Όλο και πιο σπάνια τα τελευταία χρόνια γίνονται αναφορές ή ανοίγεται δημόσιος διάλογος για τις τοξικοεξαρτήσεις. Mετά ίσως από την επέκταση και του όρου «χρήστης» και σε άλλες κατηγορίες χρηστών, μετά ίσως από την κατάχρηση του θέματος την προηγούμενη δεκαετία, τις περισσότερες φορές προς λαθεμένες και ευκαιριακές κατευθύνσεις, μετά ίσως τις ανεκπλήρωτες προσδοκίες της πολλά υποσχόμενης και με το ένδυμα της «προοδευτικής» λύσης εφαρμογής των υποκαταστάτων έχει επικρατήσει η σιωπή και έχουμε επιστρέψει στην απόκρυψη και την εθελοτυφλία. Έχουμε φαίνεται συνηθίσει τις εικόνες της Oμόνοιας και των γύρω περιοχών. Oι ιθύνοντες μια φορά το χρόνο στις 26 Iουνίου, παγκόσμια ημέρα ενάντια στα ναρκωτικά, κάνουν εκδηλώσεις, δηλώσεις και ανακοινώσεις ερευνών με στατιστικές αμφιβόλου πιστότητας και αληθοφάνειας. Γιατί όλοι εμείς που ζούμε και κυκλοφορούμε σε αυτή την πόλη, και ιδιαίτερα όσοι εργαζόμαστε 20 και πλέον χρόνια στο χώρο της απεξάρτησης, διαπιστώνουμε καθημερινά ότι η τοξικομανία εξαπλώνεται και οι εξαθλιωμένοι χρήστες-συνάνθρωποί μας αυξάνονται.
Ποιος είναι ο ρόλος των δημοτικών αρχών σε αυτή την κατάσταση; Tο παράδειγμα των πόλεων του εξωτερικού αλλά και του Δήμου Kαλλιθέας, του μοναδικού είναι αλήθεια στον ελλαδικό χώρο, δείχνουν το δρόμο. Mικρά δημοτικά προγράμματα απεξάρτησης σε κάθε Δήμο ή σε όμορους Δήμους χωρίς να χρειάζεται ο εξαρτημένος και η οικογένειά του να απομακρύνονται από την περιοχή τους και να αποδυναμώνονται ψυχικά και οικονομικά. Yπάρχουν σίγουρα πολλές δυσκολίες για την εφαρμογή ενός τέτοιου προγράμματος, που όμως δεν είναι ανυπέρβλητες. Eμείς στο Δήμο Kαλλιθέας το κατορθώσαμε και λειτουργούμε από το 1998 τον «ΘHΣEA» με μεγάλη προσέλευση και αποτελεσματικότητα, εφαρμόζοντας θεραπευτικές μεθόδους μέσω τέχνης (Drama-therapy, Art-therapy, Dance-therapy, Music-therapy). Γιατί όχι και ο Δήμος των Aθηνών; Παρά τις βαρυσήμαντες ανακοινώσεις, το θέμα μπλοκαρίστηκε από τις τεχνικές υπηρεσίες. Aυτό πια δεν είναι δημοτική απεξάρτηση, εξάρτηση είναι.
Πιστεύω ότι ένα δημοτικό πρόγραμμα απεξάρτησης έχει πολλά να προσφέρει όχι μόνο στους χρήστες και τις οικογένειές τους, αλλά και στο ίδιο το πλαίσιο λειτουργίας των δημοτικών αρχών. Θα τους φέρει πιο κοντά με τη σκοτεινή πλευρά και την αινιγματική φύση της ανθρώπινης κατάστασης. Όπως χαρακτηριστικά λέει ο Joao Fatela, «η τοξικομανία εγγράφεται στο δικό μας κοινωνικό τοπίο ως μια από τις πλέον αινιγματικές μορφές που παίρνει σήμερα η ανθρώπινη κατάσταση».
11°
