειρεμένες
Είναι τόσο Αθηναϊκό και τόσο ελκυστικό που αποκλείεται να μην επιμένεις να ξαναπάς πολλές φορές
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.