Οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ και οι αντιδράσεις από τα κομματικά του στελέχη
Λίγα πράγματα με διασκεδάζουν όσο οι σύντροφοι συριζαίοι που κλαίγονται για την κατάντια του ΣΥΡΙΖΑκαι της ανανεωτικής αριστεράς γενικότερα. Αυτοί που ξαφνικά, είτε ως πολέμιοι του ηγέτη της Τζάκρη είτε ως υπερασπιστές του, ανακαλύπτουν τοξικότητα, υστεροβουλία, εχθροπάθεια, προσωπικές ατζέντες, λες και ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ποτέ κάτι διαφορετικό από μια τοξική και εχθροπαθής συνάθροιση υστερόβουλων ανθρώπων με προσωπικές ατζέντες.
Ο σύντροφος Ηλιόπουλος έφτασε σε σημείο να μιλήσει για βόθρο, πράγμα που με κάνει να πιστεύω ότι για χρόνια υπέφερε από σοβαρό μπούκωμα (πνευματικής φύσεως) που δεν του επέτρεπε να μυρίσει τις οσμές όχι μόνο του χώρου στον οποίο πολιτευόταν αλλά και τις δικές του. Εκτός αν το να απειλείς δημοσιογράφους φωνάζοντας «Θα τρέχεις σας τον Αίολο Κεντέρη / Πρετεντέρη – Πρετεντέρη» δεν είναι βόθρος αλλά ολάνθιστος κήπος.
Ο σύντροφος Σκουρλέτης ανακάλυψε την τοξικότητα του διαδικτύου, τα έμμισθα τρολ και τις δολοφονίες χαρακτήρων ίσως επειδή τα προηγούμενα χρόνια δεν είχε καμιά επαφή με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ώστε να διαπιστώσει τι ακριβώς κάνουν οι σύντροφοί του.
Η συντρόφισσα Αναγνωστοπούλου ανακάλυψε ότι ο Πολάκης δίνει χτυπήματα κάτω από τη μέση. Δεν είχε αντιληφθεί κάτι σχετικό τα προηγούμενα χρόνια και η καημένη εξεπλάγη με τις μεθόδους του αψύ Σφακιανού.
Ο σύντροφος Φίλης είδε στο πρόσωπο του Κασσελάκη έναν Τραμπ. Στο πρόσωπο του Καμμένου όμως έβλεπε ένα άγγελο ή μάλλον έναν Αϊ Βασίλη που του χάριζε κι εκείνου και όλων των συντρόφων την πολυπόθητη εξουσία.
Ο σύντροφος Ζαχαριάδης βρίσκει προσβλητικά τα όσα λέγονται και γράφονται στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Μέχρι χτες δεν του έκαναν εντύπωση, ίσως επειδή οι προσβολές εξαπολύονταν εναντίον όσων δεν ήταν φίλοι δικοί του και του κόμματός του.
Οι σύντροφοι έρχονται ξαφνικά αντιμέτωποι με τον εαυτό τους και παριστάνουν ότι δεν τους αρέσει. Στην πραγματικότητα το μόνο που δεν τους αρέσει είναι που βλέπουν την πολιτική τους δύναμη και την πολιτική τους επιρροή να χάνονται. Αυτό που δεν τους αρέσει είναι το ότι καταλαβαίνουν ότι δεν θα ξαναγευτούν το μέλι της εξουσίας.
Από κοντά και οι αναλυτές που ξαφνικά διαπιστώνουν αρρώστια στον ΣΥΡΙΖΑ. Λες και ο ΣΥΡΙΖΑ, και γενικότερα αυτό το γκροτέσκο πράγμα που ονομάζεται «ριζοσπαστική αριστερά», υπήρξε ποτέ υγιής. Λες και ήταν ποτέ κάτι περισσότερο από ένα σύνολο καιροσκόπων που είχαν βρει πρόσφορο έδαφος στην αριστερή αρλουμπαρία για να κάνουν καριέρα. Λες και η εχθροπάθεια, η τοξικότητα, το μίσος δεν ήταν τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του δημιουργήματος του Αλέκση.
Και το πιο διασκεδαστικό είναι ότι ο μόνος που φαίνεται να καταλαβαίνει τι ήταν και τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο νέος του πρόεδρος. Ο ηγέτης της Τζάκρη ο οποίος στην παρουσίαση ενός βιβλίου για τον ίδιο (και σε μια σπάνια επίδειξη αντίληψης της πραγματικότητας) είπε ότι, αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε πρόβλημα, εκείνος δεν θα έβγαινε ποτέ πρόεδρος. Και μπράβο του.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
12°
