Ούτε μία μέρα χαμένη για την Αθήνα

Τις τελευταίες δεκαετίες, από την Αθήνα έχουν περάσει πολλοί επιτυχημένοι δήμαρχοι. Έκοψαν κορδέλες, συμμετείχαν σε γκαλά, φωτογραφήθηκαν με σπόνσορες, αντάλλαξαν χαμόγελα με κυβερνητικούς παράγοντες. Πάνω στη βάση αυτή, θεμελίωσαν γερά τη συνέχεια της πολιτικής τους σταδιοδρομίας.

Ελάχιστη σημασία έχει ότι η Αθήνα όλο αυτό το διάστημα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Με τους ποδηλατόδρομους να παραμένουν μόνο στα ιλουστρασιόν προγράμματα. Με την ανακύκλωση να παραμένει «πιλοτική», εκπροσωπούμενη από κάτι μπλε κάδους που περιέχουν τα πάντα. Με τα ιδιωτικά συμφέροντα να τρώνε τον έναν ελεύθερο χώρο μετά τον άλλον. Με τους εργολάβους να μπλοκάρουν τα μεγάλα υπερτοπικά πάρκα που τόσο πολύ έχει ανάγκη η πόλη και οι κάτοικοί της, στο Γουδή, στους Αμπελόκηπους, στου Προμπονά, μέχρι να μπορέσουν να βάλουν οι ίδιοι χέρι στα φιλέτα. Με τους μικρούς ελεύθερους χώρους να παραδίδονται στην εγκατάλειψη, μέχρι να αναθερμανθεί το ενδιαφέρον των επιχειρηματιών για τα πανάκριβα τσιμεντένια υπόγεια πάρκινγκ. Με τα πεζοδρόμια και τις πλατείες να κατακλύζονται από παρκαρισμένα αυτοκίνητα και τραπεζοκαθίσματα.

Η Αθήνα πρέπει να αλλάξει. Να γίνει μια σύγχρονη και φιλική ευρωπαϊκή πόλη, με ποιότητα ζωής. Με πάρκα γεμάτα ανθρώπους, που κάνουν βόλτα, αθλούνται, παρακολουθούν συναυλίες και επισκέπτονται υπαίθριες εκθέσεις. Με δρόμους φιλικούς στο ποδήλατο και πεζοδρόμια φιλικά στους πεζούς. Με σεβασμό στη μετακίνηση των ατόμων με αναπηρία. Μια πόλη όπου το γκράφιτι δεν θα είναι ποινικό αδίκημα και το τζαμί δεν θα σημαίνει προδοσία του εθνικού ιδεώδους. Μια πόλη όπου η καλλιτεχνική δημιουργία θα πρωτοπορεί, θα έχει στήριξη και ευκαιρίες και δεν θα παραμένει στα στενά όρια της εμπορευματοποίησης. Μια πόλη με οργανωμένες υπαίθριες αγορές. Μια πόλη που δεν θα σε αποξενώνει αλλά θα σε προκαλεί να ζήσεις και να περπατήσεις σε αυτήν.

Η Αθήνα πρέπει να σταθεί όρθια. Να αντιμετωπίσει τη φτώχεια και την εξαθλίωση. Να ενεργοποιήσει το τεράστιο κίνημα αλληλεγγύης που ξεδιπλώνεται στις γειτονιές. Να αποκτήσει αξιοπρεπές δίκτυο δημοτικών ιατρείων που θα προσφέρουν φροντίδα στους χιλιάδες ανασφάλιστους. Να δώσει κίνητρο στους νέους ανθρώπους να κατοικήσουν ξανά στο κέντρο της. Να βοηθήσει τις συνεταιριστικές προσπάθειες στα πρώτα τους βήματα. Να φροντίσει τις υποβαθμισμένες γειτονιές, να σπάσει κάθε είδους γκετοποίηση και να δώσει σε όλους τους κατοίκους τη δυνατότητα να συμμετέχουν στο σχεδιασμό και τις αποφάσεις για τη γειτονιά τους. Αυτά που στην Αθήνα θεωρούνται μεγαλόστομες υποσχέσεις σε όλες τις ευρωπαϊκές πόλεις θεωρούνται αυτονόητα δικαιώματα. Και δεν χρειάζεται να εξασφαλιστούν τεράστιοι προϋπολογισμοί, υπεργολαβίες και φαραωνικά έργα. Αυτό που χρειάζεται είναι μια δημοτική αρχή που θα ιεραρχεί τις ανθρώπινες ανάγκες και το δικαίωμα στην πόλη, πάνω από τις επιδιώξεις των ισχυρών επιχειρηματικών συμφερόντων.

Η προηγούμενη δημοτική αρχή απογοήτευσε. Οι Αθηναίοι που ψήφισαν τον κ. Καμίνη δεν ήθελαν ένα δήμαρχο συνεργάτη και υποστηρικτή της πολιτικής Σαμαρά. Δεν ήθελαν ένα δήμαρχο που να συναινεί στη δημιουργία στρατοπέδου συγκέντρωσης στον Ελαιώνα. Δεν ήθελαν ένα δήμαρχο πρόθυμο να παραχωρήσει τον αστικό σχεδιασμό στα ιδιωτικά συμφέροντα. Αυτό που χρειαζόταν η Αθήνα ήταν ένα δήμαρχο έτοιμο να υπερασπιστεί την πόλη και τους πολίτες απέναντι στην κρίση. Να υψώσει τη φωνή του εκεί που χρειάζεται. Και όχι να παρουσιάζει περήφανα το μαζικό αποκεφαλισμό 5.000 ανθρώπων από το δήμο ως «νοικοκύρεμα».

Αυτό που ζητάμε από τους ανθρώπους της Αθήνας είναι να ανεβάσουν τις απαιτήσεις τους. Να καταλάβουν ότι η ποιότητα ζωής στην πόλη που ζουν είναι δικαίωμα και το δικαίωμα αυτό πρέπει να το διεκδικήσουν. Ο δήμαρχος δεν είναι για να του κάνουμε «Like» κάθε τέσσερα χρόνια. Κρίνεται από το έργο του, από το πόσο έχει υλοποιήσει τις υποσχέσεις και τις δεσμεύσεις του.

Η «Ανοιχτή Πόλη» ήταν για δύο τετραετίες η πραγματική αντιπολίτευση στις δημαρχίες Κακλαμάνη και Καμίνη. Γνωρίζει τα προβλήματα της Αθήνας από πρώτο χέρι, και όχι από τις αναλύσεις δημοσκόπων, επαγγελματιών σοσιαλμιντιάδων και ειδικών της προεκλογικής επικοινωνίας. Η δέσμευσή της είναι να δώσει επιτέλους ταυτότητα στο δήμο. Και να εργαστεί για να γίνει η Αθήνα πόλη της αλληλεγγύης και της συμμετοχής, πόλη βιώσιμη και φιλική για όλους. Είμαστε έτοιμοι να δοκιμαστούμε.

Όσο πλησιάζουμε προς τις αυτοδιοικητικές, η καθημερινή επαφή με τον κόσμο μάς γεμίζει δύναμη και αισιοδοξία: σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, είναι εφικτή μια μεγάλη αλλαγή στην Αθήνα. Είναι στο χέρι όλων μας.

Ούτε μια μέρα χαμένη, λοιπόν. Αλλάζουμε την Αθήνα τώρα.