Ο Αλέκσης στα Παρατράγουδα

Δεν ξέρω τι ακριβώς σκεφτόταν η συντρόφισσα Πόπη όταν αποφάσισε να κάνει την Αννίτα Πάνια και υποδέχτηκε τον Αλέκση στη συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης φωνάζοντας «ΕΛΑ, ΠΡΟΕΔΡΕ, ΕΛΑ ΜΕ ΦΟΡΑ». Το πιο πιθανόν είναι να μη σκεφτόταν τίποτα και, ακολουθώντας το ένστικτο του μέσου παρουσιαστή της ελληνικής τηλεόρασης (ενημέρωσης ή ψυχαγωγίας ελάχιστη διαφορά έχει), έκανε αυτό που νομίζει ότι «θέλει ο κόσμος». Έκανε «σόου». Το ύφος του σόου παρέπεμπε στα Παρατράγουδα, αλλά μήπως τα ελληνικά τηλεοπτικά «σόου» είναι κάτι παραπάνω από εκδοχές των Παρατράγουδων; Και μήπως ένα κόμμα που αποφασίζει να εκπροσωπηθεί από μια σταρ της τηλεόρασης, όχι εξαιτίας της πολιτικής της δράσης ή της πολιτικής της σκέψης αλλά εξαιτίας της τηλεοπτικής της φήμης, είναι δυνατόν να θυμίσει κάτι διαφορετικό; Ο Αλέκσης ήθελε τηλεόραση και τηλεόραση παίρνει.

Υπάρχει η άποψη ότι η εκδοχή της τηλεόρασης που του προσφέρει η συντρόφισσα Πόπη δεν είναι η καλύτερη δυνατή, αλλά επιτρέψτε μου να διαφωνήσω. Η εκδοχή της τηλεόρασης που προσφέρει στον ΣΥΡΙΖΑ η συντρόφισσα Πόπη δεν είναι μόνο ό,τι καλύτερο μπορεί η ίδια, είναι και ό,τι καλύτερο ταιριάζει στον ΣΥΡΙΖΑ: λαϊκισμός, μελό συναισθηματισμοί, μισαλλοδοξία, δήθεν πιασάρικες και ακόμα πιο δήθεν νεανικές ατάκες δεν είναι μόνο τα μοναδικά εφόδια της ίδιας της παρουσιάστριας, είναι και οι μόνες εκδοχές λόγου που ταιριάζουν στο κόμμα του Πολάκη, του Σπίρτζη, του Τζανακόπουλου και των υπόλοιπων συντρόφων.

Κάποιοι συμπολίτες ισχυρίζονται ότι έτσι υποβαθμίζεται η πολιτική γενικώς, αλλά νομίζω δεν έχουν δίκιο. Έτσι υπογραμμίζεται μια υποβάθμιση η οποία έχει ήδη συμβεί κι απλώς τώρα αποκτά το περιτύλιγμα που της αξίζει. Και η υποβάθμιση δεν αφορά ολόκληρο το πολιτικό φάσμα αλλά έναν συγκεκριμένο χώρο που έχει υποβαθμιστεί όσο δεν παίρνει εδώ και πολλά χρόνια (δεν ισχυρίζομαι ότι οι υπόλοιποι είναι παραδείγματα ποιότητας και επιπέδου, αλλά τα χάλια του ΣΥΡΙΖΑ σίγουρα δεν τα έχουν). 

Υπό αυτή την έννοια το «ΕΛΑ ΠΡΟΕΔΡΕ, ΕΛΑ ΜΕ ΦΟΡΑ» είναι ό,τι πιο συριζαϊκό έχει ποτέ ακουστεί σε συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ό,τι πιο ταιριαστό με μια ομιλία του Αλέκση. Είναι ό,τι πιο ταιριαστό με τα ταυτοχρόνως κωμικά και απειλητικά μηνύματα που εκπέμπουν σε κάθε εμφάνισή τους οι σύντροφοι. Το μόνο που μένει είναι τόσο η ίδια η συντρόφισσα Πόπη όσο και ο Αλέκσης να αφεθούν εντελώς. Να αποδεχτούν απολύτως αυτό που είναι και αυτό που μπορούν και να πράξουν αναλόγως: Να παρουσιάζει η συντρόφισσα Πόπη τον Αλέκση χτυπώντας πιατίνια και οι ομιλίες να διακόπτονται για μικρά μουσικοχορευτικά νούμερα. Δεν ξέρω αν ο Νίκος Κατέλης, ο Βας Βας Παρασκευάς, ο Σχιζοφρενής Δολοφόνος με το Πριόνι, η γυναίκα Μαραντόνα, η Τσίλα και τα άλλα αστέρια της Πάνια είναι διαθέσιμα, αλλά από ό,τι έχω καταλάβει η απήχηση του Αλέκση στον καλλιτεχνικό κόΖμο είναι μεγάλη και σίγουρα θα βρεθούν αρκετοί πρόθυμοι να πλαισιώσουν το εγχείρημα και να έρθουν κι αυτοί με φόρα μαζί με τον μπρόεδρο. Και μπράβο τους.