Εκλογές στο ΠΑΣΟΚ: Οι δύο πραγματικότητες, η αρχηγία του κόμματος και η ηγεσία της χώρας
Στις επικείμενες εκλογές στο ΠΑΣΟΚ συμβαίνει μάλλον ένα παράδοξο για το οποίο ίσως χρειάζονται κάποια σχόλια. Αφορά στη συγχώνευση, κατά κάποιο τρόπο, δύο διαφορετικών πραγματικοτήτων, εκείνη της αρχηγίας στο κόμμα και την άλλη της ηγεσίας σε μια κυβέρνηση. Δηλαδή στις εκλογές βασικά οι ψηφοφόροι δεν πηγαίνουν να ψηφίσουν μόνο έναν νέο πρόεδρο του κόμματος, αλλά κυρίως έναν πρόεδρο ο οποίος με βάση τις φανερές του ικανότητες και προτάσεις του θα ηγηθεί μιας κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ.
Παρατηρούμε όμως ήδη ότι στις επερχόμενες εκλογές παίρνει μέρος και ο νυν πρόεδρος στον οποίο ασκήθηκε η συγκεκριμένη κριτική η οποία και οδήγησε στις εκλογές. Ότι δηλαδή, ο ίδιος είναι ο βασικός και ουσιαστικός υπεύθυνος για τη στασιμότητα του κόμματος. Ότι είναι οι πολιτικές εκείνες οι οποίες «κρατούν» το κόμμα σε χαμηλά ποσοστά. Συνεπώς το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να αναλάβει τα ηνία της χώρας, τουλάχιστον στο εγγύς μέλλον. Επομένως ο νυν πρόεδρος ευθύνεται για το γεγονός ότι το κόμμα αυξάνει τη δύναμη του με το σταγονόμετρο.
Τι θα συμβεί λοιπόν, εάν επανεκλεγεί ο νυν πρόεδρος; Θα έχουν γίνει όλα αυτά για το τίποτα;
Στην προκειμένη περίπτωση δεν συγκρούονται δύο πραγματικότητες; Εκείνη η κομματική και η άλλη η τρέχουσα, η οποία και απαιτεί άλλου τύπου πολιτικές παρεμβάσεις ώστε η χώρα να προχωρήσει με γρηγορότερους ρυθμούς; Εκείνη τέλος πάντων για την οποία επιχειρήθηκε όλη αυτή η διαδικασία της εκλογής νέου προέδρου;
Το συγκεκριμένο παράδειγμα αναδεικνύει ένα ζήτημα το οποίο φυσικά δεν είναι καθόλου διαδικαστικό αλλά βαθιά πολιτικό. Ουσιαστικά μέσα απ’ αυτήν τη διαδικασία, και όπως έγινε στο ΠΑΣΟΚ ώστε να μην ταραχθούν τα νερά, αναδεικνύεται μια βαθύτερη σύγκρουση ανάμεσα σ’ ένα συντηρητικό τρόπο σκέψης και στον άλλον που επιδιώκει τη ρήξη. Στην προκειμένη περίπτωση το κομματικό κατεστημένο, καπελώνει με κάθε τρόπο την όλη διαδικασία και ακόμα περισσότερο μπλοκάρει τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα, εάν πράγματι ισχύει η άποψη ότι τα πράγματα χρειάζεται και πρέπει να κινηθούν πιο γρήγορα.
Από την άλλη το ίδιο το γεγονός της επανεκλογής του πρώην, αλλά και ταυτόχρονα νυν, προέδρου, δείχνει την πολλές φορές βαθιά αντίθεση ανάμεσα στην τρέχουσα και στην κομματική πραγματικότητα, γεγονός το οποίο καθιστά τις κομματικές διαδικασίες, συχνά, ατελέσφορες.
Γιατί το ζήτημα δεν είναι το τι ακριβώς αναφέρεται στο πρόγραμμα αλλά το πως η κάθε πρόταση διαχέεται μέσα στην κοινωνία έτσι ώστε να την πείσει. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχει ένα μεγάλο «ΔΕΝ». Όμως και παρόλα αυτά η κομματική πραγματικότητα επιβάλει τη θέση της, μέσω της εξουσίας που διαθέτει, μην επιτρέποντας σε άλλους υποψήφιους να δοκιμάσουν τις πολιτικές τους απόψεις μέσα στην κοινωνία. Με αυτόν τον τρόπο τελικά τα πράγματα παραμένουν ως έχουν χωρίς να γίνεται τίποτα, εκτός από κενά «δημοκρατικά μπλα, μπλα, μπλα».
11°
