Οι πολιτικές εξελίξεις που δρομολογήθηκαν προχτές εξακολουθούν να μην μπορούν να ξεκολλήσουν τον τόπο από την ασάφεια και την ανασφάλεια. Φιλότιμη η πολιτική κίνηση για ψήφο εμπιστοσύνης, που αποδίδεται στον κ. Βενιζέλο, αναμένεται να αποδώσει το μάξιμουμ. Δηλαδή μια ανάπαυλα ηρεμίας και μια ευστάθεια (του τρόμου) το πολύ ως τον προϋπολογισμό, πριν τα Χριστούγεννα.
Αλλά, σε καιρούς μεγάλης ανακατωσούρας, είναι πολυτέλεια να υπερτιμάμε τέτοιες απλές κοινοβουλευτικές κινήσεις και να ακκιζόμαστε για το πόσο καλά το χειρίστηκε ο αρχηγός μας. Γιατί εύκολα οι παραφουσκωμένοι σαν διάνοι κομισσάριοι, με την σκουρλέτεια έπαρσή τους, ορμητικά παίρνουν σβάρνα ό, τι βρουν μπροστά τους. Και μπορούν με νέες ανακατωσούρες να ματαιώσουν νωρίτερα αυτό τον κερδισμένο χρόνο της συγκυβέρνησης.
Η ρηχότητα της πολιτικής συμπεριφοράς του εθνικού μας ισλάμ είναι παροιμιώδης. Χωρίς να υπάρχει κανένα πολιτικό δεδομένο που να αλλάζει τον χάρτη, μέσα σε δύο τρεις βδομάδες ξαφνικά γυρίσαν οι κλεψύδρες. Και ο πολιτικός χρόνος έχει ξεσαλώσει, χάρη σε δύο πέτσινες δημοσκοπήσεις. Μια του κ. Κούλογλου πριν ένα μήνα που έδινε 8 μονάδες μπροστά τον ΣΥΡΙΖΑ και μια προχτές που του χάριζε διψήφια υπεροχή. Πλέον όλοι περιμένουν την ορκωμοσία αυτοδύναμης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ…
Πριν ένα χρόνο η Αξιωματική Αντιπολίτευση ήταν πίσω στις μετρήσεις. Έκτοτε δεν έχει αλλάξει κανένα πολιτικό δεδομένο. Έχουν αλλάξει πολλά, όμως, επικοινωνιακά. Επ’ αυτού από πέρσι επισημαίναμε τον οργανωμένο επικοινωνισμό, που προσπαθούσε να μας πείσει ότι έρχεται κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να υπάρχει τόπος. Πες, πες, το πιστέψαμε. Γιατί νοιώθουμε ότι κάπου υπάρχει το πρόβλημά μας, μα δεν ξέρουμε πού...,
Το πρόβλημα δεν είναι ότι η συγκυβέρνηση μας κοροϊδεύει με το ανύπαρκτο «Σχέδιο με το οποίο θα προχωρήσει η Πατρίδα», που επικαλέστηκε ο κ. Βενιζέλος, απέναντι στην «Ανευθυνότητα, την Δημαγωγία και την Μιζέρια». Και είναι ανύπαρκτο, γιατί πρόκειται για εκείνο το σωτήριο μνημόνιο, που το τσαλάκωσε η πρεμούρα της διάσωσης των προνομίων της αξιότιμης πελατείας μας εις βάρος της κοινωνίας και τώρα σέρνεται ακυρωμένο.
Το πρόβλημα είναι ότι έρχεται χωρίς σχέδιο ένας συνασπισμός ριζοσπαστών «αριστερών» (για να το πούμε με τα πιο ουδέτερα λόγια), που δεν ξέρει η δεξιά του τι ποθεί η αριστερά του. Και που οι κεντριστές του με μάτι γυαλισμένο ατενίζουν την εξουσία και προσπαθούν να πουν δύο λόγια που να μην τρομάξουν την κρίσιμη μάζα των ψηφοφόρων. Αλλά δεν ξέρουν σαν και τι να πουν… Δεν έχουν κάτι στο μυαλό τους πάρεξ τον πόθο της εξουσίας. Και δεν βρίσκουν κάτι ενιαίο και συνεκτικό, που να ταιριάζει και με την πραγματικότητα, να μας πουν…
Εν τω μεταξύ, η Δικτατορία του Κατιναριάτου κοάζει εκλογολογικά. Και στηρίζεται πλέον στο σύνηθες απίστευτο θεώρημα που λέει «ας πάμε σε εκλογές να γλιτώσουμε από αυτούς τους ψυχοπαθείς δολοφόνους με το πριόνι και μετά, ό, τι κι αν προκύψει, αποκλείεται να είναι χειρότερο». Μπα; Λάθος θεώρημα. Πάντα υπάρχει κάτι χειρότερο να έρθει, όταν φεύγει κάτι άθλιο που σαπίζει, γιατί η σήψη είναι κακός σύμβουλος.
