Η γοητεία της απογοήτευσης

Τον Θανάση Χειμωνά τον συμπαθώ πολύ, σε βαθμό που πολλές φορές ξεχνάω ότι είναι ΠΑΣΟΚ. Έτσι ομολογώ ότι στεναχωρήθηκα, και το λέω χωρίς ίχνος ειρωνείας, που η κριτική που άσκησε μέσα από το άρθρο του «Το Ποτάμι που βαλτώνει» στην Athens Voice στηρίζεται κυρίως σε υπονοούμενα επιπέδου παραπολιτικού κουτσομπολιού όπως αυτά για τους πρώην υπουργούς του ΠΑΣΟΚ που υποτίθεται πως θα ενταχθούν στο Ποτάμι (και τους οποίους προφανώς βρίσκει υποδεέστερους του Ποταμιού αλλά επαρκείς για το ΠΑΣΟΚ, κάτι με το οποίο θα συμφωνήσω), ή αυτά για τη δημιουργία κοινοβουλευτικής ομάδας του Ποταμιού από ορφανούς βουλευτές, καθώς καιανακριβείς ιστορίες με πρόσωπα που θυματοποιεί, όπως για παράδειγμα ο Νίκος Δήμου, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω συμμετέχει στην Επιτροπή Διαλόγου του Ποταμιού και ουδέποτε εκδιώχθηκε,ή ο Αύγουστος Κορτώ με τον οποίο τα πράγματα είναι ξεκάθαρα εκατέρωθεν εδώ και μήνες. Όσο για τον Νίκο Ξυδάκη, εδώ δυστυχώς ο Θανάσης Χειμωνάς έκανε γκάφα: Στην Επιτροπή Διαλόγου του Ποταμιού μετέχει από την πρώτη στιγμή ο γνωστός μουσικός δημιουργός και όχι βέβαια ο συνονόματός του δημοσιογράφος και μετέπειτα υποψήφιος ευρωβουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ. Μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο τα αποδεικνύει όλα αυτά.

Είμαι ο πρώτος που θα παραδεχθεί πώς στο Ποτάμι έχουν γίνει λάθη. Όταν ήμουν επικεφαλής της προεκλογικής καμπάνιας των Ευρωεκλογών είχα γράψει άρθρο με τον τίτλο «Συγγνώμη λάθος» για μια βεβιασμένη απόφαση να χρησιμοποιήσουμε προαναγγελτικές αφίσες για την πρώτη ανοιχτή ομιλία του Σταύρου Θεοδωράκη στα Χανιά. Θα μπορούσε να είχε κάνει κάποια πράγματα διαφορετικά το Ποτάμι αυτούς τους λειψούς 6 μήνες που υπάρχει; Φυσικά. Θα μπορούσε να είναι καλύτερα οργανωμένο; Πιθανόν. Όμως από αυτό το σημείο μέχρι να ισχυριστεί κανείς ότι «η μεγαλύτερη απογοήτευση των τελευταίων μηνών προέρχεται ... από το Ποτάμι» η απόσταση είναι μεγάλη, ειδικά αν σκεφτεί κανείς τι έχει συμβεί αυτούς τους τελευταίους μήνες:

Η Χρυσή Αυγή πήρε 9,4% στις Ευρωεκλογές, η κυβέρνηση (στην οποία το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα του Θανάση Χειμωνά, συμμετέχει) έχει προσεγγίσει νέα επίπεδα λαϊκισμού και μικροκομματικού συντεχνιασμού μετά τον ανασχηματισμό, παρά τις πολλαπλές εξαγγελίες από την κυβέρνηση περί του αντιθέτου συνεχίζονται να κατατίθενται άσχετες τροπολογίες καταλύοντας οποιαδήποτε επίφαση προπαρασκευαστικού νομοθετικού διαλόγου με αποκορύφωμα την τροπολογία για τα ΜΜΕ που, με σελοτέιπ φαντάζομαι,κολλήθηκε σε σχέδιο νόμου με θέμα «Κύρωση της Σύμβασης Δωρεάς μεταξύ της 1ης Υγειονομικής Περιφέρειας Αττικής, του Γενικού Ογκολογικού Νοσοκομείου Κηφισιάς «Οι Άγιοι Ανάργυροι» και του ΝΠΙΔ με την επωνυμία «Σύλλογος Φίλων Γενικού Ογκολογικού Νοσοκομείου Κηφισιάς «Οι Άγιοι Ανάργυροι»», επικρατεί χάος στην οργάνωση του κράτους το οποίο εξακολουθεί να λειτουργεί ληστρικά με τελευταίο παράδειγμα τον ΕΝΦΙΑ, η χώρα και οι περισσότεροι πολίτες της βιώνουν μια παρατεταμένη περίοδο ένδειας, σε μεγάλο βαθμό ως απόρροια των άμεσων κινήσεων του ΠΑΣΟΚ τις τελευταίες δεκαετίες, εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του έθνους κινούνται κάπου στα όρια του παρωχημένα γραφικού και του επικίνδυνα παραληρηματικού, με τελευταία αφορμή τις ανασκαφές της Αμφίπολης.Όλα αυτά και άλλα πολλά είναι ΟΚ, αλλά το Ποτάμι είναι εντέλει αυτό που απογοητεύει. Γιατί;

