Η δημοσιογράφος ήταν καλεσμένη στην Ελενη Μενεγάκη και μοιράστηκε τόσο με την παρουσιάστρια όσο και με τους τηλεθεατές τη δική της ιστορία. «Μπορώ να μιλήσω σε κάποια κάμερα; Επειδή αυτό είναι ένα θέμα το οποίο με καίει και με τσουρουφλίζει. Θέλω να πω το εξής και να πω το εξής και να το ακούσουμε όσο μπορούμε περισσότεροι. Και ήταν ένας από τους λόγους που ήρθα σήμερα σε αυτή την εκπομπή και θέλω να το εκμυστηρευτώ κι αυτό. Εμένα πέθανε ο πατέρας μου όταν ήμουν 10 χρονών και από τότε άρχισαν τα σπέρματα, οι σπόροι της κατάθλιψης, που εκδηλώθηκε γύρω στα 30 μου.
Ταυτόχρονα δούλευα, έκανα τη ζωή μου, αλλά η κατάθλιψη υπήρχε πάντα. Έκανα πάρα πολλά χρόνια να την αντιμετωπίσω. Έζησα 30 χρόνια σχεδόν στο σκοτάδι αυτής της κατάθλιψης. Έζησα 30 χρόνια, και το λέω για όλους εσάς που είστε τώρα σπίτι και μας ακούτε ενδεχομένως, πιστεύοντας το «δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δε θέλω». Όχι. Υπάρχει δεν μπορώ.
Ο άνθρωπος που έχει κατάθλιψη είναι πολύ βαθιά τα σκοτάδια του. Ο άνθρωπος που έχει κατάθλιψη δεν πηγαίνει από εδώ μέχρι το μπάνιο. Δεν μπορεί, όχι δεν θέλει. Σας παρακαλώ πολύ, όσοι έχετε και το κρύβετε δεν είστε μόνοι και δεν είστε οι μόνοι.
Παίρνω πάρα πολλά μηνύματα τώρα που κι εγώ, αυτό το μυστικό μου – γιατί ήταν μυστικό λες και είχα ένα στίγμα, ντρεπόμουν για αυτό – το έβγαλα και μίλησα προς τα έξω. Και θέλω να ξέρετε πως το να πάμε σε έναν ψυχίατρο και να ζητήσουμε τη βοήθεια του, ενδεχομένως και με μία φαρμακευτική αγωγή, δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο με βοήθησε, πόσο μου άλλαξε τη ζωή.
Ένα θα πω, ξυπνούσα το πρωί σήμερα και αφηρημένη όπως ήμουν στο μπάνιο έλεγα: «Επτά τραγούδια θα σου πω….». Και λέω Έλενα, εσύ τραγουδάς μόνη σου. Είχα να το ζήσω εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Ζητήστε βοήθεια και να θυμάστε ότι είμαστε πάρα πολλοί σε αυτή τη σκοτεινή παρέα και όλοι μαζί προσπαθούμε να βγούμε προς τα έξω.»
Μάλιστα, η Ελενα Ακρίτα εκμυστηρεύτηκε στην Ελένη Μενεγάκη τους λόγους που θέλει τώρα πια να μοιραστεί την ιστορία της. «Γιατί δε θέλω πια οι άνθρωποι να νιώθουν μοναξιά για λάθος λόγους. Δεν το αντέχω. Είμαστε γεμάτοι μοναχικούς ανθρώπους. Γεμάτοι ενοχικούς ανθρώπους. Ξέρετε τι κάνει η κατάθλιψη;
Μας κάνει να νιώθουμε κατώτεροι, λιγότεροι από τους άλλους, ελαττωματικοί, αδύναμοι, άχρηστοι, για πέταμα. Κι αυτό ήθελα βασικά, πέρα από τη χαρά να βρεθούμε μαζί, να επικοινωνήσω σήμερα.
Εμένα ξεκίνησε όταν ήμουν παντρεμένη με τον Κώστα Αρζόγλου. Μου έλεγε θα πάμε; Και απαντούσα «βαριέμαι». Βαριέμαι μία, δυο, τρεις.
Θυμάμαι πριν χρόνια, ήμουν τότε στο MEGA, είχε κάνει ο Πέτρος Μπούτος ένα πάρτι. Πάρα πολύ ωραία ήταν όλα. Και πάω και παθαίνω έναν πανικό, να μη μου μιλήσει κανένας, κρίση πανικού, από που να φύγω, τι να κάνω.
Και μάλιστα βρήκα τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη και τη Φρόσω Ράλλη να με πάνε σπίτι μου να κρυφτώ. Και με το που μπήκα, ξάπλωσα σαν έμβρυο κάτω από την κουβέρτα.
Αυτά τα πράγματα όμως δεν είναι ντροπή. Εγώ και τώρα είμαι καταθλιπτική, δεν είμαι καλά, αύριο μπορεί να με «χτυπήσει».
Ξέρω τώρα το εξής απλό, ότι όταν ξανανιώσω την υποτροπή, έχω ανθρώπους να με βοηθήσουν και πρώτ’ απ’ όλα το γιατρό μου και δεύτερον την Ελενα.
Η Ελενα σε αυτή τη διαδικασία, συμφιλιώθηκε με την Έλενα Ακρίτα και περπατάνε μαζί τώρα».
