Οι συνθήκες στους μετανάστες είναι άθλιες. Βασικός λόγος όμως είναι ότι όχι μόνο δεν έχουν την παραμικρή βοήθεια από το ελληνικό κράτος αλλά αντιθέτως κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να τους δυσκολέψουμε τη ζωή
Σχόλιο για τον Κωνσταντίνο Μπογδάνο, τη δημοσιοποίηση των ονομάτων των παιδιών του νηπιαγωγείου και την απονομή υπηκοότητας στην οικογένεια Αντετοκούνμπο.
Το επώνυμο Μπογδάνος είναι σλαβικής προέλευσης. Σημαίνει «δώρο Θεού», στα ελληνικά ο βουλευτής μας θα ονομαζόταν Κωνσταντίνος Θεοδώρου. Αυτό φυσικά δεν αποτελεί έκπληξη. Πάρα πολλά ελληνικά ονόματα προέρχονται από ξένες γλώσσες. Τα Βαλκάνια υπήρξαν ανέκαθεν χωνευτήρι λαών και πολιτισμών. Δεν είναι καν ελληνικό φαινόμενο. Μερικοί εκ των κορυφαίων ναζί, μάλιστα, την ίδια στιγμή που μιλούσαν για την καθαρότητα της άριας φυλής, είχαν ονόματα με σλαβική ή άλλη ρίζα. Η ιστορική ακρίβεια δεν ήταν ποτέ το φόρτε των φανατικών.
Αν κάτι αποτέλεσε έκπληξη ήταν η συμμετοχή του Μπογδάνου στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας. Η κυρίαρχη εξήγηση είναι ο πολυσυλλεκτισμός των κομμάτων εξουσίας. Η προσπάθεια δηλαδή του κ. Μητσοτάκη να αποφύγει διαρροές προς τα δεξιά. Ένας υποψήφιος με πατενταρισμένες ακροδεξιές θέσεις τού φάνηκε χρήσιμος. Ιδίως όταν τυχαίνει να είναι και τηλεοπτικός αστέρας. Όπως μας το έχει δείξει επανειλημμένα, ο πρωθυπουργός έχει μια ροπή σε κινήσεις επικοινωνιακού εντυπωσιασμού. Οι κράχτες από τα μέσα ενημέρωσης ήταν πάντα η αδυναμία του. Είναι χαρακτηριστικός άλλωστε ο τρόπος με τον οποίο επιχείρησε να απαντήσει στο ατόπημα του βουλευτή του: Διοργάνωσε μια ολόκληρη φιέστα για την απονομή υπηκοότητας στην υπόλοιπη οικογένεια Αντετοκούνμπο. Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Το ότι «χοροστατούσε» ο Βορίδης ήταν το κερασάκι για όσους εξ ημών πιστεύουν ότι η χορήγηση της υπηκοότητας θα έπρεπε να είχε γίνει πολλά χρόνια πριν.
Η δημοσιοποίηση των ονομάτων των παιδιών του νηπιαγωγείου ήταν βέβαια μόνο το πιο πρόσφατο από τα ατοπήματα του Μπογδάνου. Προκάλεσε μεγαλύτερο θόρυβο επειδή στοχοποίησε μικρά παιδιά αλλά και επειδή ήταν προδήλως σαχλαμάρα. Όπως σωστά επισημάνθηκε, γιατί να μιλά για αφελληνισμό του σχολείου και όχι για εξελληνισμό των παιδιών; Για να μην αναρωτηθούμε αν θα μπορούσε να λειτουργήσει η τάξη του νηπιαγωγείου χωρίς τα προσφυγάκια.
Πρόσφατα ο Μπογδάνος είχε κάνει άλλη μια δημόσια τοποθέτηση, εξίσου ξενοφοβική, η οποία απλώς είχε προκαλέσει λιγότερο θόρυβο, υποστηρίζοντας πως δεν χωρά «ούτε ένας» Αφγανός πρόσφυγας στην Ελλάδα». Την ώρα που κινδυνεύει η ζωή τόσων χιλιάδων ανθρώπων, το να λες κάτι τέτοιο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και απάνθρωπο. Αλλά βέβαια του Μπογδάνου του αρέσει να προκαλεί, έτσι στέκεται στον αφρό. Φυσικά δεν είναι μόνος του. Τις απόψεις του συμμερίζεται η πλειοψηφία ενδεχομένως των Ελλήνων. Την υπεράσπισή του μάλιστα ανέλαβε ένας εκ των πιο έγκυρων αρθρογράφων μας, υποστηρίζοντας ούτε λίγο ούτε πολύ ότι ο Αφγανός δεν ξεχνάει ποτέ ότι είναι Αφγανός, κουβαλάει πάντα τις «προκαταλήψεις του και τον φανατισμό του». Ότι δηλαδή η Δημοκρατία είναι «για τους άπιστους» και ότι η γυναίκα «είναι κάτι περισσότερο από το τίποτε γιατί του κάνει παιδιά».
