Ο Μάνος Βουλαρίνος σχολιάζει τη χορήγηση έκτακτου επιδόματος 600 ευρώ σε αστυνομικούς και στο λιμενικό σώμα.
Δεν είναι ότι δεν κατανοώ τις προεκλογικές ανάγκες της κυβέρνησης. Ούτε ότι δεν συμμερίζομαι την εμπορική διάσταση της ψήφου. Και προφανώς πιστεύω κι εγώ ότι ο πιο ευχάριστος τρόπος να κάνεις δώρα είναι χρησιμοποιώντας τα λεφτά των άλλων. Όμως οφείλω να ομολογήσω ότι αυτά τα 600 ευρώ σε κάθε αστυνομικό και λιμενικό κάπως μου κακοφαίνονται. Σίγουρα φταίει το ότι είμαι ένας από αυτούς που η τσέπη του πληρώνει το κυβερνητικό χουβαρνταλίκι, αλλά περισσότερο ενοχλούμαι από τη ζημιά που, όχι και τόσο μακροπρόθεσμα, κάνουν τέτοιου είδους δώρα. Για να μη μιλήσω για το δούλεμα που τα συνοδεύει.
Για να ξεκινήσω με το δούλεμα, να πω ότι ο πρωθυπουργός προσφέρει τα χρήματα των φόρων μας σε όλους ανεξαιρέτως τους αστυνομικούς και λιμενικούς επειδή «αυξήθηκε η 24ωρη αστυνόμευση, αντιμετωπίσθηκαν επιτυχώς οι μεταναστευτικές ροές» και επειδή «οι ένστολοι έβαλαν πλάτη σε όλη τη διάρκεια της πανδημίας». Δεν ξέρω αν ο πρωθυπουργός είχε διάθεση για χιούμορ αλλά δεν φαντάζομαι να έχει ξεχάσει τις διαμαρτυρίες των αστυνομικών όταν τους ζητήθηκε να κάνουν τη δουλειά τους και να ελέγχουν τα μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας (και φαντάζομαι θα κατάλαβε τον πλημμελή τρόπο με τον οποίο τελικά έκαναν τους ελέγχους αυτούς). Δεν μπορεί να μην έχει ακούσει το πόσο απροστάτευτοι νιώθουν (επειδή είναι) οι πολίτες της χώρας απέναντι σε κάθε κακοποιό και πόσο αδιάφορη είναι η αστυνομία απέναντι σε κάθε παραβατική συμπεριφορά (δεν τους κατηγορώ, προφανώς αυτή είναι η κυβερνητική γραμμή). Από όλα όσα είπε για να δικαιολογήσει το δώρο των 600 ευρώ μόνο η αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών μοιάζει κάπως να στέκει, πράγμα που ίσως να δικαιολογεί ένα μπόνους στους λιμενικούς αλλά και πάλι σίγουρα όχι σε όλους.
Γιατί τίποτα δεν είναι πιο βλαβερό από ένα «μπόνους σε όλους», ειδικά σε υπηρεσίες στις οποίες η οκνηρία δεν θεωρείται και τόσο θανάσιμο αμάρτημα. Προσφέροντας το ίδιο ποσό σε εργατικούς και τεμπέληδες, ικανούς και ανίκανους, το μόνο που μπορεί κανείς να καταφέρει είναι να αποθαρρύνει τους εργατικούς και τους ικανούς και να ενθαρρύνει τους τεμπέληδες και τους ανίκανους. Σε μια δημόσια υπηρεσία, εκεί που έτσι κι αλλιώς η εργατικότητα επαφίεται στον πατριωτρισμό του εργαζόμενου και η αποτελεσματικότητα είναι αδιάφορη, το ίδιο δωράκι σε όλους σημαίνει την εξαφάνιση οποιουδήποτε κινήτρου για περισσότερη και πιο αποτελεσματική εργασία.
Από την άλλη αναγνωρίζω όλοι οι λιμενικοί και όλοι οι αστυνομικοί έχουν από μια ψήφο ο καθένας. Με δεδομένα ότι ο στόχος των κυβερνητικών δώρων είναι το αντίδωρο της ψήφου και ότι η βελτίωση των υπηρεσιών που «απολαμβάνουν» (στη δική μας περίπτωση το σωστό ρήμα ίσως είναι «υφίστανται») αυτοί που πληρώνουν για το δώρο είναι αδιάφορη, η χωρίς εξαίρεση μοιρασιά μοιάζει λογική. Όσο λογική είναι και η, αναπόφευκτη φοβάμαι, διεύρυνση των παραληπτών του δώρου.
Θέλω να πω πως με τη φόρα που έχει πάρει η κυβέρνηση (τα 600 ευρώ είναι η πιο απροκάλυπτη απόπειρα προσέλκυσης ψήφου αλλά δεν είναι η μόνη... σκεφτείτε τι έχει γίνει με κάθε είδους οικοδομική αυθαιρεσία) και με μια αντιπολίτευση που δεν πρόκειται να διαμαρτυρηθεί αφού ο πυρήνας της πολιτικής της είναι η σπατάλη των χρημάτων των φορολογούμενων σε δώρα και επιδόματα, υπάρχει πιθανότητα μέχρι την προκήρυξη των εκλογών τα 600άρια να περιλάβουν κάθε επαγγελματικό κλάδο του δημοσίου. Στο κάτω-κάτω, όλοι από μια ψήφο έχουν και όλες οι ψήφοι είναι πολύτιμες. Και μπράβο τους.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
15°
