1) Ο αναγνώστης/εκκολαπτόμενο τρολ που χαζεύει στα σόσιαλ μύδια πέφτει πάνω στο νέο viral trend που μοιράζονται όλοι.
2) Το παρατηρεί για μερικά δευτερόλεπτα.
3) Σχηματίζει μια πρώτη άποψη πάρα πολύ γρήγορα, πριν καλά καλά πάρει χαμπάρι περί τίνος πρόκειται.
4) Υιοθετεί αυτή την πρώτη άποψη ως τελική άποψη και ως στάση ζωής ενταγμένη στον πυρήνα του για παντοτινά.
Κάπως έτσι μοιάζουν να κρίνουν πρόσωπα και πράγματα μερικοί άνθρωποι γύρω μας, και δε μιλάω μόνο για το ίντερνετ. Αφορμή γι' αυτή τη σκέψη είναι το #IceBucketChallenge, αυτό το παιχνιδάκι στο οποίο άνθρωποι προκαλούν άλλους να ρίξουν έναν κουβά με παγάκια στο κεφάλι και να δώσουν χρήματα για την καταπολέμηση της αμυοτροφικής πλευρικής σκλήρυνσης (ALS), μιας φρικτής νευρομυϊκής ασθένειας χωρίς γνωστή θεραπεία. Πέρα από τα χιλιάδες βιντεάκια διασήμων και μη, το ίντερνετ τις τελευταίες ημέρες έχει γεμίσει και με μπόλικη χολή συνανθρώπων μας που κοροϊδεύουν την όλη πρακτική χρησιμοποιώντας στην κριτική τους διάφορα καταπληκτικά επιχειρήματα, όπως το ότι η συγκεκριμένη μόδα ξεκίνησε από τις ΗΠΑ (φονιάδες των λαών) ή το ότι έτσι σπαταλιέται νερό την ώρα που στην Αφρική διψάνε.
Το θέμα μου εδώ όμως είναι αυτή η βιασύνη στη διαμόρφωση γνώμης, ειδικά όταν η γνώμη είναι αρνητική. Είναι σαν κάποιοι από εμάς να φέρουν έναν κυνισμό έμφυτο και έτοιμο να εκδηλωθεί σε λεκτική επιθετικότητα με κάθε πιθανό ερέθισμα. Τι σημασία έχει αν άνθρωποι που έχουν ανάγκη, που υποφέρουν και πεθαίνουν από μια φρικτή ανίατη νόσο, μπορεί κάποια στιγμή στο μέλλον να βρουν θεραπεία ή να βελτιώσουν τις συνθήκες τις ζωής τους χάρη σε μια ανώδυνη viral κουταμάρα; Πολλοί ανάμεσά μας είναι πανέτοιμοι να εστιάσουν στην αισθητική της κουταμάρας, στα πρόσωπα που την υιοθετούν, στη δημοφιλία της (οι πιο χίψτερ), στη λειψυδρία, ή σε οποιαδήποτε άλλη ασήμαντη λεπτομέρεια για να διατυπώσουν μια χλεύη που μοιάζει αυτοσκοπός.
Στο #IceBucketChallenge πολλοί από εμάς βρήκαν αφορμή για να εκδηλώσουν χολή, κυνισμό, και μια καταφανώς θεραπευτική για τους ίδιους αποστασιοποίηση από κάτι μαζικό. Άλλοι βρήκαν μια καλή ευκαιρία να ενημερωθούν για κάτι σημαντικό και να βοηθήσουν με μια μικρή χειρονομία ή με χρήματα. Άλλοι βρήκαν πλατφόρμα για το ναρκισισμό τους. Η πρώτη κατηγορία με προβληματίζει πολύ -είναι η δεξαμενή όπου γεννιούνται τα τρολ. Από τις άλλες δύο, τουλάχιστον, υπάρχει έστω μια πιθανότητα κάτι καλό να βγει. Από τις 29 Ιουλίου μέχρι σήμερα (24 Αυγούστου) η ALSA έχει συγκεντρώσει δωρεές ύψους $70,2 εκατομμυρίων, μεταξύ άλλων και από 1,3 εκατομμύρια νέους δωρητές που δεν είχαν ξαναδώσει χρήματα γι' αυτό το σκοπό. Πέρυσι στο ίδιο διάστημα είχαν συγκεντρωθεί τριάντα φορές λιγότερα χρήματα. Δεν ξέρω αν το ποσό που θα συγκεντρωθεί μέχρι να ξεθυμάνει η μόδα (μαζεύονται σχεδόν 10 εκατομμύρια την ημέρα πλέον) θα αρκεί για να βρεθεί θεραπεία για την ALS.
Το σίγουρο είναι ότι με τον κυνισμό και τη χολή ποτέ δεν θεραπεύτηκε τίποτα, πέρα από τη φαγούρα των κόμπλεξ των φορέων τους.
10°