Γιατί είναι «αντιδημοκρατικό». Ήμουν στο ιδρυτικό συνέδριο του Ποταμιού, το οποίο έγινε ένα μήνα μόλις μετά τις Ευρωεκλογές και τέσσερις απο την σύστασή του, στο οποίο μίλησαν όλοι όσοι ζήτησαν τον λόγο και στο οποίο εκπροσωπήθηκαν όλες οι τοπικές ομάδες που είχαν δημιουργηθεί μέχρι εκείνη την ημέρα. Να θυμίσω ότι το πρώτο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ πραγματοποιήθηκε τον Μάιο του 1984, δέκα χρόνια μετά την ίδρυσή του και τρία χρόνια αφότου το ΠΑΣΟΚ είχε αναδειχθεί κυβερνών κόμμα.

Γιατί είναι «αλαζονικό» και «επιδεικτικά απαξιωτικό απέναντι στα άλλα κόμματα του μεσαίου χώρου». Θα έπρεπε δηλαδή, ως ένδειξη ταπεινοφροσύνης, να επενδύσει στη στήριξη του ΠΑΣΟΚ. Το οποίο ΠΑΣΟΚ επί 40 χρόνια είχε περισσότερες ευκαιρίες από οποιοδήποτε άλλο κόμμα για να αποδείξει τις αγνές του προθέσεις, κάηκε μόνο του συμπαρασύροντας στη φωτιά και τη χώρα, αλλά χρειάζεται μία ακόμα ευκαιρία (κατ’ ελάχιστον) για να μας δείξει πώς μπορεί να μας βγάλει, με ωριμότητα και υπευθυνότητα, εμπειρία και αρχές, από τις περιπέτειες που ένα άλλο κόμμα με το ίδιο όνομα (απλή συνωνυμία υποθέτω) μας έβαλε, καταλύοντας θεσμούς, προκρίνοντας τη διαφθορά, εμποδίζοντας μεταρρυθμίσεις που θίγουν ημέτερους.

Γιατί κάνει «σαχλούς ακτιβισμούς» όπως τα τασάκια με ενημερωτικό υλικό στην παραλία. Αντιλαμβάνομαι ότι όντως αρκετοί μπορεί να βρίσκουν σαχλή την ιδέα του να συνδέσεις στο μυαλό του ψηφοφόρου άμεσα μια επερχόμενη νομοθετική πράξη και τον άμεσο αντίκτυπό της στη ζωή του, με το να πας π.χ. σε μια παραλία και να διανείμεις στους λουόμενους ενημερωτικό υλικό για το θέμα των αιγιαλών και της πρόσβασης στις ακτές. Ίσως, το ΠΑΣΟΚ να είχε επιλέξει να αναθέσει σε μια ακριβοπληρωμένη διαφημιστική του ευρύτερου κύκλου του να παράξει ένα βαρύτιμο 60σέλιδο ιλουστρασιόν έντυπο με επαναστατικά τσιτάτα μεντυπωμένο με δανεικά χρήματα δε. Και στα Μετέωρα εξ όσων γνωρίζω δεν αλυσοδέθηκε κανείς, δύο στελέχη μαζί με τοπικούς εθελοντές του Ποταμιού αναρριχήθηκαν για να διαμαρτυρηθούν για την απόφαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου να καταδικάσει την ευρύτερη περιοχή των Μετεώρων σε τουριστική ανομβρία την ίδια ώρα που το ν/σ του αιγιαλού λέει ότι είναι ΟΚ να παραχωρηθούν εκτάσεις σε ιδιώτες ακόμα και αν είναι αρχαιολογικού ενδιαφέροντος. Για να καταδείξει δηλαδή, τα δύο μέτρα και δύο σταθμά του παράλογου σημερινού κράτους.