Πολύ επικίνδυνο θεώρημα, λοιπόν, όσο και εκείνο το άλλο το απίστευτο αντιμνημονιακό αξίωμα, ότι φτάσαμε στον πάτο με την «ανθρωπιστική κρίση» (και τα εκατομμύρια αυτοκτονιών) που περνάμε, πλέον τι άλλο χειρότερο να ζήσουμε; Την απάντηση έδωσαν έγκαιρα λαμπρές κυρίες της αληθινής Αριστεράς που θυμήθηκαν τα παιδικά τους χρόνια στην Κατοχή και είπαν δύο λόγια για το τι σημαίνει στ’ αλήθεια ανθρωπιστική κρίση. Να τρως τσουκνίδες βραστές επί μήνες και να περνάς πάνω από πτώματα, με τα πόδια ξυπόλητα, χιλιόμετρα μακριά, μέσα στα χιόνια, μπας και πετύχεις κάποιο συσσίτιο...
Το «Χειρότερα δεν έχει», λοιπόν, είναι πολύ απατηλή έως και επικίνδυνη θεώρηση στην επικράτεια του καθ’ ημάς εθνικού ισλάμ, που συνήθως μας προετοιμάζει για τα ακόμα χειρότερα…
Ακούγεται πολύ εσχάτως ότι όποιος κάνει κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ, τζάμπα δαιμονολογεί, διότι έτσι τον σπρώχνει με χίλια προς την εξουσία. Μπορεί αυτό να πετυχαίνουν οι τσιρίδες του κ. Γεωργιάδη. Αλλά ο λόγος με τα πολιτικά επιχειρήματα αργά ή γρήγορα κερδίζει. Συνεχίζουμε, λοιπόν. Δεν υπάρχει κανένα πολιτικό στοιχείο, που να έχει αλλάξει υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, παρά μόνο ο καταθλιπτικός επικοινωνισμός του. Και μια φορά ακόμα, η θεωρία του ώριμου φρούτου, που οδηγεί τις εξελίξεις την τελευταία δεκαετία.
Αυτή τη φορά, μάλιστα, υπάρχει και ένα ακόμα ενδιαφέρον στοιχείο. Θέσει ισχυρός, όχι φύσει, τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τεχνικά την υπεροχή, μόνο και μόνο επειδή υπάρχει το ορόσημο της εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας. Πολιτικά δεν έχει καμία ισχύ. Κυρίως ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΧΕΔΙΟ και αυτό ΔΕΝ ΚΡΥΒΕΤΑΙ. Το σχέδιό του είναι «χειρότερα από τον Σαμαρά δεν έχει!».
Μείζον στοιχείο του «σχεδίου» του, το χρέος, που σήμερα είναι ουσιωδώς ανύπαρκτο ως ζήτημα, γιατί πάντα θα μένει ανοιχτό για τους δανειστές, ανάλογα με τις μεταρρυθμίσεις μας… Αφού, ακόμα και τώρα, το έλλειμμα παραμένει ο κίνδυνος, όπως και το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας. Κυρίως, τελικά, παραμένει μείζον θέμα πλέον η διαρθρωτική ανασυγκρότηση, που ουδόλως απασχολεί τον ΣΥΡΙΖΑ.
Πάρτε, όμως, για να δαιμονολογήσουμε λιγάκι, την επίσημη θέση των αρμόδιων του «οικονομικού» επιτελείου για το χρέος. Ο κ. Δραγασάκης θα κάνει «απόσυρση» του χρέους, ο κ. Μηλιός λέει ότι αυτή ήταν δική του ιδέα από άρθρο του τις 30/6 που το διάβασε και επηρεάστηκε ο κ. Δραγασάκης. Αλλά ο κ. Σταθάκης λέει ότι θα κάνει αναθεώρηση της δανειακής σύμβασης, δηλαδή μνημονιακές καταστάσεις. Ρωτήστε οποιονδήποτε επίδοξο ψηφοφόρο του ΣΥΡΙΖΑ, ρωτήστε και τη γιαγιά σας. Να σας πουν, πώς λέγεται αυτή η τριφωνία αυτών που ΘΑ μας κυβερνούν σε λίγες εβδομάδες, σύμφωνα με τις κυλιόμενες δηλώσεις του κ. Σκουρλέτη.
