Ο «Κανένας» ως δημοφιλέστερος και καταλληλότερος πρωθυπουργός σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις
Ξαναέγινε λοιπόν, βάσει τελευταίων δημοσκοπήσεων, όπως στα χρόνια της κρίσης, ο Κανένας ο δημοφιλέστερος και καταλληλότερος πρωθυπουργός της χώρας, σαν συνέπεια της απαξίωσης του πολιτικού μας προσωπικού και σαφής δείκτης πολιτικής δυσφορίας των πολιτών. Είναι η ένδειξη πως οι κανονικοί άνθρωποι και ψηφοφόροι, αντιλαμβάνονται τους εκλεγμένους σαν ένα ιδιόρρυθμο και αποκομμένο πολιτικό ιερατείο και εκφράζουν τη δυσαρέσκεια ή χειρότερα την απέχθειά τους.
Οι κανονικοί άνθρωποι θέλουν κοινή λογική, έτσι, όταν ο εκλεγμένος των μηχανοδηγών (Γενηδούνιας) και ο πρώην Διευθύνων (Τσαλίδης) δεν καταθέτουν στην εξεταστική επιτροπή των Τεμπών με μπλόκο της πλειοψηφίας, είναι κατά της κοινής λογικής, ακόμη κι αν (θεωρητικά) έλεγαν αναιτιολόγητες εικασίες. Το ίδιο μοτίβο απόκλισης από την κοινή λογική, είχε ακολουθήσει η κυβέρνηση, όταν είχε αποκλείσει την εκκλησία από τον διάλογο για τον γάμο των ομοφύλων με το «σουρεαλιστικό» επιχείρημα πως «γνωρίζουμε την αντίθεσή της», ενώ κάλεσε τόσες οργανώσεις (και καλά έκανε) υποστηρικτών του νόμου. Σε μία έκταση της σκέψης, ούτε οι δικηγόροι υπεράσπισης θα αγορεύουν στα δικαστήρια, αφού πάντα θα έρθουν να υποστηρίξουν τον κατηγορούμενο πελάτη τους.
Οι κανονικοί άνθρωποι αξιολογούν και τους «υποστηρικτές» της κάθε εξουσίας. Όταν μόνο η απουσία του εφαρμοστικού νόμου (μάλλον εσκεμμένα από το σύνολο του πολιτικού προσωπικού), καθιστά ανενεργή τη διάταξη στην αναθεώρηση του συντάγματος από το 2019, για τη συζήτηση για την άρση ασυλίας από τη συγκέντρωση 1,5 εκατομμυρίων (!) υπογραφών, οι ειρωνείες «δημοσιογράφων» περί μπαρουφολογίας στέλνουν τον Κανένα στα ύψη.
Η ασυλία των βουλευτών υπάρχει για να μπορεί να εκφέρουν τη γνώμη τους χωρίς φόβο και όχι για να έχει το ακαταδίωκτο αν, για παράδειγμα, πατήσει κάποιον πεζό οδηγώντας μεθυσμένος
Ένας κανονικός άνθρωπος θα θεωρούσε τόσες υπογραφές καταρχήν παρακαταθήκη και επιταγή για περαιτέρω ανάλυση και αξιολόγηση. Γιατί η ασυλία των βουλευτών υπάρχει για να μπορεί να εκφέρουν τη γνώμη τους χωρίς φόβο (έτσι ξεκίνησε στην Αγγλία, ώστε να προστατεύονται οι βουλευτές από τη μήνη και τις διώξεις του βασιλιά) κι όχι για να έχει το ακαταδίωκτο αν, για παράδειγμα, πατήσει κάποιον πεζό οδηγώντας μεθυσμένος. Και ο ίδιος (κανονικός άνθρωπος), νομίζω το αντιλαμβανόμαστε όλοι, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων, θεωρώντας πως το δημόσιο πανεπιστήμιο δεν θα κινδυνεύσει από τα μη κρατικά παραρτήματα των ξένων, αντίθετα θα βελτιώσει τις πάγιες παθογένειές του.
Οι συμβολισμοί στην πολιτική αντιπροσωπεύουν αξίες και με τη δύναμη των εικόνων, για αυτό σαν ένδειξη ελάχιστης ταπεινότητας, προτείνουμε στους Έλληνες βουλευτές όλων των κομμάτων, να δέσουν τον δείκτη του χεριού τους για να δώσουν μια υπόσχεση πως δεν θα τον σηκώνουν έτσι εύκολα στις ανιαρές βερμπαλιστικές αγορεύσεις τους στη Βουλή. Δεν θα χαθεί τίποτα από το νόημα, όσων λένε.
Και ο πρωθυπουργός έχασε μία τεράστια ευκαιρία, για τον δικό του συμβολισμό, ο οποίος θα μπορούσε να φέρει την εκκλησία σε δύσκολη θέση: ας πήγαινε μόνος του στη μονή Πετράκη, χωρίς συνοδεία, να παρακολουθήσει τη θεία λειτουργία. Κι όταν τον ρωτούσαν, ας απαντούσε πως «ήρθα γιατί σας σέβομαι, όχι γιατί είμαι καλός χριστιανός».
Στην Κουμπάρη 1 και γωνία με Βασιλίσσης Σοφίας είναι το μουσείο Μπενάκη. Στην είσοδό του, ο ιδρυτής του, ο Αντώνης Μπενάκης –επιφανής Έλληνας της διασποράς–, έχει αφήσει τον δικό του συμβολισμό: έχει «εντοιχίσει» σαν καλωσόρισμα στους επισκέπτες την καρδιά του (μεταφορικά και κυριολεκτικά). Συμβολίζει την απεριόριστη διάθεση δωρεάς και αγάπης στην πατρίδα του και στο έθνος, ομνύοντας στη συνέχεια και την ανθεκτικότητα του Ελληνισμού.
Ο Κανένας, με βάση τις μυστικές δημοσκοπήσεις, αγαπά με γενναιοδωρία την Ελλάδα, την ιστορική της παράδοση, και τιμά τη διαχρονική της πορεία από την αρχαιότητα έως τη νεότερή μας εκδοχή.
