Από τη Δύση των δημοκρατικών αξιών στην άγρια Δύση του Τραμπ

Η δήλωση του Ντόναλντ Τραμπ, την επομένη της επιχείρησης «Midnight hummer» και της αναγκαστικής εκεχειρίας που επέβαλε στις εμπλεκόμενες πλευρές, ήταν χαρακτηριστική: «Είχαμε σπουδαία νίκη για όλους, συμπεριλαμβανομένου του Ιράν». Το πώς εννοούσε ακριβώς τη συμπερίληψη του Ιράν στους νικητές το εξήγησε στη συνέχεια: «Έχουν πετρέλαια, είναι έξυπνοι, μπορούν να επανέλθουν». Το τι έγινε το βράδυ της 22ας Ιουνίου στο Φορντό θα το μάθουμε, αν θα το μάθουμε στο μέλλον. Ας ελπίσουμε όχι με τραγικό τρόπο για την ανθρωπότητα. Αυτό που έχει τώρα σημασία είναι να αποτιμήσουμε τις πραγματικές συνέπειες του πολέμου των 12 ημερών στη αναδιαμόρφωση των παγκόσμιων συσχετισμών.

Προφανώς ο αμερικανός πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, μιλώντας για νικητές αναφέρεται κυρίως στον Νετανιάχου και στον εαυτό του. Γιατί, επί της ουσίας, αυτό ήταν που τον ενδιέφερε εξ αρχής. Η τελευταία θρασύτατη παρέμβασή του («Δεν θα ανεχθώ τη συνέχιση της δίκης Νετανιάχου») στην ισραηλινή δικαιοσύνη, η οποία δικάζει τον Πρωθυπουργό του Ισραήλ ως εμπλεκόμενο σε θέματα διαφθοράς, δείχνει το πόσο αδίστακτος είναι στην επιβολή των ανεξέλεγκτων προσωπικών του αποφάσεων, μέχρι τέλους. Ο Νετανιάχου έχει κάθε λόγο να πανηγυρίζει σε αντίθεση με τους ισραηλινούς πολίτες οι οποίοι βλέπουν το δίκιο τους να θάβεται στα ερείπια της ισοπεδωμένης Γάζας μαζί με τις ελπίδες τους για μια στοιχειωδώς βιώσιμη λύση.

Ο αδιαμφισβήτητος θριαμβευτής όλης αυτής της περιόδου και κυρίως των καταιγιστικών γεγονότων της τελευταίας εβδομάδας είναι ο Τραμπ. Η νίκη του καταγράφεται τόσο στο εσωτερικό της χώρας του όσο και στο εξωτερικό. Στην Ουάσιγκτον έχει ήδη αποσπάσει την εν λευκώ άδεια δράσης -ακόμα και πολεμικής- από τη Γερουσία, έχοντας καταργήσει ουσιαστικά το Κογκρέσο. Η αμερικανική κοινωνία παρακολουθεί αμήχανη της αλλοπρόσαλλες κινήσεις του προέδρου ενώ το Δημοκρατικό Κόμμα παραμένει ανήμπορο να προβάλει την παραμικρή αντίσταση σε έναν λαϊκιστή ο οποίος κάνει καθημερινά επίδειξη ισχύος και αυταρχισμού. Ο Λευκός Οίκος αποπνέει μπόχα ρατσισμού, διακρίσεων και προσωπολατρείας.

Ακόμα μεγαλύτερος ήταν ο θρίαμβος Τραμπ εκτός των συνόρων των ΗΠΑ. Η συμμετοχή του στη σύνοδο του ΝΑΤΟ, όπου πήγε ως παράκλητος, επιβεβαίωσε το γεγονός ότι ο πλανητάρχης έχει επιβάλει πλήρως τους όρους του στην παγκόσμια τάξη πραγμάτων χωρίς τον παραμικρό αντίλογο. Η ομόφωνη, έστω και με ενστάσεις, αποδοχή του πλαφόν του 5% του ΑΕΠ ως προϋπόθεση συμμετοχής για κάθε χώρα-μέλος της νοτιοατλαντικής συμμαχίας αποτυπώνει την ολοκληρωτική παράδοση στην ομηρία του Τραμπ. Τη δήλωση της παράδοσης αυτής υπέγραψε ο Μαρκ Ρούτε στο μήνυμά του προς τον αμερικανό πρόεδρο: «Η Ευρώπη θα πληρώσει με ΜΕΓΑΛΟ τρόπο, όπως πρέπει, και αυτή θα είναι η νίκη σου»

Η παραπάνω φράση, του ταπεινωτικού μηνύματος Ρούτε, ονοματίζει τη μεγάλη ηττημένη των εξελίξεων στη Μέση Ανατολή και όχι μόνον. Είναι η Ευρώπη -η «ενωμένη» στα χαρτιά- η οποία αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά αδύναμη και ανίκανη να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της συγκυρίας. Η υποταγή στους προκλητικούς όρους του Τραμπ προτιμήθηκε, όπως φαίνεται, από τα πολυδιαφημισμένα προγράμματα ανάπτυξης της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας για την ενίσχυση της αυτόνομης παρουσίας της στις παγκόσμιες εξελίξεις. Η ειρήνη στην περιοχή μας εναποτέθηκε, και τυπικά πια, στον Τραμπ προς τον οποίο ο Πούτιν και ο Νετανιάχου αισθάνονται «ευγνώμονες».

Οι φόβοι που είχαν εκφραστεί για τις τραγικές συνέπειες που θα είχε η εκλογή Τραμπ για όλο τον κόσμο επιβεβαιώνονται με τον χειρότερο τρόπο. Ο αμερικανός πρόεδρος ήρθε να συμπληρώσει το μεγαλύτερο κομμάτι στο παζλ του παγκόσμιου αυταρχισμού, που μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο. Τη θέση των διμερών και πολυμερών διαπραγματεύσεων για την επίλυση των διαφορών καταλαμβάνει πλέον η πολιτική των εκβιαστικών απειλών. Η φιλελεύθερη δυτική δημοκρατία χάνει συνεχώς έδαφος, με τις αξίες της να υποχωρούν άτακτα μπροστά στο τσουνάμι του ακραίου λαϊκισμού. Η Ευρώπη ήταν πάντα και οφείλει να παραμείνει, ειδικά στη σημερινή συγκυρία, προπύργιο της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.