Η αντιπολιτευτική πρακτική του ΠΑΣΟΚ, οι ομοιότητες με τον ΣΥΡΙΖΑ και η στάση στην άρση της ασυλίας των βουλευτών που ψήφισαν υπέρ της παραπομπής του Τριαντόπουλου.
Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς πως η δίωξη βουλευτών για την ψήφο τους είναι πράξη εχθρική προς τη δημοκρατία. Είναι άλλο πράγμα να διαφωνείς με την ψήφο και άλλο να θέλεις να κλείσεις φυλακή όποιον ψηφίζει κάτι που δεν σου αρέσει. Προφανώς η προτίμηση στη δημοκρατία δεν είναι υποχρεωτική. Μπορεί κάποιος να μην τη θεωρεί το καλύτερο από τα πολιτεύματα, μπορεί ακόμα και να την απεχθάνεται κι αυτό (αφού έχουμε δημοκρατία) καθόλου δεν απαγορεύεται. Απλώς τον τοποθετεί στα άκρα. Το γιατί ένα κόμμα όπως το ΠΑΣΟΚ που (θεωρητικά) θέλει να κυβερνήσει δεν σταματά να φλερτάρει με τα άκρα δεν μπορώ να το ξέρω με σιγουριά αλλά νομίζω πως είναι φανερό σε όλους. Και το κάνει με τέτοια επιμονή ώστε ανεξαρτήτως του τι κάνει η κυβέρνηση εκείνο να παραμένει δημοσκοπικά πολύ μακριά της.
Στη χτεσινή ψηφοφορία η οποία αφορούσε την άρση της ασυλίας των βουλευτών που ψήφισαν υπέρ της παραπομπής του Τριαντόπουλου απευθείας στους δικαστές (πρακτική με την οποία, πριν την συγκεκριμένη υπόθεση, ήταν σύμφωνος ο ηγέτης του Δουδωνή) το ΠΑΣΟΚ δεν επέλεξε να υπερασπιστεί το δικαίωμα των βουλευτών να ψηφίζουν ελεύθερα και δεν καταψήφισε την άρση της ασυλίας. Βέβαια δεν την υπερψήφισε αλλά, ακριβώς όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ, προτίμησε το ποντιοπιλατικό «παρών». Δηλαδή επέλεξε να δείξει ότι η προστασία της ελευθερίας της ψήφου των βουλευτών δεν είναι από τις πρώτες του προτεραιότητες, κλείνοντας το μάτι σε ένα κοινό που ακόμα κι αν δεν την επιθυμεί σφόδρα, σίγουρα δεν βλέπει με κακό μάτι την ποινικοποίηση της βουλευτικής ψήφου. Επέλεξε δηλαδή για άλλη μια φορά να κλείσει το μάτι σε ακροατήρια ακραία.
Αυτό δεν θα ήταν περίεργο αν αυτά τα κλεισίματα του ματιού, αν αυτή η απομίμηση της συριζαϊκής πολιτικής συμπεριφοράς, είχε κάποιο αποτέλεσμα. Θα μου φαινόταν εξίσου απωθητικό αλλά θα κατανοούσα ένα ΠΑΣΟΚ που μιμείται το ΣΥΡΙΖΑ και ανεβάζει διαρκώς τα ποσοστά του. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί το ΠΑΣΟΚ εδώ και τρία χρόνια επιμένει να ταυτίζεται με σχεδόν κάθε αντιπολιτευτική ακρότητα τη στιγμή που είναι φανερό ότι ο μόνος που ωφελείται από αυτή την τακτική είναι η Νέα η Δημοκρατία.
Είναι από ανοησία; Είναι από αδυναμία; Είναι από (συνειδητή ή ασυνείδητη) προσπάθεια να παραμείνουν μεν στη Βουλή και να απολαμβάνουν τα προνόμια του βουλευτικού κόμματος διασφαλίζοντας ταυτοχρόνως ότι ποτέ δεν πρόκειται να αναλάβουν θέσεις ευθύνης; Είναι επειδή έχουν χάσει κάποιο στοίχημα; Είναι επειδή αγαπούν τον Μητσοτάκη και θέλουν να τον στηρίζουν με κάθε τρόπο; Για όποιον λόγο και να γίνεται, η διαρκής μίμηση του ΣΥΡΙΖΑ το μόνο για το οποίο δεν πείθει είναι η ικανότητα διακυβέρνησης και το μόνο που μπορεί να προσφέρει στο ΠΑΣΟΚ είναι η δεύτερη (με πολύ ιδρώτα) θέση. Και αν τους αρκεί, μπράβο τους.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
14°