Αν δεν υπήρχε, λοιπόν, αυτό το τεχνικό ζήτημα της πιεστικής εύρεσης λύσης στην εκλογή Προέδρου, συνδυασμένο με τον αφόρητο ΕΝΦΙΑ και με την λαϊκιστική στροφή του ανασχηματισμού της κυβέρνησης Ντινόπουλου, ο ΣΥΡΙΖΑ θα ξεφούσκωνε πάραυτα. Όσο εύκολα φούσκωσε μέσα σε δύο προεκλογικές βδομάδες τον Απρίλιο του 2012 τσιμπώντας 15 μονάδες, άλλο τόσο εύκολα θα μπορούσε να ξεφουσκώσει. Φτάνει κάποιος (τρίτος πόλος) να αποδείκνυε την απόλυτη απατηλή πολιτική κενότητά του και να ήγειρε ισχυρή εναλλακτική αντιπελατειακή αντιπρόταση.
Εντάξει, υπάρχουν πολλοί πελάτες βολεμένοι, συντεχνιοκράτες και άλλοι προνομιούχοι, άντε και οι ακλόνητοι επίορκοι, όπως φυσικά και οι πλαστογράφοι (βλέπε «Η διακριτική (και όχι μόνο) στήριξη της διαφθοράς»), που θα παραμείνουν να στηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ. Οπωσδήποτε βέβαια θα τον στηρίξουν και πολλοί ταβερνιάρηδες (και λοιποί επιτηδευματίες) που δεν κόβουν αποδείξεις. Αφού θα θυμηθούν ότι ο κ. Δρίτσας είχε δώσει αγώνα για να υποστηρίξει τους Υδραίους τραμπούκους, για να δαιμονολογήσουμε λιγάκι ακόμα. Τότε, που έδιωξαν βίαια τους εφοριακούς, όταν εκείνοι τους έπιασαν στα πράσα να μην κόβουν αποδείξεις, λέγοντας ο κ. Δρίτσας «από τους φτωχούς αρχίζετε την πάταξη της φοροδιαφυγής;»… Αυτή η δόλια πατάταξη…
Επίσης θα τον στηρίξουν και όλοι οι θαυμαστές του κ. Κολλά και ο κ. Μπαλασόπουλος και άλλα στελέχη του Ποικιλόχρου Ακροδεξιού Φαινομένου. Όπως κι αυτοί στις Σκουριές και τα άλλα παιδιά με τις κουκούλες, που με φασιστοτραμπούκικους εμπρησμούς έκαψαν πέρσι το μαγαζί της κυρίας Γατά και αμέσως μετά έλαβαν έπαινο από τον ίδιο τον κ. Τσίπρα που έφτασε στην Ιερισσό για να τους τιμήσει.
Κανείς άλλος δεν έχει συμφέρον ταξικού ή άλλου τύπου να στηρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί εκ της κρατικιστικής φύσης του θα φοροξεσαλώσει περισσότερο από τους τωρινούς. Αφού δεν θα έχει και δυνατότητα δανεισμού και θα συνεχίσει τους διορισμούς μέχρις εσχάτης πτώσεως. Ο σοβαρός επιτηδευματίας, ο μικρομεσαίος και ο πιο μεγάλος επιχειρηματίας, οι εργαζόμενοι σε όλους αυτούς και κυρίως οι άνεργοι, με βεβαιότητα χάνουν ψηφίζοντας ΣΥΡΙΖΑ. Είπαμε, ο πελατειακός κρατισμός του οδηγεί νομοτελειακά στην υπερφορολόγηση, που σκοτώνει την ιδιωτική οικονομία. Τι δεν καταλαβαίνεις, πικραμένε ψηφοφόρε μου; Ότι πάντα υπάρχει κάτι χειρότερο από την κυβέρνηση Σαμαρά;
Μήπως αξίζει να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ ένας εργάτης βιοτεχνίας, τώρα που ο κ. Τσίπρας εξήγγειλε το νέο «φιλολαϊκό» νομοσχέδιο; Για να δαιμονολογήσουμε ακόμα λίγο. Η νέα «αριστερή» πομφόλυγα περί ελάχιστου μισθού 751 ευρώ, μοιάζει διασταλτικά με το φοβερό εκείνο εύρημα του Φρανσουά Ολλάντ περί φορολόγησης 75% στα εισοδήματα των πλουσίων… Αν κατέρρευσε αυτό στη Γαλλία, εμείς δεν έχουμε περιθώρια να κάνουμε τώρα δοκιμές, για κάτι που επιεικώς θεωρείται ανοησία. Ειδικά στην περίπτωσή μας, την οποία (κάνουν πως;) δεν έχουν αντιληφθεί οι μαθητευόμενοι μάγοι του «Αριστερού» οικονομικού επιτελείου, πρέπει να θυμόμαστε και ότι διατελούμε σε συντεταγμένη χρεωκοπία. Και με λίγη μόνο προσπάθεια αυτή μετατρέπεται σε άτακτη…
