6 φράσεις που θα μπορούσαν να γίνουν υλικό για stand-up παράσταση.
Ειλικρινά απορώ με τους κωμικούς που πασχίζουν να βρουν υλικό για τις stand-up παραστάσεις τους (αυτούς τους λίγους που πασχίζουν τέλος πάντων). Όχι επειδή τα καλά αστεία δεν είναι το Α και το Ω και όλα τα ενδιάμεσα γράμματα μιας πετυχημένης παράστασης, αλλά επειδή κάποια καλά αστεία είναι σαν τα μήλα στη μηλιά: είναι εκεί και απλώς περιμένουν κάποιον να τα κόψει χωρίς κανέναν απολύτως κόπο. Είναι μπροστά στα μάτια μας, ή μάλλον μέσα στα αυτιά μας, όλη μέρα κάθε μέρα και απλώς περιμένουν κάποιος να καταλάβει το κωμικό τους μεγαλείο:
«Έχω εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη» Μια φράση που θα μπορούσε από μόνη της να είναι μια παράσταση. Μια φράση την οποία, όσες φορές κι αν επαναλάβει κανείς, το γέλιο που θα προκαλέσει θα είναι ακριβώς το ίδιο. Αν όμως θέλετε να απευθυνθείτε σε κοινό από άλλες χώρες, θα πρέπει να ανάμεσα στις επαναλήψεις της φράσεις να πείτε για τον μέσο όρο των ετών που χρειάζεται προκειμένου να εκδικαστεί μια υπόθεση (κοντά 5 χρόνια), το πώς οι ίδιοι οι δικαστικοί αποφασίζουν για τις αυξήσεις των μισθών τους, να θυμίσετε κάποιες αποφάσεις (όπως εκείνη που δικαίωσε τον Σώρρα ο οποίος ισχυριζόταν ότι έχει 600 δισ., εκείνη που δικαίωσε τον σύντροφο Κοτζιά στην αγωγή εναντίον του Μανώλη Βασιλάκη και στην οποία οι δικαστές έγραφαν ότι ο Κοτζιάς είναι ιδρυτικό μέλος του ΚΚΕ, την απόφαση να απολυθεί μεν από το σώμα μια δικαστικός που δεν τελείωνε ποτέ τις υποθέσεις της κι όταν τις τελείωνε τις μπέρδευε, αλλά να εργαστεί στο δημόσιο δε κ.λπ.). Για το τέλος μπορείτε απλώς να πείτε Siemens.
«Ο νόμος είναι νόμος και είναι ίδιος για όλους» Αυτό το πολύ καλό αστείο έχει ήδη χρησιμοποιηθεί σε stand-up παράσταση από τον υπουργό Θεοδωρικάκο, αλλά επειδή η παράστασή του δεν ήταν κωμική (εννοώ εσκεμμένα κωμική) δεν νομίζω να τον πειράζει αν χρησιμοποιηθεί για δηλωμένα κωμικούς σκοπούς. Αν θέλετε να ενθουσιάσετε το κοινό σας, μπορείτε, αφού γελάσετε με το πρώτο μέρος της φράσης που πομπωδώς δηλώνει ότι «ο νόμος είναι νόμος» διαψεύδοντας όσους νομίζουν ότι ο νόμος είναι παγκάκι σε πάρκο την Άνοιξη κι αφού ξεκαρδιστείτε με την σιγουριά για την ισονομία, να κάνετε το αστείο τούμπα και να παραδεχτείτε ότι όντως πολύ συχνά ο νόμος είναι ίδιος για όλους: ανύπαρκτος.
