Η νομιμότητα και η παραβατικότητα στην Ελλάδα - Ο Βουλαρίνος σχολιάζει τη δημόσια επιστολή της επάρχου της Κω.
Το ελληνικό κράτος δεν φημίζεται για την προθυμία του στην επιβολή του νόμου. Στην πραγματικότητα είναι μάλλον αλλεργικό στο να τιμωρεί τους παραβατικούς και τους εγκληματίες. Επί πρωθυπουργίας Κυριάκου Μητσοτάκη τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει, δεν έχει γίνει καν η προσπάθεια η αλλεργία να θεραπευτεί. Ο νόμος επιβάλλεται σπάνια και η Ελλάδα παραμένει ο παράδεισος του παραβατικού. Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν κρατικοί λειτουργοί που θα ήθελαν τις αρχές ακόμα πιο απρόθυμες να επιβάλουν τον νόμο. Όπως η έπαρχος της Κω, η οποία με δημόσια επιστολή της στον υπουργό Χρυσοχοΐδη διαμαρτύρεται επειδή ο νόμος επιβάλλεται στο νησί της.
Στην επιστολή της η έπαρχος, αφού διαβεβαιώνει «Όλοι μας στεκόμαστε αταλάντευτα υπέρ της τήρησης της νομιμότητας», τελικά δείχνει πως μάλλον ταλαντεύεται σε σχέση με τη νομιμότητα. Πιο συγκεκριμένα γράφει στον υπουργό:
«Η εύρυθμη λειτουργία των επιχειρήσεων και η προστασία της δημόσιας τάξης αποτελούν βασικούς πυλώνες ενός πολιτισμένου και ανταγωνιστικού τουριστικού προορισμού. Ωστόσο, η πρακτική εφαρμογή των ελέγχων, όπως αυτή καταγράφεται το τελευταίο διάστημα, δημιουργεί έντονη κοινωνική και επαγγελματική πίεση.
Μέσα σε μία από τις δυσκολότερες τουριστικές περιόδους των τελευταίων ετών, με χαμηλή καταναλωτική δυνατότητα επισκεπτών, αυξημένο διεθνή ανταγωνισμό και ολοένα και αυξανόμενη καθημερινή προσπάθεια επιβίωσης των επιχειρήσεων, οι ανεξήγητα αυστηροί και συχνοί έλεγχοι, συχνά αυτεπάγγελτοι και χωρίς προηγούμενη καταγγελία, φτάνουν να λαμβάνουν έναν χαρακτήρα που η τοπική κοινωνία εκλαμβάνει ως “τιμωρητικό”.
Το γεγονός ότι καταστήματα φθάνουν να σφραγίζονται εντός Αυγούστου, στην κορύφωση της τουριστικής περιόδου, για ζητήματα όπως η ένταση της μουσικής (που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων καταγράφεται οριακά πάνω από το νόμιμο όριο), οδηγεί σε σημαντικές απώλειες τόσο για τις επιχειρήσεις όσο και για τους εργαζόμενους. Πέραν τούτου, πλήττει την εικόνα ενός τουριστικού προορισμού».
Όμως η δυσαρέσκειά της για την επιβολή του νόμου δεν σταματά στα καταστήματα του νησιού (τα οποία για κάποιο λόγο δυσκολεύονται να έχουν την ένταση της μουσικής κάτω από το νόμιμο όριο και όχι λίγο πάνω από αυτό). Είναι και η επιβολή του ΚΟΚ που την ενοχλεί. Και γι’ αυτό γράφει:
«Το γεγονός ότι καθημερινά γίνονται έλεγχοι και αποδίδονται πρόστιμα πολύ υψηλών ποσών από ειδικό κλιμάκιο της τροχαίας που βρίσκεται στην Κω τον τελευταίο μήνα με τρόπο ανελαστικό και χωρίς καν πρόθεση σύστασης κάνει τους πολίτες και τους επαγγελματίες οδηγούς να αισθάνονται υπό καθημερινή δίωξη ενός καθαρά φοροεισπρακτικού χαρακτήρα!»
Δεν ξέρω αν πιστεύετε ότι υπάρχει ελπίδα για τη χώρα που κατοικεί ο σοφότερος, εργατικότερος, πιο βασανισμένος και πιο αδικημένος λαός του κόσμου, αλλά νομίζω πως καιρός είναι να τη χάσετε. Γιατί μιλάμε για τη χώρα στην οποία ένα κομμάτι του κράτους (μέσω της επάρχου) ζητά επισήμως από ένα άλλο κομμάτι του κράτους ο νόμος να μην επιβάλλεται και πάρα πολύ ώστε να μην ενοχλούνται οι μαγαζάτορες και οι οδηγοί που τον γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια. Μια τέτοια χώρα τι μέλλον μπορεί να έχει; Και μπράβο της.
ΥΓ1 – Η έπαρχος διαπιστώνει ατιμωρησία σε ρομά και μετανάστες αλλά, όπως φαίνεται, από την αυστηρή επιβολή του νόμου και σε αυτούς προτιμά να μην επιβάλλεται ο νόμος σε κανέναν.
Οι κυβερνήσεις είχαν κάθε λόγο να μετατρέψουν τους αγρότες σε δημόσιους υπάλληλους και οι αγρότες στην πλειονότητά τους δέχθηκαν πρόθυμα αυτόν τον ρόλο
15°