Πέραν των άλλων, πρόκειται για κείμενο βαθύτατης άγνοιας για μια κοινωνία δεκάδων εκατομμυρίων όπου τα τελευταία χρόνια πολλές χιλιάδες άτομα, με κίνδυνο της ζωής τους, προσπαθούν να κατοχυρώσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι ακριβώς τα άτομα που σήμερα ζητούν την προστασία μας.
Αυτά ωστόσο είναι ψιλά γράμματα για «δικαιωματιστές του Κολωνακίου» όπως θα έλεγαν κάποιοι. Κοπιάστε από το 6ο διαμέρισμα να δείτε πώς είναι τα πράγματα και μετά τα λέμε. Φυσικά έχει δίκιο. Κι όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και στη Μόρια και παντού όπου συγκεντρώνονται πρόσφυγες και μετανάστες. Τους λείπουν τα στοιχειώδη. Η υπόθεση της μικρής Αρεζού από το Αφγανιστάν, η οποία χρειάστηκε 9 μήνες για να μπορέσει να γραφτεί στο σχολείο, είναι ενδεικτική. Οι γονείς της ωστόσο, αντίθετα από τις προκαταλήψεις του αρθρογράφου μας, ήταν αποφασισμένοι να την μορφώσουν. Έτσι τελικά κατάφεραν να την στείλουν με υποτροφία σε σχολείο στις ΗΠΑ. Χάσαμε ένα ακόμα παιδάκι που θα μπορούσε να διαπρέψει στη χώρα μας την ώρα που ήδη, κάθε χρόνο, είμαστε περίπου 30.000 λιγότεροι.
Ναι, λοιπόν, οι συνθήκες στους μετανάστες είναι άθλιες. Βασικός λόγος όμως είναι ότι όχι μόνο δεν έχουν την παραμικρή βοήθεια από το ελληνικό κράτος αλλά αντιθέτως κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να τους δυσκολέψουμε τη ζωή, πιστεύοντας, ανοήτως, ότι έτσι θα φύγουν. Τόσο που πολλές φορές αναρωτιέμαι πώς γίνεται και τόσοι πολλοί πρόσφυγες δεν έχουν φτάσει να μας σιχαθούν. Γιατί τόσοι και τόσοι, όταν τελικώς παίρνουν την υπηκοότητα, δηλώνουν υπερήφανοι που είναι Έλληνες. Όταν τους κοροϊδεύουν στο σχολείο και κλαίνε στα παγκάκια, όπως ο πρωταθλητής μας Μανώλης Καραλής, όταν κάποιος «καθηγητής» αποκαλεί μαϊμού τον Αντετοκούνμπο, ή όταν τόσοι και τόσοι ακούν το σύνθημα «Αλβανέ, Αλβανέ, δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ». Την απάντηση την έχει δώσει ο ίδιος ο Αντετοκούνμπο, μιλώντας για τη «νονά» του όπως την αποκαλεί, την κ. Μαριέττα Σγουρδαίου. Αυτή τους πήγε σε συναυλία του Μίκη, τους μύησε στην ελληνική κουλτούρα και το αρχαίο θέατρο και τους σύστησε τους αδελφούς Καραμαζοφ για να τους «ανοίξουν τα μάτια». Για την κ. Σγουρδαίου το ότι «ο Νιγηριανός δεν ξεχνάει ποτέ ότι είναι Νιγηριανός» είναι απλώς μια φράση χωρίς νόημα. Της χρωστάμε χάρη επειδή με την στάση της κάνει λιγότερο τοξική την κοινωνία μας. Αντίθετα από όσους χτίζουν καριέρες πάνω στην μισαλλοδοξία και τον φόβο.
8°
