Η υπόθεση παρακολούθησης του Νίκου Ανδρουλάκη από την ΕΥΠ, οι αντιδράσεις κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης, οι απρόβλεπτες πολιτικές εξελίξεις.
Το σκάνδαλο των υποκλοπών έσκασε σαν βόμβα. Η εκρηκτική της ύλη υπήρξε αναμφίβολα ισχυρή. Προκάλεσε βαθιά ρήγματα στο πολιτικό στερέωμα. Οι επιπτώσεις της είναι απρόβλεπτες και αλλεπάλληλες. Οι προβλέψεις για τον αντίκτυπό της, υπόκεινται σε αστάθμητους παράγοντες.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι η παρακολούθηση από την ΕΥΠ του κινητού του Νίκου Ανδρουλάκη, συνιστά αήθη πράξη. Πρόκειται για ωμή παραβίαση του Συντάγματος. Στιγματίζει ανεπανόρθωτα τους εμπνευστές της. Δεν επιδέχεται συμψηφισμούς και αντιπερισπασμούς. Ο βόμβος δε που προκλήθηκε, δεν θα κοπάσει εύκολα. Μάλιστα ο απόηχός της, θα επισκιάσει σε μεγάλο βαθμό την εκλογική αναμέτρηση όποτε και αν στηθούν οι κάλπες.
Ασφαλώς το σκάνδαλο των υποκλοπών και δεν θα είναι το καθοριστικό κριτήριο στην προτίμηση ψήφου. Όμως οι επιδράσεις του είναι διαβρωτικές, στη μέχρι πρότινος κυριαρχία της κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού. Η σαγήνη που διέθεταν έχει πληγεί. Το σημαντικότερο η εμπιστοσύνη την οποία είχαν αποκτήσει, έχει κλονιστεί.
Έτσι η διαχείριση της κρίσιμης αυτής υπόθεσης ισοδυναμεί με νοθευμένη αλήθεια. Φυσικό επακόλουθο είναι η ενεργοποίηση των μηχανισμών απελευθέρωσης από άτοπες προσδοκίες, άκυρες εκφράσεις ακόμη και ψευδαισθήσεις. Η απομάγευση των κυβερνώντων είναι γεγονός, παρά την υπεροχή που καταγράφουν στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις. Με άλλα λόγια έχουν θολώσει οι ευοίωνες προοπτικές τους.
Φαίνεται πλέον, ότι ο πρωθυπουργός έχει επίγνωση των πολιτικών δυσχερειών τις οποίες αντιμετωπίζει. Εξ ου και σκέπτεται την αλλαγή του εκλογικού νόμου.Και ταυτόχρονα επιχειρεί έναν ουσιαστικό αναπροσανατολισμό της στρατηγικής του, προσβλέποντας σε μετεκλογική συνεργασία με το κόμμα του Βελόπουλου. Μια τέτοια ενδεχόμενη ανατοποθέτησή του, διευρύνει περαιτέρω τη δυσπιστία των κεντρώων ψηφοφόρων. Επιπροσθέτως ενέχει τον κίνδυνο δημιουργίας χάσματος με ένα σημαντικό τμήμα του εκλογικού σώματος. Ως εκ τούτου η αλλαγή της στρατηγικής του, μπορεί να αποβεί μοιραία.
Πάντως η πολιτικο-ιδεολογική αναστροφή του Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν θα περιορισθεί μόνο στην αλλαγή σχέσεων με όλους εκείνους που προέρχονται από την κεντρώα και κεντροαριστερή φύτρα. Αλλά αναπόφευκτα δημιουργεί τις συνθήκες μεταβολής των κομματικών συσχετισμών. Το αποκαλούμενο αντί-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, το οποίο μεταξύ άλλων εδράζεται στο κράτος δικαίου,του προσέδωσε εμβέλεια, ανατροφοδοτώντας τον με δυνάμεις που βρίσκονται εκτός των νεοδημοκρατικών συνόρων. Η ωμή παραβίασή του, από μηχανισμούς μυστικών υπηρεσιών με κορυφαία περίπτωση του Νίκου Ανδρουλάκη, αντιστρατεύεται την αξιοπιστία του. Και κατ’ επέκταση ενισχύει τις φυγόκεντρες τάσεις στο εκλογικό σώμα που τον εμπιστεύτηκε, απομειώνοντας έτσι το πολιτικό του κεφάλαιο.
Η διατήρηση του αντί ΣΥΡΙΖΑ ρεύματος δεν διασφαλίζεται από την επίκληση των προγενέστερων παράνομων ενεργειών των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που εντόνως επικαλείται η κυβερνητική πλευρά. Ούτε βέβαια συντηρείται από τον προφανή καιροσκοπισμό, κάποιων επιφανών κεντροαριστερών στελεχών, τα οποία προτάσσουν την πολιτική τους καριέρα. Απεναντίας παραμένει ισχυρό όταν ενσαρκώνει και πρεσβεύει αδιαπραγμάτευτες αρχές και αξίες.
Η ανόθευτη αλήθεια είναι ότι κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση βρίσκονται σε ναρκοθετημένο πολιτικό πεδίο. Το έργο αμφοτέρων αξιολογείται και κρίνεται διαρκώς αυστηρά. Ο ετεροβαρής δικομματισμός αφήνει περιθώρια για πολιτικό αναδασμό. Το έδαφος αποδεικνύεται γόνιμο. Ουσιαστικά παρέχεται η δυνατότητα για αναδιατάξεις. Αρκεί ωστόσο να υπάρχουν σαφείς οριοθετήσεις και εμπροσθοβαρείς στρατηγικές.
Οι κυβερνήσεις είχαν κάθε λόγο να μετατρέψουν τους αγρότες σε δημόσιους υπάλληλους και οι αγρότες στην πλειονότητά τους δέχθηκαν πρόθυμα αυτόν τον ρόλο
15°
