«Το επάγγελμα της μητρός μου» στο θέατρο Στοά

«Το επάγγελμα της μητρός μου» είχε παρουσιαστεί το 2003 σαν μονόλογος από τον Θανάση Παπαγεωργίου στις εκδηλώσεις της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας και τώρα, διασκευασμένο για δεύτερη φορά σε θεατρικό έργο από τον ίδιο αποτελεί την επόμενη θεατρική παραγωγή της Στοάς, που διανύει τον 53ο χρόνο της.

Ο Θανάσης Παπαγεωργίου, διασκευαστής και σκηνοθέτης, αλλά και πρωταγωνιστής της καινούριας παράστασης, όπως και όλων των έργων του Μποστ που έχουν παρουσιαστεί στη Στοά, γράφει σχετικά με το διήγημα που τόσο ενόχλησε στην εποχή του: Ελπίζω σήμερα, να μην υπάρχουν πια τέτοιες απαιτήσεις ευπρέπειας. Νομίζω ότι ο Μποστ, με το καυστικό και καίριο χιούμορ του, δεν κάνει τίποτε άλλο από το να στιγματίσει, με καλοπροαίρετη κριτική διάθεση, την κοινωνική μας υποκρισία. Ίσως αυτό να μην κατάλαβε η κ. Βλάχου. Άλλωστε, λίγο καιρό μετά, ο Μποστ γράφει τη Φαύστα, άλλη σάτιρα για τη φαινομενική μας αξιοπρέπεια, όπου θα έπρεπε να θεωρηθεί σκάνδαλο, μία μάνα να κλαίει για τον χαμό του Καραϊσκάκη και να χαριτολογεί με τον πνιγμό της μικρής της κόρης, και πολλά χρόνια αργότερα θα ‘’προτείνει’’ με την Μήδειά του στις συζύγους που τους απατά ο άνδρας τους να σφάξουν τα παιδιά τους για να τον εκδικηθούν. Κανονικά θα έπρεπε να σαπίζει στις φυλακές…

Και συμπληρώνει: Προσπάθησα από τη μια να αφουγκραστώ με τις προθέσεις του Μποστ και από την άλλη να ευθυγραμμιστώ με τα όρια του σουρεαλισμού και της αχαλίνωτης φαντασίας του, ώστε να καταδειχτεί αυτή η διάθεσή του, να καταγγέλλει χωρίς να γίνεται διδακτικός και να καυτηριάζει χωρίς να είναι υπεροπτικός. Άλλωστε, αν κάτι χαρακτηρίζει τον Μποστ, είναι ότι νιώθει πάντοτε μέλος αυτής της κοινωνίας που σατιρίζει, προσπαθώντας με κάθε τρόπο να γίνει ο καθρέφτης που θα βλέπει το πρόσωπό της για να μη μπορεί να κλείνει μάτι τις νύχτες από την αηδία…