Η νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης για να μείνουν εκτός κοινοβουλίου εγκληματικές οργανώσεις και οι αντιδράσεις διαφοροποίησης
Η πρωτοβουλία της κυβέρνησης στην πραγματικότητα άργησε πολύ. Ή μάλλον, για να το πω πιο σωστά, όλες οι κυβερνήσεις άργησαν πολύ. Αμέλησαν κάτι το οποίο και χωρίς τους εθνικοσοσιαλιστές της Χρυσής της Αυγής θα έπρεπε να είναι δεδομένο: κανείς καταδικασμένος για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης δεν μπορεί να συμμετέχει σε εκλογές. Είτε είναι ναζιστικά κόμματα, είτε συμμορίες της μαφίας, είτε τρομοκρατικές οργανώσεις με ιδεώδες για τον άνθρωπο, οι εγκληματικές οργανώσεις δεν μπορεί να γίνονται κομμάτι της εκλογικής διαδικασίας.
Νομίζω πως όλοι καταλαβαίνουμε πως είναι κακή ιδέα να δούμε στις εκλογές την εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή με άλλο όνομα, όσο ΓΤΠ κι αν είναι. Ή να δούμε κάποια στιγμή ένα κόμμα που θα ιδρύσουν οι δολοφόνοι της 17 Νοέμβρη (για κάποιον λόγο το όνομα «Άνθρωπος» μου έρχεται στο μυαλό). Ή να δούμε καταδικασμένους γκάνγκστερ της νύχτας να συνασπίζονται και ενωμένοι να ζητούν την ψήφο μας με ένα κόμμα που θα λέγεται «Hellinon Salpisma» ή κάτι τέτοιο.
Δυστυχώς, το αυτονόητο, όπως συνήθως συμβαίνει, δεν ήταν δεδομένο αλλά, ευτυχώς, όλα δείχνουν ότι –έστω και καθυστερημένα– γίνεται. Και όχι από την κυβέρνηση των συντρόφων αλλά από την κυβέρνηση του «Όρμπαν των βαλκανίων» και «των γαλάζιων ακρίδων» του.
Περίεργο; Καθόλου. Μια κυβέρνηση της Νέας της Δημοκρατίας ήταν που κίνησε τα νήματα για να διωχθούν οι εγκληματίες της Χρυσής Αυγής και χρειάστηκε μια άλλη κυβέρνηση της Νέας της Δημοκρατίας για να εξασφαλιστεί ότι η δίκη θα ολοκληρωνόταν στην ώρα της αφού η Πρώτη Φορά Αριστερά δεν έμοιαζε να θεωρεί τη δίκη των ναζί προτεραιότητα. Όπως και με τη βασιλεία (η οποία καταργήθηκε χάρη στον Καραμανλή) έτσι και με τη Χρυσή Αυγή, οι σύντροφοι απλώς παριστάνουν ότι πρωτοστατούν σε έναν αγώνα που δίνουν άλλοι.
Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση Σαμαρά ήταν που έκανε αυτά που έπρεπε ώστε η Χρυσή η Αυγή να βρεθεί στο σκαμνί και η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι αυτή που παίρνει πρωτοβουλία ώστε η καταδικασμένη ηγετική της ομάδα να μην απασχολήσει ξανά την πολιτική ζωή της χώρας και δε νομίζω ότι μπορεί κανείς με τα σωστά του να έχει αντίρρηση σε αυτό. Δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρχουν επιχειρήματα περί κάποιας «ελευθερίας» (που είναι η ασυδοσία μεταμφιεσμένη) που να αντέχουν στη λογική, οπότε το μόνο που μένει να μάθουμε είναι το εξής:
Αν και πάλι οι σύντροφοι θα ψάξουν να βρουν έναν τρόπο να διαφοροποιηθούν.
Ελπίζω αυτή τη φορά να μην το κάνουν. Όχι γιατί νοιάζομαι για το καλό τους (θέλω να πω πως πρόκειται για θέμα στο οποίο η κάθε διαφοροποίηση θα είναι κάπως εξευτελιστική), κάθε άλλο. Αλλά γιατί οποιαδήποτε διαφοροποίηση θα είναι ένα επιχείρημα στην πλευρά εκείνων που θα επιχειρήσουν να υπερασπιστούν το δικαίωμα των εγκληματικών οργανώσεων να κατεβαίνουν στις εκλογές. Γιατί πρέπει κάποτε να γίνει κοινός τόπος ότι η δημοκρατία δεν μπορεί να είναι το πολίτευμα που αφήνει να κυκλοφορούν με πριόνια αυτοί που θέλουν να κόψουν τα πόδια της. Και μπράβο της.
ΥΓ – Καταλαβαίνω ότι οι σύντροφοι υπάρχουν μόνο μέσα από (κατά φαντασίας ως επί το πλείστον) συγκρούσεις. Εδώ μπορούν να κάνουν μια εξαίρεση και να συγκρουστούν στ' αλήθεια με τη Χρυσή Αυγή. Όχι με συγκεντρώσεις, πύρινα tweets και frames στο face το book όταν η δουλειά θα έχει γίνει από άλλους, αλλά επί της ουσίας. Έτσι, βρε παιδάκι μου, για αλλαγή.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
12°