Για να είμαι ειλικρινής, κι εγώ δεν είμαι πολύ του ακτιβισμού, ούτε τρελαίνομαι με κάθε ιδέα που πέφτει στο τραπέζι, και αυτό είναι κάτι που μοιράζομαι ανοιχτά στο Ποτάμι (παρόλα αυτά δεν έχω διαγραφεί, ούτε έχω καθαιρεθεί από τη Συντονιστική Επιτροπή). Προφανώς δεν ταιριάζει αυτή η λογική σε όλους, ούτε αυτός είναι ο σκοπός, κάποιοι όμως μπορεί να διαβάσουν αυτό το διαολεμένο τασάκι-πέτρα του σκανδάλου. Το Ποτάμι από την πρώτη ημέρα προσπάθησε να προσεγγίσει με εναλλακτικούς τρόπους κομμάτια του πληθυσμού που ορισμένοι τα αποκαλούν απολιτίκ, τα οποία όμως πρωτίστως το old-schoolπολιτικό σύστημα κρατάει εν υπνώσει ενώ άλλοι τα υποδαυλίζουν με θεωρίες συνωμοσίας και ψεκασμού. Το Ποτάμι δοκιμάζει διαφορετικές προσεγγίσεις, για πολλά και διαφορετικά θέματα. Είναι στη φύση του να μην είναι μονοθεματικό. Θυμάμαι π.χ. προ μηνών κάποιους στα socialmedia που διαμαρτυρήθηκαν που είχαμε περίπτερο στο AthensPride ενώ δεν είχαμε ακόμα λύσει το πρόβλημα του δημόσιου χρέους. Λυπάμαι αλλά εδώ θα διαφωνήσω, δεν πάει έτσι το πράγμα.Να μην μιλήσουμε για τίποτα άλλο, μικρό ή μεγάλο, μέχρι να περάσει η κρίση; Ναι, ίσως κάποιες ενέργειες πέσουν στο κενό αλλά κάποιες αποδεικνύονται γόνιμες. Σε μια χώρα που η απάθεια έχει οδηγήσει σε υψηλή αποχή και η οργή σε υψηλά ποσοστά της Χρυσής Αυγής, δεν υπάρχει χώρος για να επιχειρηθεί κάτι άλλο; Αν τα είχαμε λύσει όλα ως χώρα και ως πολιτικό σύστημα θα βρισκόμασταν εκεί που είμαστε;

Εξάλλου, έχει ήδη αποδειχθεί ότι κάτι κινείται. Μέσα σε 88 ημέρες, το Ποτάμι κατάφερε να εκλέξει όσους Ευρωβουλευτές εξέλεξε και το ΠΑΣΟΚ, χωρίς κομματικούς και συνδικαλιστικούς μηχανισμούς, χωρίς προεκλογικούς εκβιασμούςκαι φυσικά βέβαια με εξωφρενικά μικρότερο προϋπολογισμό στη διάθεσή του, χωρίς κρατική επιχορήγηση και τραπεζικό δανεισμό. Τώρα, μετά τις εκλογές περνάει στην β’ φάση, την πιο ουσιαστική κατά τη γνώμη μου.Τώρα είναι η στιγμή που θα δείξει το πρόγραμμά και τις θέσεις του. Θα συνεργαστεί με τους σωστούς ανθρώπους χωρίς να καταλήξει ένα πολιτικό ορφανοτροφείο για την αποκατάσταση πολιτευτών που σώνει και ντε πρέπει να συνεχίσουν την πολιτική τους σταδιοδρομία. Θα αποδείξει ότι υπάρχει χώρος και τρόπος για μια διαφορετικού τύπου πολιτική αλλά και διακυβέρνηση. Το Ποτάμι έχει υπάρξει συνεπές με τις διακηρύξεις του, και μέρος των υποχρεώσεών μου είναι να διασφαλίσω ότι θα συνεχίσει να το κάνει. Όπως και μέρος των υποχρεώσεων του Θανάση Χειμωνά είναινα διασφαλίσει ότι το ΠΑΣΟΚ θα είναι συνεπές ως προς τις δικές του εξαγγελίες, πολλώ δε μάλλον αφού είναι στην κυβέρνηση, όπως π.χ. με το σύμφωνο συμβίωσης για όλα τα ζευγάρια ανεξαιρέτως το οποίο απουσιάζει και πάλι από το κατατεθειμένο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο στο οποίο συμφώνησαν οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος.

Το οποίο ΠΑΣΟΚ τον τελευταίο καιρό θυμίζει λίγο την ιστορία με τον ελέφαντα και τους τυφλούς: Ο πρώτος έπιασε την προβοσκίδα του και νόμιζε πως είναι φίδι, ο δεύτερος έπιασε το πόδι του και νόμιζε πως είναι κορμός δέντρου και ο τρίτος έπιασε τον χαυλιόδοντα και νόμιζε πως είναι ακόντιο. Αναλόγως ποιο στέλεχός του ακούσεις, το ΠΑΣΟΚ μέσα σε ένα 24ωρο γίνεται από συμπολίτευση αντιπολίτευση, από άκρως συντηρητικό και λαϊκίστικο βαθιά προοδευτικό, από συναινετικόηγεμονικό, από αγκιστρωμένο στους κρατικούς μηχανισμούς μεταρρυθμιστικό, από ΠΑΣΟΚ Ελιά. Στα 40 χρόνια ύπαρξής του όμως, φαντάζομαι πως ποτέ δεν απογοήτευσε κανέναν τόσο φριχτά όσο το Ποτάμι στους 6 μήνες του, ούτε ως κυβέρνηση ούτε ως αντιπολίτευση. Γιατί είμαστε ακριβοί στα πίτουρα μα φθηνοί στο αλεύρι.