Οι προκλήσεις για τον Νίκο Ανδρουλάκη

Χθες, παρά την αρχική άρνησή μου, ψήφισα και πάλι για δύο λόγους. Πρώτος λόγος ήταν η αναγκαιότητα συγκρότησης ενός δεύτερου κόμματος (το πρώτο είναι η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη), το οποίο ομνύει στο Σύνταγμα και στους Θεσμούς, πιστεύει στην Ευρωπαϊκή φιλελεύθερη δημοκρατία, εργάζεται για την προσέλκυση παραγωγικών επενδύσεων και τη δημιουργία υψηλών προσόντων θέσεων εργασίας, θέλει και μπορεί να εφαρμόσει τα επιτεύγματα της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης, πιστεύει στην αναβάθμιση και εκσυγχρονισμό του Εκπαιδευτικού Συστήματος και έχει ως προμετωπίδα το κοινωνικό κράτος. Δεύτερος λόγος δεν ήταν άλλος από την οριστική περιθωριοποίηση του γόνου της μεγάλης οικογένειας, που έκλινε το μάτι σε ενδεχόμενη συνεργασία, στο πλαίσιο μιας υποτιθέμενης «προοδευτικής διακυβέρνησης», με το αντιδημοκρατικό και οπισθοδρομικό κόμμα του Αλέξη Τσίπρα.

Το νέο κόμμα, που θα προκύψει με πυρήνα το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ, πρέπει να απομακρυνθεί οριστικώς από την άγονη γραμμή της απόρριψης κάθε πρότασης, που προέρχεται από την κυβερνητική παράταξη, να ασκήσει παραγωγική και γόνιμη αντιπολίτευση και να ανταγωνίζεται με την ΝΔ σε υποβολή επεξεργασμένων θέσεων.

Ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ (όργανα και Κ.Ο.) είναι όχι μόνον συντηρητική, αλλά και οπισθοδρομική είναι πλέον γνωστό. Όπως γνωστό και εμπεδωμένο πλέον είναι ότι, σε κάθε ευκαιρία, το κόμμα αυτό υπονομεύει κάθε μεταρρύθμιση, κάθε προοδευτικό εκσυγχρονισμό, αλλά και την Παιδεία, που αποτελεί την βάση της Δημοκρατίας, πάνω στην οποία στηρίζονται οι κατά τον Αριστοτέλη πυλώνες της, δηλαδή η Ηθική και η Δικαιοσύνη. Κατά συνέπεια, ο νέος πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να αντικρούσει ευθέως την πρόσκληση εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ για συγκρότηση του «Προοδευτικού Χώρου με προοπτική την επαναφορά στην εξουσία των προοδευτικών δυνάμεων και την εκδίωξη της... νεοφιλελεύθερης δεξιάς». Ενός δήθεν προοδευτικού μετώπου, που θα περιλαμβάνει τους νοσταλγούς του σταλινικού ολοκληρωτισμού (ΚΚΕ) και τους αποδεδειγμένα εχθρούς των δημοκρατικών θεσμών (ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ). Οι πολίτες έχουν κριτήριο και αντιλαμβάνονται ποιο είναι το όφελος της κοινωνίας και των ιδίων. Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το 70% των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ απεύχονται συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Εάν ο Νίκος Ανδρουλάκης αφήσει περιθώρια κυβερνητικής συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, οι μετακινηθέντες πρώην ψηφοφόροι του ΚΙΝΑΛ θα παραμένουν στον ΣΥΡΙΖΑ, αναμένοντας την επάνοδο του νέου κόμματός τους στην εξουσία. Εάν το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ επιθυμεί να ανακάμψει και να γίνει και πάλι κόμμα εξουσίας, πρέπει να ξεκαθαρίσει οριστικώς ότι δεν θεωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ προοδευτικό και μεταρρυθμιστικό κόμμα, αλλά αντιθέτως οπισθοδρομικό και συντηρητικό, και ότι δεν έχουν κοινά σημεία σύγκλισης για συνεργασία. Αυτό θα έχει ως συνέπεια να απελευθερωθούν δυνάμεις από τον ΣΥΡΙΖΑ και να επανέλθουν στο ΚΙΝΑΛ– ΠΑΣΟΚ, εφ’ όσον θα διαπιστώσουν ότι η προοπτική εξουσίας απομακρύνεται πολύ.

Ο νέος πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ έχει ένα ασαφές πρόγραμμα και άγνωστες σε εμάς θέσεις για τα μεγάλα προβλήματα και τις μεγάλες διακυβεύσεις, που αντιμετωπίζει η χώρα. Τα γενικόλογα συνθήματα, που ακούσαμε από αυτόν προεκλογικά δεν συνιστούν θέσεις. Όμως, υπάρχει ένας μεγάλος πλούτος επεξεργασμένων θέσεων, προτάσεων και απαντήσεων, ως αποτέλεσμα δεκάδων συνεδρίων, ημερίδων, σεμιναρίων και μελετών, που βρίσκονται στο αρχείο δύο «δεξαμενών σκέψης» του ευρύτερου προοδευτικού και μεταρρυθμιστικού χώρου, δηλαδή του «ΔΙΚΤΥΟΥ για την Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα & στην Ευρώπη» (2013-2021) της Άννας Διαμαντοπούλου και του «ΚΥΚΛΟΥ Ιδεών» (2016-2021) του Βαγγέλη Βενιζέλου. Επιπλέον, στη διάθεση του νέου προέδρου θα βρίσκεται σε ένα χρόνο η μελέτη, η οποία εκπονείται από την Ανώτερη Επιτροπή για την επεξεργασία θέσεων για το Κοινωνικό Κράτος, που συγκρότησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και της οποίας προεδρεύει η Άννα Διαμαντοπούλου.

Τέλος, του ευχόμαστε κάθε επιτυχία στο μεγάλο και δύσκολο έργο που ανέλαβε, και ταχεία απαγκίστρωση από ένα παρωχημένο και ανούσιο πλέον ρεπερτόριο συνθημάτων και στερεότυπων φράσεων, που θυμίζουν ένα μακρινό και ξεπερασμένο παρελθόν. Του ευχόμαστε να αποδείξει ότι δεν είναι μόνον νέος σε ηλικία, αλλά κυρίως νέος σε ιδέες και σύγχρονες προτάσεις. Διότι και άλλος ένας είναι νέος σε ηλικία, αλλά προ πολλού γερασμένος και προσκολλημένος σε παρωχημένες και δογματικές θέσεις, όπως απέδειξε ως πρωθυπουργός και αποδεικνύει καθημερινά ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.