Το σχόλιο του Μάνου Βουλαρίνου για την απάντηση της υφυπουργού μετανάστευσης στη Σοφίας Βούλτεψη σχετικά με την κατάσταση στη Ρόδο
Ποτέ δεν θα πίστευα ότι θα υπήρχε κάποιος λόγος να επαναφέρω στη μνήμη μου τη συντρόφισσα Τασία Χριστοδουλοπούλου και την κωμική αλαζονεία με την οποία αντιμετώπιζε κάθε κριτική στους συριζαϊκούς χειρισμούς στο μεταναστευτικό. Και ήμουν σίγουρος ότι θα περνούσε πολύς καιρός μέχρι να ξανακούσω κυβερνητικό στέλεχος να κρεμάει την ταμπέλα του φασίστα σε κάθε πολίτη που ανησυχεί ή ενοχλείται από την όλο και πιο ανεξέλεγκτη μετανάστευση.
Η απάντηση της Σοφίας Βούλτεψη για την κατάσταση στη Ρόδο
Είχα λογαριάσει χωρίς τη υφυπουργό μετανάστευσης και ασύλου Σοφία Βούλτεψη η οποία σε ερώτηση του δημοσιογράφου του ΣΚΑΙ Γιάννη Ντζούνου για την άσχημη κατάσταση στη Ρόδο (εκεί που το κέντρο της πόλης έχει μετατραπεί σε υπαίθριο κέντρο φιλοξενίας) απάντησε ότι η 28η Οκτωβρίου του 1940 δεν ήταν αντίσταση σε κάποιον εισβολέα γενικώς και αορίστως αλλά στον φασισμό και τον ναζισμό (μάλλον επειδή ο Ιωάννης ο Μεταξάς ήταν γνωστός δημοκράτης και επειδή μπορεί αν ο εισβολέας ήταν μια χώρα δημοκρατική οι Έλληνες να καλωσόριζαν την εισβολή) και απεφάνθη ότι «ο αέναος φασισμός κάθε φορά όταν κορυφώνεται και βλέπεις κάθε φορά το αποτρόπαιο πρόσωπο του στα κρεματόρια, μετατρέπεται σε πρωτοφασισμό και βρίσκει ένα καινούργιο αφήγημα. Τότε ήταν το αφήγημα της Αρίας φυλής, του ζωτικού χώρου, έξω οι εβραίοι, έξω οι ρομά… τώρα είναι το μεταναστευτικό».
Δεν ξέρω γιατί και πώς μια υπουργός της Νέας της Δημοκρατίας αποκτά αντιλήψεις και επιχειρηματολογία συριζαίου πανελίστα αλλά ξέρω ότι το να ταυτίζεις με τον φασισμό και τα κρεματόρια την ανησυχία ή ακόμα και την ενόχληση για τις όλο και πιο ανεξέλεγκτες μεταναστευτικές ροές δεν είναι καλό σημάδι. Στην πραγματικότητα προδίδει πανικό ο οποίος με τη σειρά του προδίδει απουσία επιχειρημάτων που οδηγεί σε χαρακτηρισμούς και τσουβάλιασμα προκειμένου να αποκρουσθεί μια κριτική η οποία, από το ύφος της απόκρουσης, αποδεικνύεται δικαιολογημένη. Όταν το μόνο επιχείρημα που έχεις είναι ότι ο άλλος είναι φασίστας όχι μόνο φανερώνεις ότι στην πραγματικότητα δεν έχεις κανένα επιχείρημα αλλά επιβεβαιώνεις και ότι τα ‘χεις κάνει σαλάτα
Όμως εκτός από πανικό και ανεπάρκεια το «είστε φασίστες» της Βούλτεψη φανερώνει την αλαζονεία μιας κυβέρνησης η οποία αντί να προσπαθήσει να καταλάβει και με επιχειρήματα να καθησυχάσει τις ανησυχίες των πολιτών (ακόμα και αυτές που θεωρεί αδικαιολόγητες) τους επιτίθεται και τους μειώνει επειδή τόλμησαν να αμφισβητήσουν την αυθεντία της.
Κι αν ήταν μόνο η υφυπουργός Βούλτεψη θα μπορούσε κάποιος να μιλήσει για παραφωνία αλλά δυστυχώς πληθαίνουν οι κυβερνητικοί οι οποίοι, αντί να προσπαθούν να πείσουν, αποπαίρνουν και αντί να αποδεικνύουν, αποφαίνονται. Για να μη μιλήσω για τις περιπτώσεις εκείνες που προσπαθούν να μας πείσουν ότι αυτό που βλέπουν τα μάτια μας δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα για την οποία η μόνη έγκυρη πηγή είναι οι περιγραφές τους.
Φαίνεται πως η έλλειψη αντιπάλου και η σιγουριά για τις ζεστές καρέκλες της εξουσίας κάνουν όλο και περισσότερα στελέχη της κυβέρνησης να φαντάζονται τους εαυτούς τους ως μικρούς πάπες. Καλό είναι να πάρουν χαμπάρι ότι στα μάτια μας μοιάζουν περισσότερο με τους συριζαίους, τότε που μεθυσμένοι από την εξουσία όχι μόνο περιέγραφαν τους ιπτάμενους γαϊδάρους στον ουρανό αλλά επιτίθεντο και σε όποιον επέμενε να εμπιστεύεται την όραση και τη λογική του. Και νομίζω πως όλοι θυμόμαστε πώς πήγε αυτό. Και μπράβο του.
Οι κυβερνήσεις είχαν κάθε λόγο να μετατρέψουν τους αγρότες σε δημόσιους υπάλληλους και οι αγρότες στην πλειονότητά τους δέχθηκαν πρόθυμα αυτόν τον ρόλο
15°
