... και μπράβο τους: Η διαρκής αυτοθυσία της Αριστεράς

Εδώ και καιρό καλλιεργείται από τα συστημικά μέσα η αντίληψη ότι η σημερινή αριστερά είναι ανάξια της αριστεράς του παρελθόντος. Ότι είναι μια παρηκμασμένη εκδοχή της αριστεράς που με τους αγώνες της ενέπνευσε συνθέτες, συγγραφείς και ποιητές, κάποιοι από τους οποίους μάλιστα τιμήθηκαν και με την ύψιστη των διακρίσεων: το βραβείο Λένιν. Χρησιμοποιούν την άρνηση των αριστερών ηγετών να υποταχθούν στη συστηματική αντίληψη για τη μόρφωση, την καλλιέργεια, τα γράμματα και τους αριθμούς και τους κατηγορούν ως αμόρφωτους ή ακαλλιέργητους ενώ δεν διστάζουν να κατηγορήσουν για τραμπουκισμό τα πιο μαχητικά στελέχη της παράταξης, αυτά που ζουν με τη γροθιά σφιχτή. Και σαν να μην έφταναν αυτά, τολμούν να αμφισβητήσουν τον πυρήνα της ύπαρξης κάθε αριστερού αλλά και της ίδιας της αριστερής ιδεολογίας: την ετοιμότητα και τη διάθεση για θυσία.

Κανονικά δεν θα έπρεπε κανείς να ασχολείται με τα παπαγαλάκια του συστήματος και την προπαγάνδα τους (ποιος άλλωστε δίνει σημασία στα πετσωμένα μέσα υποταγής που αυτοαποκαλούνται «ενημέρωσης») αλλά νομίζω πως όλα έχουν ένα όριο και κάποια στιγμή πρέπει να δοθεί και μια απάντηση. Κι αν η άρνηση να μπει στο στενό, αγοραίο, καλούπι της «μορφωτικής διαδικασίας» της «δημοκρατίας» είναι υποχρέωση για κάθε αριστερό κι αν η γροθιά διαρκώς σφιχτή μέχρι αγκύλωσης είναι τρόπος ζωής κάθε αγωνιστή, για τη θυσία νομίζω πως μπορώ να πω δυο κουβέντες και να αποδείξω πως η σύχρονη αριστερά συνεχίζει να υπηρετεί την αυτοθυσιαστική παράδοση των προηγούμενων γενιών αγωνιστών.

Αν κοιτάξουμε τα τελευταία Πόθεν Έσχες που δημοσιοποιήθηκαν θα δούμε ότι οι σύντροφοι Κούλογλου και Τσακαλώτος είναι στους 10 πρώτους βουλευτές από εισοδηματικής απόψεως, οι σύντροφοι Δημαράς, Παπαηλιού, Σταθάκης και Καρακώστα στους 10 πρώτους από απόψεως ακίνητης ιδιοκτησίας (ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε και τον σύντροφο ευρωβουλευτή Παπαδημούλη με τις τρείς ντουζίνες ακίνητα). Κάποιοι από τους συντρόφους έχουν χιλιάδες ευρώ σε επενδυτικά προϊόντα (ο σύντροφος Ζαχαριάδης, ας πούμε, έχει μισό εκατομμύριο). Οι βουλευτές Βαρουφάκης, Αρσένης και Γρηγοριάδης του Μέρα 25 (οι πιο μαχητικοί δηλαδή του κομματος) δηλώνουν 11, 13 και 26 ακίνητα αντιστοίχως. Η συντρόφισσα Κανέλλη δηλώνει 8 ακίνητα και ο σύντροφος Παφίλης 18. Και αυτές είναι απλώς κάποιες ενδεικτικές περιπτώσεις οι οποίες νομίζω αρκούν για να αποδείξω το μέγεθος της αυτοθυσίας της σημερινής ελληνικής αριστεράς και θα σας εξηγήσω ευθύς αμέσως πώς:

Ποιοι είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί της αριστεράς; Ποιους μισεί και ποιους πολεμάει σε όλη του τη ζωής ένας αριστερός, μια αριστερή και ένα αριστερό; Μα φυσικά τον καπιταλισμό, τις ανισότητες, την ιδιοκτησία και την αντίθετη άποψη (επειδή επιχειρηματολογεί υπερ όλων αυτών των κακών). Και γιατί αγωνίζεται ο κάθε αριστερός; Μα φυσικά για την αταξική κοινωνία η οποία, απαλλαγμένη από τα δεσμά της ιδιοκτησίας, θα προσφέρει στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες τους όπως αυτές θα ορίζονται από το Κόμμα (δηλαδή από τον λαό). Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι ένας αριστερός με ακίνητα, επενδύσεις, καταθέσεις και υψηλά εισοδήματα στην ουσία αγωνίζεται ενάντια στο ίδιο του το συμφέρον. Αγωνίζεται για τον άλλο κόσμο γνωρίζοντας ότι η νίκη του θα σημαίνει την απώλεια των σπιτιών, των καταθέσεων και των εισοδημάτων του. Είναι έτοιμος να τα χάσει, να τα θυσιάσει, όλα μόνο και μόνο για να ζήσουμε όπως οι προνομιούχοι της Βορείου Κορέας και της Κούβας. Κι αυτή η αυτοθυσία είναι η μεγαλύτερη δύναμη της αριστεράς και η απόδειξη ότι οι εποχές μπορεί να αλλάζουν αλλά ο αγώνας των στελεχών της παραμένει το ίδιο ηρωικός. Και μπράβο της!