Ο Γιώργος Πανταγιάς σχολιάζει τη διαχείριση της πανδημίας του κορωνοϊού στο πρώτο και δεύτερο κύμα από την κυβέρνηση.
Η πανδημία αποδεικνύεται η μεγαλύτερη πολιτική μάχη. Δεν συνδέεται με τις κομματικές αντιπαραθέσεις. Ούτε με την απόπειρα κάποιων να αποκομίσουν οφέλη. Άλλωστε, οι δύο παραπάνω παράμετροι παραπέμπουν σε μικροπολιτικές ανησυχίες και σε ψηφοθηρικές αγωνίες. Βέβαια, αναμφισβήτητη αλήθεια είναι ότι αυτές παραμένουν κυρίαρχες στην εγχώρια σκηνή. Ουσιαστικά, επικρατεί η επιμονή στη μικρή εικόνα, θεωρώντας ότι η μεγάλη δεν αποδίδει καρπούς.
Το συγκεκριμένο ζήτημα αποτελεί σταθερή παθογένεια. Κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι περισσότερο στρέφουν το βλέμμα τους στα πρόσκαιρα και στα ευκαιριακά. Είτε για να κερδίσουν εντυπώσεις. Είτε για να επιβεβαιώσουν την ορθότητα των επιλογών τους. Αμφότεροι δεν συναρτούν τους μεσοπρόθεσμους με τους μακροπρόθεσμους στόχους. Το σημαντικότερο, υποτιμούν τη χρησιμότητα μιας θεμελιωμένης στρατηγικής για την αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης. Μπορούμε να το διαπιστώσουμε, παρακολουθώντας τα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας τους τελευταίους δέκα μήνες.
Μολονότι, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στο πρώτο κύμα της πανδημίας κατέγραψε πρωτοφανή διαχειριστική επάρκεια και πολιτική αποτελεσματικότητα, δεν φαίνεται να πράττει το ίδιο στο δεύτερο κύμα. Η προγενέστερη εικόνα αναμφίβολα υπερέχει της τωρινής.
Τότε, στον πόλεμο κατά του κορωνοϊού στρατηγός υπήρξε ένας πλέον αξιόλογος και έγκυρος επιστήμονας. Ο λόγος του, ανθρώπινος, απλός και πειστικός. Η αξιοπιστία του, ισχυρή και αποδεκτή. Συνδύαζε την τεχνοκρατική γνώση με ένα καθαρό και ευθύβολο πολιτικό μήνυμα, πείθοντας ότι η προστασία της υγείας υπερτερεί των πάντων. Με εκείνον στην πρώτη γραμμή, οι εκπρόσωποι της πολιτικής και πρωτίστως της κυβέρνησης στάθηκαν ένα βήμα πίσω. Η επιλογή αυτή λειτούργησε καταλυτικά και για τη λελογισμένη συμπεριφορά των πολιτών.
Στην πραγματικότητα, ο Σωτήρης Τσιόδρας ήταν ο τροχονόμος που έδινε τις απαραίτητες κατευθύνσεις στους εμπλεκομένους συντελεστές. Το αποτέλεσμα κατέστη θετικό, διότι διασφάλιζε τη συνεκτικότητα σε ένα διακριτό στρατηγικό σχέδιο. Έτσι ερμηνεύεται κι η κυβερνητική επιτυχία. Φεύγοντας, όμως, από το προσκήνιο ο κορυφαίος λοιμωξιολόγος, εύλογα επήλθε αμηχανία και η συνεπακόλουθη δυστοκία στη χάραξη σταθερής γραμμής πλεύσης.
Τα συμπτώματα αυτά ενισχύθηκαν περαιτέρω από την απουσία προνοητικότητας. Αλλά και από την αχρείαστη αυταρέσκεια που επέδειξαν οι αρμόδιοι υπουργοί. Το χειρότερο είναι ότι την τελευταία περίοδο μιλούν αρκετοί και μιλούν πολύ. Ο μεταξύ τους ανταγωνισμός είναι εμφανής, όπως και το άγχος για δημοσιότητα. Οι πρακτικές αυτές δεν συνάδουν με την κρισιμότητα της φάσης που διανύουμε.
Η δυναμική επανάκαμψη του κορωνοϊού στον ευρωπαϊκό χώρο δεν πρέπει να υποτιμάται από κανέναν. Η όξυνση της πανδημικής κρίσης προσπερνά υπουργικές ευθύνες και διγλωσσίες. Άλλο είναι η αντικειμενική ματιά και άλλο η επένδυση στην καταστροφολογία. Η προσπάθεια της αντιπολίτευσης (ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ) να χρεώσει τα υπαρκτά προβλήματα σε κυβερνητικές δυσλειτουργίες δεν είναι μόνο άστοχη και άκαιρη. Δείχνει και τη μικροπολιτική μιζέρια για κομματική εκμετάλλευση.
Η διαχείριση του δεύτερου και, ενδεχομένως, του τρίτου κύματος καθίσταται μια κατ’ εξοχήν πολιτική μάχη. Ωστόσο, στην πρώτη γραμμή χρειάζεται να επανέλθει ο επιστημονικός λόγος. Επιπλέον, απαιτείται στρατηγικός νους με επιστημονικό βάθος, επαρκείς γνώσεις και ενσυναίσθηση. Πλεονεκτήματα που διαθέτει ο Σωτήρης Τσιόδρας. Χρήσιμα και απαραίτητα για την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των πολιτών.
Το μεγάλο στοίχημα του πρωθυπουργού είναι να αποκαταστήσει την ισορροπία της ιατρικής γνώσης με την πολιτική. Μια δύσκολη και αναγκαία άσκηση. Έτσι θα προσδώσει το απαιτούμενο κύρος, την εγκυρότητα και την αξιοπιστία σε όσους εμπλέκονται στην προστασία της υγείας.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
12°
