Πριν πω οτιδήποτε άλλο, οφείλω να σκύψω με σεβασμό το κεφάλι στον μεγαλύτερο των σατιρικών, τον Αντρέα τον Τσίπρα, ο οποίος με την υποψηφιότητα του χαμένου αδερφού της Κριστίν της Λαγκάρντ, του Πάκη του Παυλόπουλου, Παπάκη για συντομία (λόγω του ονόματος και του ανεπανάληπτου ντακ φέις του), πήγε τη σάτιρα ένα βήμα παραπέρα. Ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο ένα μεγάλο βήμα για την ιλαρότητα. Μιλάμε για σάτιρα τόσο προχωρημένη που κάνει τον Στιούαρτ, τον Κολμπέρ και τον Ολιβερ να μοιάζουν με τον Γιάννη τον Μπουρνέλη στην παρακμή του. Βέβαια, εκτός από το σεβασμό και το δέος που ένιωσα, πρέπει να πω πως πολλαπλασιάστηκαν και τα φίδια που με ζώνουν εδώ και καιρό: Αν οι πολιτικοί κάνουν τέτοιο χαβαλέ από μόνοι τους πώς είναι δυνατόν να βρεις έναν τρόπο να τους κοροϊδέψεις; Ορμώμενος από αυτήν τη σκέψη απηύθυνα κάλεσμα στο νέο μας πρωθυπουργό στο τουίτερ χωρίς, δυστυχώς, να έχω πάρει απάντηση μέχρι στιγμής, είτε επειδή ο Αντρέας ο Τσίπρας είναι μοναχοφάης, είτε επειδή οργανώνει την επόμενη του τρολιά που δεν αποκλείεται να είναι ένα θυελλώδες ειδύλλιο με τη Φάνη την Πάλλη την Πετραλιά (αυτό το γράφω όχι απλώς με επιφύλαξη αλλά με τη βεβαιότητα πως ο ηγέτης της ριζοσπαστικής Σάτιρας θα κάνει κάτι πολύ πιο ευφάνταστο)
Αφού θυμίσω πως της υποψηφιότητας του Παπάκη έχει προηγηθεί η συγκυβέρνηση με το κόμμα του Καμμένου, του Νικολόπουλου και του Ζουράρι, η τοποθέτηση της Ζωής της Κωνσταντοπούλου στο προεδρείο της Βουλής και η υπουργοποίηση του Ανθρώπου Παγόνι, του Πίκοκμαν Γιάνη Βαρουφάκη, θα επαναλάβω την έκκληση στον πρωθυπουργό να μη με αφήσει χωρίς δουλειά και, αφού αδυνατώ να σκεφτώ πραγματα πιο αστεία απο αυτά που κάνει, να με τοποθετήσει κάπου στην κυβέρνηση και πιο συγκεκριμένα στην ομάδα της διαπραγμάτευσης για την οποία έχω την απόλυτη ιδέα που εγγυημένα θα κολλήσει τους αδίστακτους Γερμανούς στον τοίχο. Προφανώς και δεν εννοώ να αμολήσουμε τον Τζιχαντιστή της Πολιτικής Φώτη Κουβέλη. Δεν είμαι απάνθρωπος και η ιδέα μου είναι πολύ λιγότερο μοβόρα: Να δεχτούμε να υπογράψουμε οποιαδήποτε συμφωνία αρκεί να μην ξαναφορέσουν οι Γερμανοί σανδάλια με κάλτσες. Η πρόταση μοιάζει με τρολάρισμα αλλά όπως όλοι ξέρουμε οι Γερμανοί δεν έχουν ακόμα ανακαλύψει το χιούμορ (ένα μειονέκτημα που τους έχει κάνει 2 φορές στο παρελθόν να πιστέψουν πως στ' αλήθεια μπορούν να κατακτήσουν τον πλανήτη, με τα γνωστά αποτελέσματα). Θα νομίζουν πως είναι μια πέρα για πέρα ειλικρινής απαίτηση. Μια απαίτηση σκληρή που θα τους πονέσει εκεί που πονάμε -στα μάτια μας- αλλά θεμιτή. Και είναι ίσως η μοναδική πρόταση που μπορεί να κάνει η ελληνική πλευρά που θα φέρει όχι απλώς την υπόλοιπη Ευρώπη αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη στο πλευρό μας.
Προσοχή ακολουθεί σκληρή εικόνα:
Η ιδέα για τη ντροπή του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού, τα γερμανικά καλτσοσάνδαλα, μου ήρθε μετά το αδιέξοδο του Γιούρο του Γκρουπ της Δευτέρας όπου ο Πίκοκμαν δεν τα πήγε πολύ καλά, ίσως επειδή δεν έχει καταλάβει πως ο μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να κυκλοφορεί δημόσια με σηκωμένο τον γιακά του χωρίς να γίνεται πιο γραφικός κι από ηλιοβασίλεμα στην Σαντορίνη είναι ο Ερίκ ο Καντονά. Όπως και να έχει, ελπίζω η κοιλιά που κάνει η ελληνική ομάδα της διαπραγμάτευσης να είναι προσωρινή και να βρεθεί τελικά ένας τρόπος να βρεθούν εκείνες οι λέξεις που θα ικανοποιούν και τους Ευρωπαίους και τους Βορειοκορεάτες και πιο συγκεκριμένα τον ηγέτη τους, τον Παναγιώτη τον Λαφαζάνη. Λέω λέξεις και όχι συμφωνία, γιατί από ό,τι καταλαβαίνω η συμφωνία είναι εύκολη αλλά οι δυο πλευρές μαλώνουν για το όνομα που θα της δώσουν καθώς και οι δύο θέλουν να ευχαριστήσουν τα σόγια και την πελατεία τους. Εγώ νομίζω πως στο θέμα αυτό πρέπει να ακολουθήσουμε την παράδοση, να της δώσουμε το όνομα της μητέρας του πατέρα της και να την πούμε Μαργαρίτα. Απλό και χαριτωμένο.
Ο Γιάνης ο Βαρουφάκης την ώρα που προσέρχεται στο Γιούρο το Γκρούπ
Βέβαια, από την άλλη, και μια αποτυχία στις διαπραγματεύσεις δεν πρέπει να μας τρομάζει. Πρώτον γιατί η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, αφού όλοι διασκεδάζουν να τη βλέπουν να ζει με μηχανική υποστήριξη. Δεύτερον, γιατί ίσως έτσι μας δοθεί η ευκαιρία να αποδεσμευτούμε επιτέλους από την Ευρωπαϊκή την Ένωση και να προχωρήσουμε στη δημιουργία μιας Βορειοαφρικανικής Ένωσης –της ΒΟΑΕ– στην οποία η Ελλάδα μπορεί να παίξει τον ρόλο της Γερμανίας και τα υπόλοιπα βορειοαφρικανικά κράτη να κάνουν τους υπάκουους εταίρους. Κεντρικό σύνθημα της προσπάθειας θα είναι το ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΠΡΩΤΟΙ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ ΠΑΡΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ και μπράβο μας.
10°