«Η αριστερά έχει ηθικό πλεονέκτημα» Αυτό είναι ένα αστείο που χρειάστηκε να περάσουν πολλές δεκαετίες για να ωριμάσει και τα κατάφερε κυρίως χάρη στη διακυβέρνηση του Αλέκση και της παρέας του. Στην πραγματικότητα, όπως και τα άλλα αστεία αυτής της λίστας, λειτουργεί και μόνο του χωρίς καμία επεξήγηση αλλά νομίζω πως, αν συνοδευτεί με φωτογραφίες των Τσίπρα, Πολάκη, Παππά, Τζανακόπουλου, Παπαδημούλη, Κατρούγκαλου, Φίλη, Καμμένου, Βαρουφάκη, Σπίρτζη, ξαδέρφου Τσίπρα κ.λπ. (συγγνώμη αν ξεχνώ κανέναν απολύτως απαραίτητο) και τα χάσταγκ #μητσοτακη_γ@@@@@ και #ΝΔ_παιδεραστές, θα απογειωθεί.
«Η δημοσιογραφία είναι λειτούργημα» Αυτό είναι αστείο με οποιοδήποτε επάγγελμα προσπαθεί να δικαιολογήσει τον αντιεπαγγελματισμό και την ανεπάρκεια όσων το ασκούν δηλώνοντας λειτούργημα, αλλά ένεκα της επικαιρότητας και της πορνογραφικής-παιδοφιλικής διάθεσης κάποιων ενημερωτικών εκπομπών που με κάθε λεπτομέρεια περιγράφουν σκηνές παιδικής κακοποίησης, νομίζω πως αποκτά άλλη αξία. Αν το κοινό σας είναι πιο προχωρημένο, μπορείτε να πείτε το «η δημοσίευση είναι η πηγή της δικαιοσύνης», φράση που κοσμεί την αίθουσα εκδηλώσεων της συνδικαλιστικής ένωσης των δημοσιογράφων* της Αθήνας και να προσθέσετε «γι’ αυτό και δημοσιεύει τόσα πράγματα το Μακελειό».
«Η μαντήλα είναι επιλογή» Κι αυτό είναι αστείο που έχει ειπωθεί ξανά αλλά (και αυτό) όχι ως εσκεμμένα κωμικό. Προσφάτως το χρησιμοποίησε η Διεθνής Απενοχοποίηση της Καταπίεσης (κατά κόσμον Διεθνής Αμνηστία) σε μια καμπάνια που, για να είναι ολοκληρωμένη, θα έπρεπε να παρουσίαζε και μαύρους του 19ου αιώνα στην Αμερική με το σλόγκαν «και μην ξεχνάτε: για κάποιους οι αλυσίδες είναι επιλογή».
«Οι Έλληνες είναι ο εξυπνότερος λαός του κόσμου» Ένα κλασσικό αστείο (το οποίο γίνεται ακόμα πιο καλό αν βάλετε τους θεατές της παράστασης να κοιταχτούν για να διαπιστώσουν του λόγου το αληθές) το οποίο όμως φοβάμαι ότι χάρη στον Μπόρις τον Τζόνσον, τη Λιζ την Τρας** μα κυρίως στον υπέροχο λαό που επέλεξε να αποχωρήσει από την ΕΕ επειδή παρασύρθηκε από τον Νάιτζελ τον Φάρατζ (δηλαδή κάποιον που δίπλα του μέχρι και ο Καμμένος μπορεί να μοιάσει κάπως σοβαρός), ξεπεράστηκε από το ανώτερο του «Οι βρετανοί είναι πια ο εξυπνότερος λαός του κόσμου». Και μπράβο τους.
* Μάλιστα, πιθανόν για αυτοσαρκασμό και για να είναι αντάξια του επιπέδου της δημοσιογραφίας που εκπροσωπεί, η φράση αποδίδεται από την ΕΣΗΕΑ σε κάποιον άλλον από αυτόν στον οποίο ανήκει. ** Παρεμπιπτόντως, αυτό δεν είναι το τέλειο όνομα για BDSM πορνοστάρ; «Η Λιζ Τρας στο μπουντρούμι της Ηδονής» δεν θα ήταν ένας φοβερός τίτλος;