Έχουμε ανάγκη να στηριχτούν οι ελάχιστες μικρομεσαίες επιχειρήσεις που έχουν διασωθεί από την φοροθύελλα υπέρ του πελατειακού παρακράτους. Με αυτό το ελάχιστο 751 ευρώ θα καταρρεύσουν πάραυτα και οι τελευταίοι των μικρομεσαίων μοϊκανών. Και θα παίρνουν εργαζόμενους μόνο κατόπιν κρυφής συμφωνίας, να πληρώνονται κάτω του ελαχίστου και σε μαύρα. Οπότε αυτό θα είναι ένα καλό τελειωτικό χτύπημα και για τα ασφαλιστικά ταμεία… Ρωτήστε και τη γιαγιά σας, το «αναπτυξιακό επιτελείο» (;) του ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να είναι γερά χωμένο μέσα στην καθημερινή ζωή και να επιδίδεται σε πολύ εμπεριστατωμένη προετοιμασία;…
Ίσως η «Αριστερά» πρέπει να καταλάβει ότι δεν νοείται σήμερα Αριστερά που δεν δέχεται την Ελευθερία της Αγοράς. Το φαιδρό της ιστορίας είναι ότι το καθ’ ημάς ισλάμ δεν βλέπει ότι σε όλο τον πλανήτη, εκτός από εμάς και τη Βόρεια Κορέα, αυτό είναι πλέον ανεπιστρεπτί δεδομένο. Η Αριστερά έχει οριστικά ενσωματώσει στον γονότυπό της την οικονομία της αγοράς και απλώς διαφέρει από όσους προτείνουν την κοινωνία της αγοράς.
Και απάντηση στην κοινωνία της αγοράς δεν είναι το ξερίζωμα των «σιδερένιων φυτών», που επιδιώκει ο συμπαθής κ. Γλέζος. Αλλά, πολιτικό ισλάμ είναι αυτό, ας μην ζητάμε πολλά από τον φοβικό εθνολαϊκισμό του. Του ιδίου φυράματος δοξασίες, σκοταδιστικές στη δομή τους, επιδεικνύει και ο Πειραιώς Σεραφείμ που χυδαιολογεί κατά του Στήβεν Χώκινς. Έχουν όλοι τους την κατανόησή μας, αλλά δεν θα γλιτώσουν και τη σκληρή κριτική μας, όσο και αν οι ιδέες τους είναι κυρίαρχες στο καθ’ ημάς εθνικό ισλάμ.
Βέβαια, το μείζον πρόβλημα είναι η αδυναμία της παλαιοημερολογητικής «Αριστεράς», που κανοναρχεί και στη συνείδηση αυτού του σύμπαντος εθνικού μας ισλάμ, να κατανοήσει την πραγματικότητα. Μαθητευόμενος ψυχαναλυτής εύκολα θα διέβλεπε τον μηχανισμό που δημιούργησε το κόλλημα αυτής της πλάνευσης. Αρχικά για να καλοπιάσουμε τον οχλοπολτό, αλλά τελικά και από τη συνήθεια του πες, πες, πες, οι «αριστεροί» ηγέτες μας ενσωματώνουν τη φοβικότητα του εθνολαϊκισμού τους στον πυρήνα της σκέψης τους. Έτσι το μυαλό τους περπατάει ανάποδα, με τα χέρια και κάνει τις δουλειές με τα πόδια.
Το θλιβερό αποτέλεσμα είναι η ανάλυση που τα βλέπει όλα ανάλογα. Ξοδέψαμε παραπάνω; Φταίει η Μέρκελ. Έχουμε δανεικά λεφτά στην τσέπη; Είναι το άξια αποκτηθέν εισόδημά μα μας. Βάζει λουκέτο η οικονομία μας, γιατί τα προϊόντα που παράγουμε δεν τα ζητάει κανείς ως ακριβά και τετριμμένα; Αντί να τα κάνουμε ανταγωνιστικά σε τιμή και σε εμπεριεχόμενη καινοτομική εξυπνάδα, απλώς τα κάνουμε λιγότερο ανταγωνιστικά και τα διατάζουμε να πουληθούν. Ε, δεν θα πουληθούν, όσο και αν τα διατάξει ο κ. Τσίπρας δια του νομοσχεδίου του.
