Με τεράστια χαρά -σχεδόν τόσο μεγάλη όσο και το Εγώ του Ευάγγελου του Βενιζέλου- παρακολούθησα την προεκλογική προσπάθεια της Νέας της Δημοκρατίας και των Καμμένων των Ελλήνων να ξεφύγουν από τα παλιά και τετριμμένα και να ασχοληθούν με ένα ζήτημα το οποίο, αν και εξαιρετικά σοβαρό, σπανίως θίγεται στις προεκλογικές εκστρατείες.
Μιλάω για το ζήτημα της παιδικής κακοποίησης το οποίο, από ό,τι φαίνεται, θα κυριαρχήσει στην προεκλογική ατζέντα και αν θέλετε τη γνώμη μου καιρός ήταν. Θέλω να πω πως έχουμε ακούσει πολλές φορές για την οικονομία, την ανεργία, την παιδεία, την υγεία, την ασφάλεια, τον πωπό της Νόνης της Δούνια και γενικά για όλα αυτά που καθορίζουν την επιλογή των ψηφοφόρων και νομίζω πως ήταν καιρός να περάσουμε και σε ζητήματα τα οποία, χωρίς να θέλω να αδικήσω τον πωπό της Νόνης της Δούνια, είναι κάπως πιο ευαίσθητα.
Η αρχή έγινε με τη Νέα τη Δημοκρατία στης οποίας το σποτ εμφανίζεται ένα μεσήλικα , τον οποίο ερμηνεύει ο ίδιος ο Αντώνης ο Σαμαράς, ο οποίος προσπαθεί να παρασύρει κάποια νεαρά αγόρια που είναι αναγκασμένα να παίζουν μπάλα σε μια πλατεία επειδή, εξαιτίας της κρίσης, το ρεύμα στα σπίτια τους είναι κομμένο και δεν μπορούν να αυνανιστούν στον υπολογιστή τους. Πιο συγκεκριμένα, ο μεσήλικας έχει βάλει στο μάτι έναν ξανθό και γαλανομάτη νεαρό ονόματι Νικόλα. Με δεδομένο πως ο Νικόλας διανύει την εφηβεία, ο διεστραμμένος της πλατείας δεν του προσφέρει σοκολάτες ή καραμέλες, αλλά αφού του πιάσει μια τυχαία κουβέντα δήθεν για τον πατέρα του καταλήγει να του υποσχεθεί ολόκληρο γήπεδο. Το σποτ δεν δείχνει αν ο μικρός τελικά υποκύπτει στις ανώμαλες ορέξεις του μεσήλικα αλλά δε νομίζω πως χρειάζεται. Όσοι θυμόμαστε τον εαυτό μας στην ηλικία των 14-15 ετών ξέρουμε καλά πως δύσκολα θα μπορούσαμε να αντισταθούμε σε ένα ολόδικό μας γήπεδο.
Όπως καταλαβαίνετε, έχουμε να κάνουμε με ένα σποτάκι που προσπαθεί να αφυπνίσει γονείς και εφήβους και να επισημάνει τους κινδύνους που παραμονεύουν στις πλατείες, αν και πολλοί ισχυρίζονται πως η υπόσχεση του γηπέδου δεν παραπέμπει στην κακοποίηση των παιδιών αλλά των αεκτζήδων.
Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο σοβαρά στο εξαιρετικά σκληρό, στα όρια του σοκ, σποτ των Καμμένων των Ελλήνων. Το συγκεκριμένο σποτ αφηγείται μια σύντομη ιστορία η οποία λαμβάνει χώρα σε ένα κατάστημα με παιδικά παιχνίδια. Πρωταγωνιστούν ένας μεσήλικας, ευτραφής και ροδομάγουλος κύριος, τον οποίο ερμηνεύει ο ίδιος ο Πάνος ο Καημένος, και ο μικρός Αλέξης. Ένα παιδάκι 5-6 ετών το οποίο έχει ξεφύγει από την προσοχή της μητέρας του και παίζει με ένα τρενάκι. Το αθώο παιδάκι, βλέποντας τον ευτραφή κύριο ο οποίος τάχα χαζεύει τα ράφια του καταστήματος, ζητά τη βοήθειά του καθώς το τρενάκι δεν έχει touchscreen έτσι ώστε να μπορεί να το χειριστεί. Ο σατανικός κύριος, με μάτι που γυαλίζει, δεν αφήνει την ευκαιρία να πάει χαμένη και, με πρόσχημα τις οδηγίες που του δίνει, παίρνει το παιδάκι αγκαλιά ενώ ένα διεστραμμένο χαμόγελο ζωγραφίζεται στο πρόσωπό του. Την τελευταία στιγμή η μητέρα του παιδιού εμφανίζεται και γλιτώνει τον μικρό από τα χειρότερα αλλά το μήνυμα έχει περάσει: Και λίγα λεπτά γονικής απροσεξίας μπορεί να φέρουν την καταστροφή και να σημαδέψουν μια για πάντα μια αθώα παιδική ψυχή.
Φυσικά και εδώ υπάρχουν αυτοί οι οποίοι, εξαιτίας του ονόματος του μικρού θύματος, ισχυρίζονται πως το σποτάκι δεν έχει στόχο την παιδική κακοποίηση αλλά την κακοποίηση του αρχηγού τη αξιωματικής αντιπολίτευσης. Νομίζω πως η συγκεκριμένη άποψη είναι εντελώς άστοχη καθώς ο Αντρέας ο Τσίπρας δεν υπήρξε ούτε παιδί, ούτε έφηβος, ούτε νέος, καθώς ήταν πάντοτε πολύ απασχολημένος με τους λαϊκούς, τους έντεχνους και τους λαικοπόπ αγώνες για την προκοπή τουτοπουτούτου (μια λέξη).
Κάποιοι, ακόμα πιο ακραίοι, ισχυρίζονται πως δεν υπάρχει κανένα απολύτως μήνυμα στα σποτάκια αυτά και απλώς οι διαφημιστές προσπάθησαν να τα φέρουν στα μέτρα των πολιτικών αρχηγών που πρωταγωνιστούν. Λένε, δηλαδή, αυτοί οι προκλητικοί συνάνθρωποί μας πως ο μόνος που μπορεί να ακούσει στα σοβαρά τον Σαμαρά να μιλάει για οτιδήποτε είναι ένας 14χρονος και πως ο μόνος με τον οποίο έχει την πνευματική δυνατότητα να επικοινωνήσει ο Πάνος ο Καημένος είναι ένας 5χρονος ή ο Παύλος ο Χαϊκάλης. Φυσικά αυτά είναι ανοησίες, καθώς ακόμα και ένας 5χρονος ή ένας 14χρονος έχουν περισσότερο μυαλό από αυτό.
Στην αξιόλογη αυτή προσπάθεια των κομμάτων να αφυπνίσουν τους γονείς θα συμμετάσχουν δύο ακόμα κόμματα. Το βίντεο του ΠΑΣΟΚ που θα προβληθεί τις επόμενες ημέρες είναι αντίστοιχο του σποτ των Καμμένων Ελλήνων με μοναδική διαφορά πως το παιδάκι το λένε Γιωργάκη και στο τέλος ο Ευάγγελος ο Βενιζέλος το τρώει, ενώ στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει έτοιμο σποτ στο οποίο ο Αντρέας ο Τσίπρας συναντά έναν πιτσιρικά και του ζητά να τον βοηθήσει να μάθει τι έχει συμβεί στον πλανήτη μετά την προσχώρησή του στην ΚΝΕ το 1989. Ο μικρός τού μαθαίνει για την πτώση του Τείχους, την 11η Σεπτεμβρίου, τους υπολογιστές, το ίντερνετ, τα mp3, το Μάτριξ, τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών και γενικά όλα όσα έχει χάσει από τις τρεις τελευταίες δεκαετίες. Στο τέλος του σποτ φεύγουν αγκαλιασμένοι με φόντο τον ήλιο που ανατέλλει. Ένα σύμβολο που συγκινεί όσο λίγα τους ψηφοφόρους του κόμματος και μπράβο τους.
9°