Αυτά ζούμε και δαιμονολογούμε. Και όποιος έχει τρόπο να αξιολογεί όσα εισέρχονται στον δημόσιο διάλογο, ας αναλάβει και τις ευθύνες του. Μεγάλα παιδιά είμαστε οι ψηφοφόροι. Το πρόβλημα δεν είναι του ΣΥΡΙΖΑ, που κάνει τη δουλειά του, διψάει για εξουσία και προσπαθεί να εξαπατήσει πολιτικά την κοινωνία, για να πετύχει το στόχο του. Το πρόβλημα το έχει η κοινωνία, που πείθεται από την Αντιπολίτευση. Και αδυνατεί να δει ότι μπορεί να υπάρξουν και χειρότερα. Τα προεικάσματά τους περνούν από μπροστά μας σαν σαΐτες μετά από κάθε δήλωση Συριζαίων και μας κάνουν κούκου. Θα τα λάβουμε υπ’ όψη πριν κάνουμε λογαριασμό;
Αν πετύχει το στόχο του ο ΣΥΡΙΖΑ η ελληνική κοινωνία θα έχει κόψει το χέρι της, με δική της ευθύνη όμως. Όχι γιατί είναι νεοκομμουνιστές, νεομπολσεβίκοι κτλ (που πολλοί από τις συνιστώσες έχουνε τέτοιες ροπές…). Απλώς γιατί είναι μια απίστευτη πολιτική παρέα χωρίς συνεκτικά χαρακτηριστικά, χωρίς κεντρική ιδέα, χωρίς έρμα. Με μόνα εφόδιά τους κάποια ξεθωριασμένα παλαιοημερολογητικά ενθυμήματα και πολύ τουρλού φοβικό εθνολαϊκισμό, πάνε να καταλάβουν τα ερείπια της Βαστίλλης. Οι ταλαίπωροι ένοικοι Βαστιλλιώτες πλέον έχουν το λόγο. Θα αξιολογήσουν αν πράγματι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ακόμα χειρότερος από την καταστροφική συγκυβέρνηση που μας σέρνει μπρος πίσω σημειωτόν;
Υ.Γ. Ως εκ τούτων, μπαίνει επιτακτικά πάλι το ζήτημα του τρίτου πόλου. Κατά την ταπεινή μας άποψη (και πολλών άλλων την άποψη επίσης) Το Ποτάμι καλά θα κάνει να ξεκαθαρίσει τρία πράγματα:
Α. ότι μέσα στο πλαίσιο των 21 πεδίων με λύσεις που προτείνει, άμεσα θα καταργήσει τους φόρους υπέρ τρίτων, θα επιβάλει το άνοιγμα όλων των επαγγελμάτων και πραγματοποιήσει σφοδρούς ελέγχους γνησιότητας εγγράφων παντού. Θα τα πει έτσι και ας χάσει κόσμο. Θα κερδίσει άλλους.
Β. ότι θα κόψει τα πολλά νταραβέρια με τον ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία δίνουν στον κ. Τσίπρα αέρα κυβερνησιμότητας. Αν ποτέ καταστεί μεγάλη ανάγκη για τέτοιες επαφές, θα το δείξει η στιγμή. Ως τότε, ο κ. Θεοδωράκης αναδεικνύει τις διαφορές του με τα «αριστερά» λόγια του ΣΥΡΙΖΑ, που οδηγούν σε δεξιά πράξη, δείχνοντας πόσο ταυτίζεται ουσιωδώς η Αξιωματική Αντιπολίτευση με την πελατειόφρονα συγκυβέρνηση.
Γ. Άρα, μονόδρομος για Το Ποτάμι είναι η κήρυξη ανηλεούς διμέτωπου πολιτικού ανένδοτου αγώνα εναντίον της πελατειοφροσύνης τόσο της συγκυβέρνησης όσο και του ΣΥΡΙΖΑ, που γεννά την εθνοκτόνο αναξιοκρατία.
Ας σκεφτεί αν μπορεί και ας παίξει τον σημαντικό ρόλο του Το Ποτάμι σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία και τα ξαναλέμε για το άλλο με τον Τοτό της Αυτοδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ. Ας αντιληφθούμε ότι ο πολιτικός χρόνος είναι με το μέρος του τρίτου πόλου. Αν βρεθούν οι 180 για τον Πρόεδρο, το αστείο με τον ΣΥΡΙΖΑ τελειώνει, θα αρχίσει η συρρίκνωσή του. Αν δεν βρεθούν, τότε η κοινωνία μας θα πάρει αυτό που θέλει και τα ξαναλέμε.
10°
